Milk

Milk is ’n Amerikaanse biografiese rolprent van 2008 oor die lewe van die gayregteaktivis en politikus Harvey Milk, wat die eerste openlik gay persoon was wat in Kalifornië tot ’n openbare amp verkies is, as lid van die stadsraad van San Francisco. Die prent se regisseur was Gus van Sant en die draaiboek is geskryf deur Dustin Lance Black. Die akteur Sean Penn speel die rol van Milk en Josh Brolin dié van Dan White, wat Milk en die stad se burgemeester, George Moscone, vermoor het. Die prent het groot lof gekry en baie pryse gewen. Dit het onder meer agt Oscar-benoemings gekry, waaronder vir beste prent, waarvan dit twee gewen het: vir beste akteur (vir Penn) en beste oorspronklike draaiboek (vir Black).

Milk
Regisseur Gus van Sant
Produksieleier Dan Jinks
Bruce Cohen
Draaiboek Dustin Lance Black
Met Sean Penn
Emile Hirsch
Josh Brolin
James Franco
Musiek deur Danny Elfman
Kinematografie Harris Savides
Redigeerder Elliot Graham
Ateljee Axon Films
Groundswell Productions
Jinks/Cohen Company
Verspreider Focus Features
Uitgereik 2008
Speeltyd 128 min.
Land VSA
Taal Engels
IMDb-profiel

Verskeie draaiboeke is in die vroeë 1990's oorweeg vir die prent, maar hulle is om verskeie redes verwerp, tot in 2007. ’n Groot deel van Milk is in Castrostreet en ander dele van die stad verfilm, onder meer voor Milk se ou winkel, Castro Camera.

Die prent begin op Harvey Milk se 40ste verjaardag in 1970, toe hy in New York gewoon het en nog nie in San Francisco nie. Dit beeld sy politieke loopbaan uit, asook die stryd wat hy in die Castro-woonbuurt en die res van die stad gevoer het en politieke veldtogte in 1977 en 1978 deur Anita Bryant en John Briggs om die regte van gays te beperk. Sy romantiese en politieke verhoudings word ook behandel, asook sy moeilike verhouding met sy medestadsraadslid Dan White. Die prent eindig met White se dubbele moord op Milk en die burgemeester. Die prent se uitreiking is verbind met die Kaliforniese referendum in 2008 oor selfdegeslaghuwelike, Proposisie 8. Die première was twee dae voor verkiesingsdag in die Castro-teater.

Storielyn

Die prent begin met argiefmateriaal van polisieklopjagte op gay kroeë en die inhegtenisneming van klante in die 1950's en 1960's, gevolg deur die aankondiging op 27 November 1978 dat Milk en die burgemeester vermoor is. Milk word reg deur die prent gesien waar hy sy testament opneem, nege dae voor die moorde. Daar is dan ’n terugflits na 1970 in New York, die vooraand van Milk se 40ste verjaardag en sy eerste ontmoeting met sy veel jonger minnaar, Scott Smith (James Franco).

Milk is ontevrede met sy lewe en het ’n verandering nodig, en hy en Smith besluit om na San Francisco te verhuis in die hoop dat meer mense hul verhouding sal aanvaar. Hulle open Castro Camera in die hart van Eureka Valley, ’n werkersklasbuurt wat besig is om te ontwikkel in ’n oorwegend gay woonbuurt bekend as The Castro. Gefrustreer deur die teenstand wat hulle ervaar, gebruik Milk sy agtergrond as sakeman om ’n gay aktivis te word. Aanvanklik is Smith sy veldtogbestuurder, maar hy raak toenemend gefrustreer deur Milk se toewyding aan die politiek en verlaat hom. Milk ontmoet later vir Jack Lira (Diego Luna), ’n sagte maar ongebalanseerde jong man. Nes Smith, kan Lira nie Milk se toewyding aan die politiek hanteer nie en hy hang homself eindelik. Milk bots met die plaaslike gay gemeenskap, wat hy voel te versigtig is en bang om risiko's te neem.

Die voorblad van die San Francisco Chronicle van 28 November 1978, met sy hoofberig oor die moord op Milk en Moscone.

In 1977 word Milk eindelik verkies tot stadsraadslid. Sy oorwinning maak hom die eerste openlik gay man wat in Kalifornië tot ’n openbare amp verkies word, en die derde een in die hele VSA. Milk ontmoet later ’n ander stadsraadslid, Dan White, ’n Viëtnam-veteraan en voormalige polisie-offisier en brandbestryder. White, wat polities en persoonlik konserwatief is, het ’n moeilike verhouding met Milk, en bou ’n wrok teen hom op toe Milk projekte wat White voorstel, teenstaan.

Milk en White dwing hulself om saam te werk. Milk word genooi om die doop van White se eerste kind by te woon, en hy aanvaar die uitnodiging. White vra Milk ook vir sy hulp om te keer dat ’n psigiatriese hospitaal in White se distrik open, waarskynlik in ruil vir White se steun vir Milk se landwye gayregte-ordinansie. Toe Milk nie vir White steun nie vanweë die negatiewe uitwerking wat dit op jong mense met probleme kan hê, voel White verraai en hy is eindelik die enigste persoon wat teen die gayregte-ordinansie stem. Milk begin ook ’n veldtog teen Proposisie 6, ’n voorstel dat gays en lesbiërs (en almal wat hulle steun) verbied word om in Kalifornië se staatskole te werk. Dis ook deel van ’n suksesvolle landwye veldtog deur Anita Bryant en haar organisasie teen ’n plaaslike gayregte-ordinansie.

Op 7 November 1978, nadat Milk verbete teen Proposisie 6 geveg het, vier hy en sy ondersteuners fees aan die vooraand van die mislukking daarvan. ’n Desperate White staan ’n verhoging voor vir stadsraadslede, maar kry nie baie steun nie en hy bedank. Hy verander later van plan en vra sy amp terug. Die burgemeester, Moscone, weier nadat Milk druk op hom uitgeoefen het.

Op die oggend van 27 November 1978 sluip White die stadsaal deur ’n venster in die kelder binne om te voorkom dat metaalverklikkers wys hy het ’n wapen by hom. Hy vra nog ’n ontmoeting met Moscone aan, wat weer sy versoek weier om sy amp terug te kry. Woedend skiet White vir Moscone in sy kantoor en daarna vir Milk, met die doodskoot in ’n teregstellingstyl. Die prent skimp daarop dat Milk geglo het White is dalk ’n gay wat nog in die kas is.[1]

Die laaste toneel is ’n nagwaak met kerse wat duisende in die stad se strate vir Milk en Moscone hou. Foto's van die mense wat werklik daaraan deelgeneem het, en ’n kort opsomming van hul lewens, volg.

Rolverdeling

’n Paar van Milk se kollegas, soos sy toespraakskrywer Frank M. Robinson, speel hulself. Carol Ruth Silver, wat saam met Milk in die stadsraad was, speel ook ’n klein rol as Thelma. Ook Cleve Jones, Anne Kronenberg en Daniel Nicoletta speel klein rolle.

Reaksie en pryse

Milk en Penn se toneelspel het groot lof gekry.[2][3] Die prent verskyn op baie resensente se top-10-lys van 2008 se prente.[4]

Milk het die volgende pryse gewen:

  • 2 Independent Spirit Awards, beste manlike hoofrol (James Franco) en beste eerste draaiboek (Dustin Lance Black).[5]
  • Screen Actors Guild Award, beste akteur (Penn).
  • Writers Guild of America Award, beste oorspronklike draaiboek (Black)
  • 2 Oscars, beste oorspronklike draaiboek (Black) en beste akteur (Penn).

Verwysings
  1. Edelstein D. "'Milk' Is Much More Than A Martyr Movie." National Public Radio. 26 November 2008. URL besoek op 3 Januarie 2009.
  2. "Milk (2008): Reviews". Metacritic (in Engels). CNET Networks, Inc. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Augustus 2010. Besoek op 4 Mei 2009.
  3. McCarthy, Todd (2 November 2008). "Review of Milk". Variety (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 26 November 2008.
  4. "Metacritic: 2008 Film Critic Top Ten Lists" (in Engels). Metacritic. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Januarie 2009. Besoek op 11 Januarie 2009.
  5. "Independent Spirit Awards – Twenty-Six Years of Nominees & Winners" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 22 April 2012. Besoek op 5 Februarie 2016. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 26 (hulp)

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.