Nasionale Dag van Switserland

Alhoewel met die Bundesfeier die stigtingsoorkonde van 1291 herdenk word, is hierdie feesdag eers vanaf 1891 waargeneem. Hiervoor word deur geskiedkundiges twee oorsake aangevoer.

Eerstens is nog tot in die 19de eeu 'n ouer stigtingsdatum, 8 November 1307, herdenk wat deur Aegidius Tschudi (1505-1572) in sy onvoltooide Switserse kroniek Chronicon Helveticum oorgelewer is. Die stigtingsoorkonde van 1291, wat in Latyns geskryf is, was vir 'n lang tydperk onbekend. Dit is eers in die 18de eeu herontdek en in 1760 deur Johann Heinrich Gleser gepubliseer, maar destyds nog nie as stigtingsdokument beskou nie.[1]

'n Tweede rede is dat eeufeesvierings vroeër gewoonlik nie waargeneem is nie. Mense het eerder feeste in jaarlikse ritmes gevier sonder om die historiese dieptes daarvan te peil en geskiedenis in tydruimtes te verdeel. Eers die moderniseringstendense van die 19de eeu en die ontwikkeling van natuurwetenskappe, wat daarmee gepaard gegaan het, het 'n histories-nasionale bewussyn by Switsers laat ontstaan waaraan deur eeufeesvierings uitdrukking gegee is.

Die Bundesbrief van 1291

Aanvanklik is belangrike veldslagte en die toetreding van kantons tot die Switserse Konfederasie herdenk. Kort voor 1891, die jaar waarin ook die hoofstad Bern sy stigting sou herdenk, het die idee posgevat om ook die 600-jaarfees van die Konfederasie te vier, met verwysing na die Bundesbrief van 1291. Vir meer behoudende Switserse burgers was 'n datum, wat met 'n regtelike staatsvorming verbind is, in elk geval meer aanvaarbaar as 1307, die jaar waarin 'n rewolusionêre sameswering plaasgevind het. Toe die 600-jaarfees in 1891 gevier is, is dit as 'n enkele gebeurtenis beskou, en daar was dus geen planne om die stigting van die Konfederasie in 'n jaarlikse ritme te herdenk nie.

Eers in 1899 het die Federale Raad 'n beroep op die kantons gedoen om saans op 1 Augustus alle kerkklokke te lui. Veral Switserse gemeenskappe in die buiteland, wat onder die indruk van die Franse feesvierings op 14 Julie (Quatorze Juillet) of die viering van die Duitse keiser Wilhelm II se verjaardag op 27 Januarie gestaan het, het op só 'n waarnemingsdag aangedring. Vervolgens het ook ope vure soos die Augustusvure op bergpieke 'n sentrale bestanddeel van die feesvierings geword. Toesprake is gehou, lampionne in die nasionale kleure uitgehang en vuurwerk-vertonings gelewer.

In die nuwe nasionale mite, wat veral in die tyd van die Tweede Wêreldoorlog ontstaan het, is die Bundesbrief en 1 Augustus steeds meer met die plegtige eed verbind wat drie oorspronklike kantons - Uri, Schwyz en Unterwalden - op die Rütli-weiveld naby die meer Vierwaldstättersee afgelê het.

Die Nasionale Dag was oorspronklik geen openbare vakansiedag nie. Die feit, dat mense selfs op hul nasionale dag sou werk, is as 'n positiewe Switserse karaktertrek beskou. Enkele kantons het egter begin om 1 Augustus - of tenminste die namiddag daarvan - tot openbare vakansiedag te verklaar. 'n Politieke party, die Switserse Demokrate (SD), het ter geleentheid van die Nasionale Dag in 1991 'n volksinisiatief geloods om 1 Augustus tot openbare vakansiedag te verklaar. Op 26 September 1993 is dié voorstel in 'n referendum deur 83,8 persent van die uitgebragte stemme goedgekeur, en op 1 Julie 1994 is 1 Augustus dwarsoor Switserland amptelik tot nasionale vakansiedag verklaar (artikel 110 van die Switserse federale grondwet).

1. Augustweggen (1 Augustus-rolletjies in Switserse Duits) word ter geleentheid van die Nasionale Dag in bakkerye verkoop

Op 1 Augustus word baie strate en geboue in Switserland met nasionale asook stads- en dorpsvlae versier. In die meeste munisipaliteite skryf die wet voor dat die federale vlag op openbare geboue, strate en pleine gehys moet word.

Elke munisipaliteit het sy eie tradisies ten opsigte van die nasionale feesviering wat gewoonlik in die namiddag of saans gehou word. Gebede vir volk en vaderland, die sing van die nasionale lied van Switserland (die "Switserse Psalm") en die lui van kerkklokke is meestal 'n vaste bestanddeel van die feesviering. In sommige dorpe word tradisionele klere gedra. Dikwels word 'n toespraak deur 'n openbare persoonlikheid gehou, en plaaslike musiekverenigings tree op. Die Nasionale Dag word daarnaas ook in alle Switserse ambassades in die buiteland gevier.

Feesvierings in Basel in 2011

Teen skemertyd word lampionne uitgehang of deur kinders rondgedra, en orals in die land word vuurwerk-vertonings aangebied. Op talle bergpieke en heuwels word groot houtstapels, die sogenaamde Augustusvure, aan die brand gesteek. Sedert 1993 bied talle Switserse plase 'n sogenaamde 1 Augustus-maaltyd aan. In 2007 het 420 boerderye altesaam 200 000 gaste vir 'n groot ontbyt onthaal waartydens veral melk, müesli, vrugte, Hefezopf ('n soort gisgebak), 1 Augustus-rolletjies, kaas, wors en tuisgemaakte rösti bedien word. Hierdie spesiale ontbyt op 1 Augustus word deur die Switserse Boerevereniging (Schweizerischer Bauernverband) gereël.

In sommige nedersettings, waaronder die tweetalige stad Biel/Bienne, vind die amptelike plegtighede reeds op die vooraand van 1 Augustus plaas. So word die Nasionale Dag in Basel amptelik saans op 31 Julie met onder meer 'n vuurwerk gevier.

Daar vind egter geen sentrale nasionale plegtigheid plaas nie. Die enigste nasionale feesviering word sedert 1942 jaarliks deur die Schweizerische Gemeinnützige Gesellschaft (SGG) op die Rütli, volgens historiese oorlewerings die geboorteplek van Switserland, gereël. Daarnaas lewer die Switserse bondspresident 'n plegtige toespraak wat deur televisie- en radiostasies landwyd uitgesaai word. Alle openbare televisiekanale beeldsaai die feesvierings, wat in 'n bepaalde munisipaliteit plaasvind, regstreeks as 'n gemeenskaplike program vir alle taalgebiede.

Saans om agtuur lui alle kerkklokke in Switserland 'n halfuur lank.