Mitanni

Mitanni (IFA: mɪˈtæni; Hetitiese wigskrif: KUR ^URU; ook genoem Hanigalbat, Akkadies: Ḫa-ni-gal-bat) was ’n Horitiessprekende staat in Noord-Sirië en Suidoos-Anatolië van omstreeks 1500 tot 1300 v.C. Dit is gestig deur ’n Indo-Ariese heersersklas wat oor ’n hoofsaaklik Horitiese bevolking regeer het. Dit het ’n streeksmag geword ná die Hetitiese verwoesting van Amoritiese[1] Babilon en nadat ’n paar onbekwame Assiriese konings ’n magsvakuum in Mesopotamië geskep het.

’n Kaart van die Nabye-Ooste omstreeks 1400 v.C. wys die staat Mitanni toe dit op sy grootste was.

Aan die begin van sy geskiedenis was Mitanni se grootste vyand Antieke Egipte onder sy 18de-dinastiese farao's. Met die opkoms van die Hetitiese Ryk het Mitanni en Egipte egter ’n bondgenootskap gesluit om mekaar se belange teen die Hetiete te beskerm.

Op die hoogtepunt van sy mag in die 14de eeu v.C. was Mitanni se buiteposte gesentreer om sy hoofstad, Washukanni, wat volgens argeoloë aan die bolope van die Khaburrivier geleë was. Eindelik moes die staat swig onder Hetitiese en later Assiriese aanvalle en het dit ’n provinsie van die Middel-Assiriese Ryk geword.

Hul invloedsfeer is duidelik in Horitiese plekname en voorname asook die voorkoms van ’n spesifieke soort pottebakkerswerk deur die hele Sirië.