Neushoringvoëls

• Genus Aceros
• Genus Anorrhinus
• Genus Anthracoceros
• Genus Berenicornis
• Genus Buceros
• Genus Bycanistes
• Genus Ceratogymna
• Genus Ocyceros
• Genus Penelopides
• Genus Rhinoplax
• Genus Rhyticeros
• Genus Tockus
• Genus Tropicranus

Neushoringvoëls se kenmerkendste eienskap is die groot snawels wat sydelings afgeplat en na onder geboë is. By die meeste spesies, en veral by mannetjies, word dit verder vergroot deur 'n snawelrif op die bosnawel.

Die snawel asook die vel om die oë is by baie spesies helderkleurig. Neushoringvoëls is taamlike groot voëls. Die kleiner spesies word sowat 60 cm lank terwyl die groter spesies langer as 1 m kan word. Die pote is betreklik kort en dik en die drie voortone is aan die basis met mekaar verbind. Die kloue is kort en skerp. Alle neushoringvoëls het lang sterte. Die vlerke is betreklik kort en gerond en daar is geen dekvere aan die onderkant van die vlerke nie.

Neushoringvoëls leef in woude of – soos in die geval van die meeste Suider-Afrikaanse spesies in savannes (bosveld). Sommige is uitsluitlik boomlewend en vreet vrugte en bessies, terwyl ander op die grond jag maak op insekte en ander klein diere.

Die broeigedrag van hierdie voëls is baie uitsonderlik. Hulle maak nes in 'n hol boomstam of in 'n rotsspleet wat met modder toegepleister word nadat die wyfie ingekruip het om haar eiers te lê. Slegs 'n klein spleet word oopgelaat waardeur die mannetjie haar en later ook haar kleintjies voer. Die wyfies van sommige spesies bly in die toe nes tot die kleintjies kan vlieg, terwyl die wyfies van ander spesies die nes vroeër oopbreek om met die versorging van die kleintjies te help.

Die kleintjies pleister die nes dan weer van binne toe. Terwyl die wyfie broei, word sy baie vet en verveer heeltemal. Dit is 'n buitengewone verskynsel aangesien die meeste voëls eers na die broeiseisoen verveer. Die broeigedrag van die bromvoël (Sucorvus leadbeateri) wyk effens af. Die nes word nie toegepleister nie en hoewel die mannetjie sy wyfie ywerig voer, verlaat sy soms die nes en hy broei dan.

Die meeste van die spesies wat in Suider-Afrika aangetref word, behoort tot die genus Tockus. Die bekendstes hiervan is die grysneushoringvoël (Tockus nasatus), die rooibekneushoringvoël (Tockus erythrorhynchus), die geelbekneushoringvoël (Tockus flavirostris) en die gekroonde neushoringvoël (Tockus alboterminatus).

Ander neushoringvoëls wat dikwels gesien word, is die boskraai (Bycanistes buccinator) en die bromvoël. Die bromvoël is groter as die res en oorwegend swart, met 'n helderrooi vel aan die keel. 'n Neushoringvoël wat nie in Suider-Afrika voorkom nie, is die Asiatiese jaarvoël (Rhyticeros undulatus). Die grootneushoringvoël (Buceros bicornis) kom in die Indiese subkontinent en Suidoos-Asië voor.

Vroeër is gemeen dat die aantal dwarslyne op die snawelrif 'n aanduiding van sy ouderdom is. Dit is egter nie so nie. Ander verteenwoordigers van die genus Rhyticeros word op Nieu-Guinee, Molukke en die Salomonseilande aangetref. Die Narcondam neushoringvoël (Rhyticeros narcondami) kom net op die klein eilandjie Narcondam in die Golf van Bengale voor. Die sowat 200 voëls is feitlik die enigste bewoners van die eiland.

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (gegroepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

• Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0-908409-61-3, volume 20, bl. 191

Wikimedia Commons bevat media in verband met Neushoringvoëls.

• Wikispecies het meer inligting verwant aan Neushoringvoëls
• (en) "Hornbill". Encyclopædia Britannica. Besoek op 30 Augustus 2019.