NG gemeente Otjiwarongo

Die NG gemeente Otjiwarongo, vroeër die gemeente Moria, is die naasoudste gemeente van die Nederduitse Gereformeerde Kerk in Namibië en die moedergemeente, regstreeks of onregstreeks, van al die gemeentes noord en wes van die Namibiese hoofstad, Windhoek.[1] Die oudste gemeente in die land, NG gemeente Mariental, is in 1898 gestig en op sy beurt die moedergemeente van al die gemeentes suid van Windhoek, die NG gemeente Windhoek ingesluit[2]

Die kerkgebou van voor gesien.
Die kerkgebou van agter afgeneem.
Ds. I.C. en mev. Schutte en hul seuntjies. Hy was leraar van 1940 tot 1945.
Die gemeente het in 1952 'n gedenkboek uitgebring ter viering van sy 50-jarige bestaan, getiteld "Die hoë toring".
Ds. C.A.C. en mev. Gagiano en hul dogtertjie, Anita. Hy was leraar van 1946 tot 1956.
Ds. M.M. du Toit in die tyd toe hy predikant van Reddersburg was, 7 September 1912 tot 20 Maart 1920, die gemeente se tweede leraar.
Ds. Petrus Swart, leraar van 1956 tot 1960.

Stigting

'n Besoekende predikant wat per oskar van Walvisbaai af na Grootfontein gereis het, het die gemeente op 14 November 1902 gestig op die plaas Strydfontein, noordoos van Grootfontein. Die gemeente het oorspronklik as "Moria" bekend gestaan.

Aanvanklik het die lidmate hoofsaaklik bestaan uit verspreide Afrikaanse gesinne wat in 'n mate rondom Grootfontein saamgetrek was. Twee en twintig jaar lank ná die stigting van die gemeente was hy vakant. Verskeie beroepe is uitgebring, maar sonder welslae, sodat die gemeente meer as twee dekades lank vir bediening van besoekende predikante afhanklik was. Van 1921 tot 1922 het ds. Matthys du Toit die gemeente tydelik bearbei. Op sy vergadering van 4 April 1921 het die kerkraad belowe om £100 by te dra as die ring 'n leraar vir een jaar kon vind met die oog op beter bearbeiding van die gemeente. Hierin het die Ring geslaag en so verskyn ds. M.M. du Toit, vroeër van Reddersburg (1912–'20) en Excelsior (1920–'21), op die kerkraadsvergadering van 6 Augustus 1921 op Omaruru met 'n aanbevelingsbrief van die konsulent. Ds. Du Toit het onmiddellik handelend opgetree, die belange van die verskillende wyke probeer behartig deur persoonlike besoeke en in besonder aandag geskenk aan mense langs die spoor aangesien die spoorwegwerkers ’n groot deel van die gemeente se lidmate uitgemaak het. In die artikels oor sy werk in Die Kerkbode (10 November 1921 – 22 November 1922) gee hy 'n interessante beskrywing van toestande. Hy het veel gereis, meer as 11 000 myl in daardie jaar. Die meeste plekke was nou al per spoor bereikbaar, maar hy moes van baie soorte vervoermiddels gebruik maak: “passasierstrein, goederetrein, motorkar, motortrollie, paardekar, muilkar, donkeykar en oskar. Ja, zelfs hebben wij, bij wijze van proefneming, het 'n eind met 'n kameel geprobeerd".[3]

Ds. Du Toit het blykbaar daarin geslaag om die samewerking van verskeie amptenare te verkry. Van Gys Hofmeyr, die destydse administrateur, sê hy: “Hij is niet alleen een getrouwe ondersteuner en liefhebber van zijn Kerk, doch iemand, die niet schroomt om zijn Heer in 't openbaar te belijden.” In Die kerkbode van 27 Desember 1922 is 'n ernstige beroep van die administrateur op die Kerk gepubliseer om beter voorsiening te maak vir die geestelike bearbeiding van ons lidmate, toe reeds aangegroei tot sowat 6 500 in Suidwes-Afrika. Maar ook W. Badenhorst, stasiemeester op Karibib, en W. Hauptfleisch, posmeester aldaar, was “staatmakers”; en J. Hamilton, 'n Ierse katoliek van vroeër, het Sondagskool op Swakopmund gehou en was tot groot seën. Uit sy insiggewende verslag voor die Ring van Britstown (1922) blyk dat ds. Du Toit hom merendeels tot Moria (Otjiwarongo) bepaal het: hy het 191 dienste gehou, waarvan 167 in Moria en net 24 in Gibeon (die middelpunt van die latere gemeente Mariental; 20 jong lidmate is aangeneem en 41 kinders gedoop.

Vroeg in 1925 het die kerkraad ds. F.J. Koch van die NG gemeente Die Strand beroep. Hy het die beroep gunstig oorweeg en is in dieselfde jaar op Omaruru as die gemeente se eerste leraar bevestig. Intussen is die gemeente se geledere aansienlik versterk deur intrekkers uit die Unie van Suid-Afrika, veral na die oorname van Suidwes-Afrika deur die Unie as maandaatgebied.

Kerksale

Kort ná ds. Koch se koms is boufondse vir kerksale op verskeie plekke in die gemeente gestig. Reeds op 23 Februarie 1929 kon die hoeksteen van die eerste kerksaal op Otjiwarongo gelê word. Dit is te verstane dat die bearbeiding van die gemeente, wat so groot as die Vrystaat en Transvaal saam was, 'n onbegonne taak was. Ds. Koch het blykbaar nietemin buitengewone werks- en liggaamskragte besit. Tydens die Groot Depressie het die gemeente baie gely.

Afstigtings

Later het daar ontevredenheid in die gemeente ontstaan wat oor jare heen uitgerek is en so stig die ontevredenes selfs hul eie gemeente met die naam Immanuel-gemeente en bou hul eie kerksaal op Kalkfeld. Die gemeente kon tydens sy bestaan egter geen leraar bekom nie. Ná baie pogings tot versoening misluk het, het ds. Koch in 1938 sy bediening neergelê en op 25 Maart 1939 het die gemeente herenig onder die naam Otjiwarongo. In 1940 het die tweede staande predikant, ds. I.C. Schutte, hier aangekom en is hy op Otjiwarongo bevestig. Onder sy bearbeiding het 'n hele paar gemeentes binne 'n kort tydperk van die moedergemeente afgestig: Omaruru in 1941,[4] Outjo in 1943[5] en Grootfontein in 1944.[6] Mettertyd het die lidmate se geldelike posisie, veral gedurende die oorlogsjare, verbeter en kon die gemeentes finansieel goed oor die weg kom.

In die begin van 1946 het ds. C.A.C. Gagiano na Otjiwarongo gekom en die gemeente verder uitgebou. 'n Nuwe kerksaal is in een van die buitewyke gebou asook 'n pastorie op die dorp, terwyl die gemeente in die Van Riebeeck-feesjaar bevoorreg was om sy nuwe kerk en pyporrel in te wy.

Die gemeente Otjiwarongo-Suid is in 1963 afgestig, maar weens die ontvolking van die platteland en ander faktore in die jare negentig by die moedergemeente ingelyf, wat nietemin een van die grootste plattelandse gemeentes in Namibië bly. Ook Tsumeb, Grootfontein, Keetmanshoop, Mariental en Outjo se tweede NG gemeente is by die plaaslike moedergemeente ingelyf, sodat nog net Gobabis (twee) en Walvisbaai (drie) vroeg in die 21ste eeu meer as een NG gemeente gehad het. In Windhoek is daar egter sewe gemeentes, vergeleke met die nege van vroeër.

Enkele leraars

Otjiwarongo
  • Matthys du Toit, 1921–1922
  • Frederick Johan Wilhelm Koch, 1925–1939 (afgetree; oorlede op 20 November 1939)
  • Igantius Christiaan Schutte, 1940–1945
  • Cornelius Albertus Coetzee Gagiano, 1946–1956
  • Petrus Swart, 1956–1960
  • Dirk Johannes Malan, 1958–1961
  • Hermanus Johannes Klem, 28 Januarie 1967–1974
  • Frederick Adriaan Henning, 1975–1994
  • Andries Johannes Jacobus (Dries) Burger, 1995–2002
  • Hector Frederick Jooste, 01/03/2009 -
  • Op die 31ste Maart 2019 is ds. Gerson Kuvare bevestig as standplaasleraar vir Okakarara, die Engelstalige bediening in Otjiwarongo asook Queen Sophia.

Otjiwarongo-Suid

Bronne

Verwysings
  1. NG Kerk Namibië se webtuiste[dooie skakel]
  2. Geskiedenis van Mariental se gemeente[dooie skakel]
  3. (af) Hanekom, dr. T.N. 1952. Die hoë toring. Die Ned. Geref. Kerk Otjiwarongo Gedenkboek (1902–1952). Otjiwarongo: NG Kerkraad.
  4. NG Kerk Namibië se webtuiste[dooie skakel]
  5. NG Kerk Namibië se webtuiste[dooie skakel]
  6. NG Kerk Namibië se webtuiste[dooie skakel]

Sien ook

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.