Nasionaal-Sosialistiese Duitse Arbeidersparty

Nazi, die informele en oorspronklik neerhalende term vir 'n partylid, verkort die naam van die party (Nationalsozialist Duitse uitspraak: [natsi̯oˈnaːlzotsi̯aˌlɪst]), en is geskep in analogie met Sozi (uitgespreek [ˈzoːtsiː]), 'n afkorting van Sozialdemokrat (lid van die teenstander) Sosiaal-Demokratiese Party van Duitsland).[17] Lede van die party het hulself as Nationalsozialisten (Nasionaal-sosialiste) genoem, maar hulle het wel en weer die omgangstaal-Nazi aangeneem (so het Leopold von Mildenstein in sy artikelreeks Ein Nazi fährt nach Palästina gepubliseer) in Der Angriff in 1934). Die term Parteigenosse (partylid) is algemeen onder Nazi's gebruik, met sy ooreenstemmende vroulike vorm Parteigenossin.[[18]

Die term is voor die opkoms van die party gebruik as 'n omgangstaal en neerhalende woord vir 'n agtergeblewe boer, 'n ongemaklike en lomp persoon. Dit is afgelei van Ignaz, 'n verkorte weergawe van Ignatius,[19][20] wat 'n algemene naam in die Nazi's se tuisstreek Beiere was. Teenstanders het dit aangegryp, en die Sozi wat al lank bestaan, om 'n afwysende bynaam aan die Nasionaal-Sosialiste te heg.[20][21]

In 1933, toe Adolf Hitler die mag in die Duitse regering oorgeneem het, het die gebruik van "Nazi" in Duitsland verminder, hoewel Oostenrykse anti-Nazi's die term [17] en die gebruik van "Nazi-Duitsland" en "Nazi-regime" bly gebruik het. Dit is populêr gemaak deur anti-Nazi's en Duitse ballinge in die buiteland. Daarna het die term in ander tale versprei en is dit uiteindelik na die Tweede Wêreldoorlog na Duitsland teruggebring.[21]

Op 5 Januarie 1919 is die Duitse Arbeidersparty (DAP) gestig deur Anton Drexler en Karl Harrer. Dit was die voorloper van die NSDAP. In die begin was hierdie party maar net een van die vele verregse en rassistiese partye wat soos sampioene ontstaan het in die pas gestigte Weimar Republiek na die Groot Oorlog wat deur die Duitse Keiserryk verloor is. Die DAP het sy magsbasis in München, die hoofstad van Beiere, in die suide van Duitsland gehad. Die vernaamste uitgangspunt van hierdie party was dat Duitsland 'n nuwe leër moes bou, wat egter ingevolge die Verdrag van Versailles verbied is.

In September 1919 word Hitler 'n lid van hierdie party, waaraan hy al meer tyd begin bestee. Hy het vinnig een van sy belangrikste lede geword en in die bestuur opgeneem. Hitler se eerste openbare toespraak is op 16 Oktober 1919 in die Münchener Hofbräukeller gelewer, waar hy die aand met die gehoor van 111 mense as tweede spreker gepraat het. Op 24 Februarie 1920 het die party sy eerste massa-betoging probeer reël. Dit was 'n redelike sukses met 2000 deelnemers. Hitler kon met retoriese vernuf reageer op die wydverspreide sosiale ontevredenheid in Duitsland en die party het verdere steun gekry. Karl Harrer het die party teen 1921 verlaat en Drexler is opsy geskuif sodat Hitler as die leier gesien is. Voortaan het hy hoofsaaklik beleid ingestel en was hy die baasbrein van die party se aktiwiteite. Deur slim en deurdagte propaganda van die partyideologie en -posisies het Hitler geleidelik invloed en aanhang gekry onder die Beierse bevolking.