Mikro-ekonomie

Mikro-ekonomie (uit die Griekse voorvoegsel mikros wat “klein” beteken) is 'n tak van ekonomie wat die gedrag van individue en firmas bestudeer ten opsigte van besluite wat geneem word oor die toedeling van beperkte of skaars hulpbronne.[1][2]Dit is tipies van toepassing op markte waar goedere of dienste gekoop en verkoop word. Mikro-ekonomie bestudeer hoe hierdie besluite en gedrag die vraag en aanbod van goedere en dienste beïnvloed, wat pryse bepaal, en hoe pryse, op hulle beurt, weer die vraag en aanbod van goedere en dienste bepaal.[3][4]

Dit is in teenstelling met makro-ekonomie wat die “somtotaal van ekonomiese aktiwiteit behels en kwessies soos groei, inflasie en werkloosheid insluit.”[3] Mikro-ekonomie gaan ook oor die uitwerking van nasionale ekonomiese beleide (soos veranderende vlakke van belasting) op die bogenoemde aspekte van die ekonomie.[4] Veral ná die Lucas-kritiek, is groot dele van moderne makro-ekonomieteorie op "mikrobeginsels" geskoei, dit wil sê, dit is gebaseer op basiese aannames oor mikrovlakgedrag.

Een doelstelling van mikro-ekonomie is om die markmeganismes wat die relatiewe pryse van goedere en dienste bepaal, te ontleed en om beperkte (skaars) hulpbronne aan alternatiewe gebruike toe te ken. Mikro-ekonomie ontleed ook markmislukkings, waar die mark nie daarin slaag om doeltreffende resultate te lewer nie, en beskryf die teoretiese toestande wat vir volmaakte mededinging vereis word. Belangrike studievelde in mikro-ekonomie sluit die volgende in: algemene markewewig, markte onder asimmetriese inligting, keuse te midde van onsekerheid en ekonomiese toepassings van spelteorie. Die elastisiteit van produkte binne die markstelsel word ook in ag geneem.

Aannames en definisies

Mikro-ekonomieteorie begin tipies met die studie van 'n enkele rasionele individu wat probeer om met die middele tot sy beskikking sy behoeftes maksimaal te bevredig (nutmaksimerend). Die rasionaliteit van 'n individu verwys na sy of haar vermoë om sy of haar behoeftes in volgorde van belangrikheid te rangskik. Dit word 'n verbruiker se voorkeurskaal genoem en dit verskil van verbruiker tot verbruiker. Vir ekonome verwys rasionaliteit na 'n individu wat stabiele voorkeure het wat beide volledig en konsekwent of transitief is. Die volledigheid van 'n verbruiker se voorkeure dui daarop dat dit op 'n ononderbroke (kontinue) skaal aangedui kan word en dat daar nie spronge in mense se voorkeure is nie. (Alhoewel dit nie die geval in die werklike lewe is nie, word die aanname gemaak sodat die funksie differensieerbaar is.) Die konsekwentheid van 'n verbruiker se voorkeure beteken dat indien 'n individu kombinasie X van verbruikersgoedere bo kombinasie Y verkies en kombinasie Y bo kombinasie Z, hy konsekwent sal optree en X bo Z sal verkies. (Mohr). Die tegniese aanname dat voorkeurverhoudings volledig is, moet gemaak kan word om die bestaan van 'n nutfunksie te verseker. Hoewel mikro-ekonomieteorie sonder hierdie aanname kan voortgaan, sou dit vergelykende statistieke onmoontlik maak aangesien daar geen waarborg is dat die resulterende nutfunksie differensieerbaar sal wees nie.

Mikro-ekonomieteorie ontwikkel deur 'n mededingende begrotingsversameling te definieer wat 'n deelversameling van die verbruiksversameling is. Dit is op hierdie punt dat ekonome die tegniese aanname maak dat voorkeure plaaslik nieversadig is. Sonder die aanname van plaaslike nieversadiging is daar geen waarborg dat 'n rasionele individu nut (die bevrediging van sy behoeftes) sou maksimeer nie. Met die nodige gereedskap en aannames in plek, word die nutmaksimerende probleem ontwikkel.

Die nutmaksimerende probleem vorm die kern van verbruikersteorie. Die nutmaksimerende probleem probeer om verbruikersgedrag te ontleed deur aan te neem dat verbruikers rasionele voorkeure het en dan hulle gedrag wiskundig te modelleer en die gevolge van hulle aksies te ontleed. Die nutmaksimerende probleem dien nie slegs as wiskundige grondslag van verbruikersteorie nie, maar ook as metafisiese verduideliking daarvan. Dit wil sê, die nutmaksimerende probleem word nie slegs deur ekonome gebruik om individue se keuses te verduidelik nie, maar ook die redes vir hulle keuses.

Die nutmaksimerende probleem is 'n beperkte optimeringsprobleem waarin 'n individu poog om, onderworpe aan 'n begrotingsbeperking, nut te maksimeer. Ekonome gebruik die ekstreemwaardestelling om te verseker dat 'n oplossing vir die nutmaksimerende probleem bestaan. Dit wil sê, omdat die begrotingsbeperking begrens en geslote is, bestaan daar 'n oplossing vir die nutmaksimerende probleem. Ekonome noem die oplossing van die nutmaksimerende probleem Walras se vraagfunksie of ooreenkoms.

Die nutmaksimerende probleem is tot dusver ontwikkel deur verbruikersmaak (verbruikernut) as die primitief te neem. 'n Alternatiewe manier om mikro-ekonomieteorie te ontwikkel, is egter deur verbruikerkeuses as die primitief te neem. Hierdie model van mikro-ekonomieteorie staan bekend as die teorie van bekendgemaakte voorkeure. Om hierdie twee modelle te rekonsilieer, word beperkings op Walras se vraagfunksie geplaas. Die oplossing vir die nutmaksimerende probleem moet spesifiek aan die swak aksioma van bekendgemaakte voorkeure (SABV) voldoen. Vir Walras se vraagfunksie om aan die SABV te voldoen, moet die substitusiematriks (Slutsky) negatief semidefiniet wees. Om dit eenvoudiger te stel, vir Walras se vraagfunksie om konsistent (nie-strydig) met SABV te wees, moet sy substitusie-effek altyd nie-positief wees.

Die vraag-en-aanbodmodel beskryf hoe pryse wissel as gevolg van 'n balans tussen produkbeskikbaarheid teen elke prys (aanbod) en die behoeftes van dié met koopkrag teen elke prys (vraag). Die grafiek toon 'n verskuiwing na regs aan van D1 na D2 tesame met die gevolglike verhoging in prys en hoeveelheid benodig om 'n nuwe punt van markopruimingsewewig op die aanbodkurwe (S) te bereik.

Die vraag-en-aanbodteorie aanvaar gewoonlik dat markte volmaak mededingend is. Dit impliseer dat daar baie kopers en verkopers in die mark is en dat nie een van hulle die vermoë het om die prys van goedere en dienste beduidend te beïnvloed nie. In werklike transaksies faal hierdie aanname egter gereeld omdat sommige individuele kopers of verkopers wel die vermoë het om pryse te beïnvloed. 'n Gesofistikeerde ontleding word gereeld benodig om die vraag-en-aanbodvergelyking van 'n goeie model te begryp. Die teorie werk nietemin goed in situasies wat aan hierdie aannames voldoen.

Hoofstroomekonomie neem nie sonder om die feite te ondersoek aan dat markte verkieslik is bo ander vorme van maatskaplike organisasie nie. Om die waarheid te sê, baie ontleding word gewy aan gevalle waar markgebrek lei tot hulpbrontoedeling wat suboptimaal is en las sonder voordeel skep. 'n Klassieke voorbeeld van suboptimale hulpbrontoedeling is iets wat in landsbelang gedoen word. In hierdie gevalle kan ekonome moontlik poog om beleide te vind wat vermorsing vermy – direk deur regeringsbeheer, indirek deur regulasie wat markdeelnemers oorreed om op te tree in belang van optimale welsyn – of deur "ontbrekende markte" te skep om doeltreffende handel aan te moedig waar dit voorheen nie bestaan het nie.

Dit word bestudeer in die veld van kollektiewe optrede en openbarekeuseteorie. “Optimale welsyn” voldoen gewoonlik aan Pareto se norm, wat 'n wiskundige toepassing van die Kaldor-Hicks-metode is. Dit kan divergeer van die nuttigheidsdoelstelling wat nut maksimeer want dit bring nie die verspreiding van goedere tussen mense in berekening nie. Markmislukking in positiewe ekonomie (mikro-ekonomie) het beperkte implikasies wanneer die oortuiging van die ekonome en hul teorieë nie betrek word nie.

Die vraag na verskillende kommoditeite deur individue word normaalweg beskou as die uitkoms van 'n nutmaksimerende proses, waar elke individu poog om sy eie nut te maksimeer gegewe sy begrotingsbeperking en 'n sekere verbruikversameling.

Mikro-ekonomieonderwerpe

Die studie van mikro-ekonomie sluit verskeie sleutelvelde in:

Vraag, aanbod en ewewig

Aanbod en vraag is 'n ekonomiese model van prysvasstelling in 'n volmaak mededingende mark. Hierdie model bepaal dat in 'n volmaak mededingende mark met geen eksternaliteite, per eenheid belastings of prysbeheer nie, die eenheidsprys vir 'n besondere goed die prys is waarteen die hoeveelheid deur verbruikers gevra gelyk is aan die hoeveelheid wat deur produsente aangebied word. Hierdie prys het 'n stabiele ekonomiese ewewig tot gevolg.

Meting van elastisiteite

Elastisiteit is die maatstaf van gevoeligheid van 'n ekonomiese veranderlike vir verandering in 'n ander veranderlike. Elastisiteit kan gekwantifiseer word as die verhouding van die persentasieverandering in een veranderlike tot die persentasieverandering in 'n ander veranderlike, wanneer die tweede veranderlike 'n kousale (oorsaaklike) invloed op die eerste veranderlike het. Dit is 'n maatstaf om die gevoeligheid van 'n veranderlike, of die funksie wat die veranderlike bepaal, vir veranderinge in kousatiewe (veroorsakende) veranderlikes op eenheidlose wyses te meet. Elastisiteite wat gereeld gebruik word, sluit in: pryselastisiteit van vraag, pryselastisiteit van aanbod, inkome-elastisiteit van vraag, elastisiteit van substitusie tussen produksiefaktore en elastisiteit van intertemporale substitusie.

Verbruikervraagteorie

Verbruikervraagteorie plaas voorkeure vir die verbruik van goedere en dienste in verband met verbruikskoste; hierdie verhouding tussen voorkeure en verbruikskoste word gebruik om voorkeure in verband te bring met verbruikervraagkurwes. Die skakel tussen persoonlike voorkeure, verbruik en die vraagkurwe is een van die ekonomieverhoudings wat die fynste bestudeer word. Dit is 'n manier om te ontleed hoe verbruikers ewewig tussen voorkeure en uitgawes kan bereik deur nut te maksimeer onderworpe aan begrotingsbeperkings.

Produksieteorie

Produksieteorie is die studie van produksie, oftewel die ekonomiese proses om insette om te skakel na uitsette. Produksie gebruik hulpbronne om goedere of dienste te skep wat gebruik kan word, as geskenke gegee kan word in 'n geskenkekonomie, of verruil kan word in 'n markekonomie. Dit sluit vervaardiging, stoor, verskeping en verpakking in. Sommige ekonome definieer produksie breedweg as alle ekonomiese aktiwiteite behalwe verbruik. Hulle beskou elke kommersiële aktiwiteit buiten die finale aankoop as 'n vorm van produksie.

Produksiekoste

Die produksiekosteteorie van waarde sê dat die prys van 'n objek of voorwaarde bepaal word deur die som van die koste van die hulpbronne wat gebruik is om dit te maak. Die koste kan enige produksiefaktore insluit: arbeid, kapitaal, grond. Tegnologie kan beskou word as óf 'n vorm van vaste kapitaal (vanuit die aanleg of fabriek) óf vlottende kapitaal (vanuit intermediêre goedere).

Volmaakte mededinging

Volmaakte mededinging beskryf markte waar geen deelnemer groot genoeg is om die markkrag te hê om die prys van 'n homogene produk vas te stel nie. 'n Goeie voorbeeld sou 'n digitale mark soos eBay wees waar baie verskillende verkopers soortgelyke produkte aan baie verskillende kopers verkoop.

Monopolie

'n Monopolie (uit Grieks monos μόνος (alleen of enkel) + polein πωλεῖν (om te verkoop)) bestaan wanneer 'n enkele maatskappy die enigste verskaffer van 'n sekere kommoditeit is.

Oligopolie

'n Oligopolie is 'n markvorm waar die mark of industrie deur 'n klein aantal verkopers (oligopoliste) oorheers word. Oligopolieë kan firmas aanspoor om saam te span en kartelle te vorm wat mededinging verminder en lei tot hoër pryse vir verbruikers en laer totale markuitsette.[5]

Markstruktuur

Die markstruktuur kan verskeie tipies markstelsels hê wat op mekaar inwerk. Verskillende vorms van markte is 'n eienskap van kapitalisme en voorstanders van sosialisme kritiseer markte gereeld en poog om markte in meerdere of mindere mate met ekonomiese beplanning te vervang. Mededinging is die reguleringsmeganisme van die markstelsel.

  • Monopolistiese mededinging, ook bekend as mededingende mark, waar daar 'n groot aantal firmas is, elk met 'n klein markaandeel en produkte wat effens verskil.
  • Oligopolie, waar die mark deur 'n klein aantal firmas oorheers word wat saam die grootste markaandeel beheer.
  • Duopolie, 'n spesiale geval van 'n oligopolie met twee firmas.
  • Monopsonie (Alleenkoop), waar daar net een koper in die mark is.
  • Oligopsonie, 'n mark waar daar baie verkopers is, maar 'n beperkte aantal kopers.
  • Monopolie, waar daar slegs een verskaffer van 'n produk of diens is.
  • Natuurlike monopolie, 'n monopolie waarin skaalbesparings daartoe lei dat doeltreffendheid voortdurend verhoog soos die firma groei. 'n Firma is 'n natuurlike monopolie indien dit aan die volle markvraag kan voldoen teen 'n laer prys as enige kombinasie van twee of meer kleiner, meer gespesialiseerde firmas.
  • Volmaakte mededinging, 'n teoretiese markstruktuur sonder enige toetredingsbelemmeringe, 'n onbeperkte aantal produsente en verbruikers, en 'n perfek elastiese vraagkurwe.

Voorbeelde van markte sluit die volgende in maar die lys is nie volledig nie: kommoditeitsmarkte, versekeringsmarkte, effektemarkte, energiemarkte, vlooimarke, skuldmarkte, aandelemarkte, aanlynveilings, media-uitruilmarkte, eiendomsmark.

Spelteorie

Spelteorie is 'n belangrike metode wat in wiskundige ekonomie en handel gebruik word om wedywerende gedrag van agente wat op mekaar inwerk, te modelleer. Toepassings sluit 'n wye verskeidenheid ekonomiese verskynsels en benaderings in, soos veilings, onderhandeling, pryse van samesmeltings en verkrygings, regverdige verdeling, duopolieë, oligopolieë, die vorming van sosiale netwerke, agentgebaseerde rekenekonomie, algemene ewewig, meganismeontwerp, stemstelsels en oor breë velde soos eksperimentele ekonomie, gedragsekonomie, inligtingsekonomie, industriële organisasie en politieke ekonomie.

Arbeidsekonomie

Arbeidsekonomie poog om die funksionering en dinamika van die loonarbeidmarkte te verstaan. Loonmarkte funksioneer deur die interaksie van werkers en werkgewers. Arbeidsekonomie kyk na die verskaffers van arbeidsdienste (werkers), die eise van arbeidsdienste (werkgewers), en poog om die resulterende patroon van lone, werkverskaffing en inkomste te verstaan. In ekonomie word arbeid beskou as die maateenheid vir werk wat deur mense gedoen word. Dit word normaalweg teenoor ander produksiefaktore soos grond en kapitaal gestel. Daar bestaan teorieë wat 'n konsep genaamd menslike kapitaal ontwikkel het (om te verwys na werkers se vaardighede, nie noodwendig hulle werk nie), maar daar is makro-ekonomiese stelselteorieë wat menslike kapitaal as 'n selfweerspreking beskou.

Welsynsekonomie

Welsynsekonomie is 'n tak van ekonomie wat mikro-ekonomiese tegnieke gebruik om welstand of welsyn te evalueer op die vlak van die globale ekonomie. Die toekenning van produktiewe faktore aan welsyn word geëvalueer sowel as die wenslikheid en ekonomiese doeltreffendheid daarvan binne die ekonomie, gereeld relatief tot die algemene ewewig.[6] Welsynsekonomie ontleed sosiale welstand, hoe dit ook al gemeet word, in terme van die ekonomiese aktiwiteite van die individue waaruit die teoretiese gemeenskap wat ter sprake is, bestaan. Gevolglik vorm individue met hulle verwante ekonomiese aktiwiteite die basiese eenhede wat saam maatskaplike welsyn vorm, of dit nou 'n groep, 'n gemeenskap of 'n samelewing is, en daar is geen maatskaplike welsyn buiten die welsyn wat uit individuele eenhede bestaan nie.

Inligtingsekonomie

Inligtingsekonomie of die ekonomie van inligting is 'n tak van mikro-ekonomieteorie wat die uitwerking van inligting en Inligtingstelsels op die ekonomie en ekonomiese besluite bestudeer. Inligting het besondere eienskappe. Dit word maklik geskep, maar moeilik vertrou. Dit word maklik versprei, maar moeilik beheer. Dit beïnvloed baie besluite. Hierdie besondere eienskappe (vergeleke met ander tipes goedere) kompliseer baie standaard ekonomiese teorieë.[7][8][9][10][11]

Geleentheidskoste

Die geleentheidskoste van 'n aktiwiteit of goedere is gelyk aan die waarde van die beste alternatief wat die verbruiker kon kies, maar nie gekies het nie.[12] Alhoewel dit moeilik is om geleentheidskoste te kwantifiseer, is dit 'n baie algemene en belangrike ekonomiese begrip en een wat individue werklik raak. Die beginsel is van toepassing op alle besluite, nie net ekonomiese besluite nie.

Geleentheidskoste is een manier om die koste van iets uit te werk. Eerder as om bloot die kostes van 'n projek te identifiseer en bymekaar te tel, kan mens ook die tweede beste manier waarop die geld spandeer kan word, identifiseer. Die verbeurde wins van hierdie tweede beste alternatief is die geleentheidskoste van die oorspronklike keuse. 'n Algemene voorbeeld is 'n boer wat besluit om op sy grond te boer eerder as om dit aan sy buurman te verhuur: sy geleentheidskoste is die huurgeld wat hy nou verbeur. In hierdie geval verwag die boer om meer wins te maak deur self op sy grond te boer. Hierdie manier van redeneer is 'n baie belangrike deel van die berekening van diskontokoerse in die beleggingswaardasiemetodologieë van gediskonteerde kontantvloei. Insgelyks is die geleentheidskoste van universiteitsbywoning die loon wat die student kon verdien het as hy sou werk, maar nou verbeur. (Dit is anders as die koste van universiteitsbywoning wat klasgelde, verblyf, boeke, ensovoorts insluit.)

Let daarop dat geleentheidskoste nie die som van al die beskikbare alternatiewe is nie, maar die waarde van slegs die enkele, beste alternatief. Moontlike geleentheidskostes van 'n stad se besluit om 'n hospitaal op 'n oop stuk grond te bou is die verlies van 'n sportsentrum of 'n parkeerterrein of die kontantwaarde van die grond of 'n menigte ander moontlikhede – maar die geleentheidskoste is nie die som van al die verbeurde alternatiewe nie. Die werklike geleentheidskoste is die verbeurde wins van die lonendste alternatief.

Die geldwaarde van elke alternatief moet bereken word om hulle te kan vergelyk en die geleentheidskoste te kan vasstel. Dit kan 'n eenvoudige of komplekse berekening wees. Baie besluite behels byvoorbeeld omgewingsimpakstudies waarvan die geldwaarde moeilik is om vas te stel as gevolg van wetenskaplike onsekerheid. Om 'n geldwaarde aan 'n menselewe te heg, of aan die ekonomiese impak van 'n Arktiese oliestorting, behels subjektiewe keuses met etiese implikasies..

Dit is ook belangrik om te onthou dat geen besluit om tyd aan iets te spandeer, gratis is nie. Ongeag watter keuse mens maak, iets word altyd verbeur. 'n Voorbeeld van geleentheidskoste is om te besluit tussen die bywoning van 'n konsert en die doen van huiswerk. Indien mens besluit om die konsert by te woon, word waardevolle studietyd prysgegee, maar indien mens besluit om huiswerk te doen, word die konsert prysgegee. Enige besluit oor die toekenning van kapitaal is soortgelyk: kapitaal het ook 'n geleentheidskoste of 'n versperringskoers, wat gedefinieer word as die verwagte koers wat mens sou kon kry deur in soortgelyke projekte op die oop mark te belê. Geleentheidskoste is 'n baie belangrike konsep in mikro-ekonomie en in besluite wat geneem word.

Toegepaste mikro-ekonomie
Die Verenigde State se Kongresgebou waar die Amerikaanse Kongres vergader en waar baie belastingswette aangeneem word. Hierdie wette het 'n direkte uitwerking op ekonomiese welstand. Die studie hiervan word openbare ekonomie genoem.

Toegepaste mikro-ekonomie sluit 'n reeks gespesialiseerde studierigtings in en baie van hulle maak gebruik van metodes uit ander dissiplines. Industriële organisasie ondersoek onderwerpe soos die toetrede en uittrede van firmas, innovasie en die rol van handelsmerke. Arbeidsekonomie stel ondersoek in na lone, werkverskaffing en die werking van die arbeidsmark. Finansiële ekonomie ondersoek onderwerpe soos die struktuur van optimale portfolios, kapitale opbrengskoers, ekonometriese ontleding van die opbrengs van effekte en korporatiewe finansiële gedrag. Openbare ekonomie ondersoek die ontwerp van die regering se beleide ten opsigte van belasting en uitgawes en die ekonomiese uitwerking van hierdie beleide (bv. sosiale versekerings programme). Politieke ekonomie ondersoek die rol van politieke instellings in die vasstelling van beleiduitkomste. Gesondheidsekonomie ondersoek die organisasie van gesondheidsorgstelsels wat onder andere die rol van die gesondheidsorgwerkers en siekteversekeringsprogramme insluit. Stedelike ekonomie ondersoek die uitdagings waarvoor stede te staan kom soos stadspreiding, lug- en waterbesoedeling, verkeersopeenhoping en armoede en put kennis uit die velde van stedelike geografie en sosiologie. Regte en ekonomie pas mikro-ekonomiese beginsels toe in die selektering en toepassing van mededingende regstelsels en hulle relatiewe doeltreffendheid. Ekonomiese geskiedenis ondersoek die evolusie van die ekonomie en ekonomiese instellings en gebruik metodes en tegnieke uit die dissiplines van ekonomie, geskiedenis, geografie, sosiologie, sielkunde en politieke wetenskap.

Verwysings
  1. Marchant, Mary A.; Snell, William M. "Macroeconomic and International Policy Terms" (PDF). University of Kentucky. Retrieved 2007-05-04.
  2. "Economics Glossary". Monroe County Women's Disability Network. Retrieved 2008-02-22.
  3. "Social Studies Standards Glossary". New Mexico Public Education Department. Archived from the original on 2007-08-08. Retrieved 2008-02-22.
  4. "Social Studies Standards Glossary".
  5. http://www.ftc.gov/bc/edu/pubs/consumer/general/zgen01.shtm
  6. Deardorff's Glossary of International Economics (2006). "Welfare economics."
  7. Beth Allen, 1990. "Information as an Economic Commodity," American Economic Review, 80(2), pp. 268–273.
  8. Kenneth J. Arrow, 1999. "Information and the Organization of Industry," ch. 1, in Graciela Chichilnisky Markets, Information, and Uncertainty. Cambridge University Press, pp. 20–21.
  9. _____, 1996. "The Economics of Information: An Exposition," Empirica, 23(2), pp. 119–128.
  10. _____, 1984. Collected Papers of Kenneth J. Arrow, v. 4, The Economics of Information. Description and chapter-preview links.
  11. Jean-Jacques Laffont, 1989. The Economics of Uncertainty and Information, MIT Press. Description and chapter-preview links.
  12. Mohr, PJ. 2014. Ekonomie vir Suid-Afrikaanse studente. 5de uitgawe. Pretoria: VanSchaik.

Verdere leesstof
  • Bade, Robin; Michael Parkin (2001). Foundations of Microeconomics. Addison Wesley Paperback 1st Edition.
  • Bouman, John: Principles of Microeconomics – free fully comprehensive Principles of Microeconomics and Macroeconomics texts. Columbia, Maryland, 2011
  • Colander, David. Microeconomics. McGraw-Hill Paperback, 7th Edition: 2008.
  • Dunne, Timothy, J. Bradford Jensen, and Mark J. Roberts (2009). Producer Dynamics: New Evidence from Micro Data. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-17256-9
  • Eaton, B. Curtis; Eaton, Diane F.; and Douglas W. Allen. Microeconomics. Prentice Hall, 5th Edition: 2002.
  • Frank, Robert H.; Microeconomics and Behavior. McGraw-Hill/Irwin, 6th Edition: 2006.
  • Friedman, Milton. Price Theory. Aldine Transaction: 1976
  • Hagendorf, Klaus: Labour Values and the Theory of the Firm. Part I: The Competitive Firm. Paris: EURODOS; 2009.
  • Harnerger, Arnold C. (2008). "Microeconomics". In David R. Henderson (ed.). Concise Encyclopedia of Economics (2nd ed.). Indianapolis: Library of Economics and Liberty. ISBN 978-0-86597-665-8. OCLC 237794267.
  • Hicks, John R. Value and Capital. Clarendon Press. [1939] 1946, 2nd ed.
  • Hirshleifer, Jack., Glazer, Amihai, and Hirshleifer, David, Price theory and applications: Decisions, markets, and information. Cambridge University Press, 7th Edition: 2005.
  • Jehle, Geoffrey A.; and Philip J. Reny. Advanced Microeconomic Theory. Addison Wesley Paperback, 2nd Edition: 2000.
  • Katz, Michael L.; and Harvey S. Rosen. Microeconomics. McGraw-Hill/Irwin, 3rd Edition: 1997.
  • Kreps, David M. A Course in Microeconomic Theory. Princeton University Press: 1990
  • Landsburg, Steven. Price Theory and Applications. South-Western College Pub, 5th Edition: 2001.
  • Mankiw, N. Gregory. Principles of Microeconomics. South-Western Pub, 2nd Edition: 2000.
  • Mas-Colell, Andreu; Whinston, Michael D.; and Jerry R. Green. Microeconomic Theory. Oxford University Press, US: 1995.
  • McGuigan, James R.; Moyer, R. Charles; and Frederick H. Harris. Managerial Economics: Applications, Strategy and Tactics. South-Western Educational Publishing, 9th Edition: 2001.
  • Nicholson, Walter. Microeconomic Theory: Basic Principles and Extensions. South-Western College Pub, 8th Edition: 2001.
  • Perloff, Jeffrey M. Microeconomics. Pearson – Addison Wesley, 4th Edition: 2007.
  • Perloff, Jeffrey M. Microeconomics: Theory and Applications with Calculus. Pearson – Addison Wesley, 1st Edition: 2007
  • Pindyck, Robert S.; and Daniel L. Rubinfeld. Microeconomics. Prentice Hall, 7th Edition: 2008.
  • Ruffin, Roy J.; and Paul R. Gregory. Principles of Microeconomics. Addison Wesley, 7th Edition: 2000.
  • Varian, Hal R. (1987). "microeconomics," The New Palgrave: A Dictionary of Economics, v. 3, pp. 461–63.
  • Varian, Hal R. Intermediate Microeconomics: A Modern Approach. W. W. Norton & Company, 8th Edition: 2009.
  • Varian, Hal R. Microeconomic Analysis. W. W. Norton & Company, 3rd Edition: 1992.

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.