Meru

Meru (Sanskrit: मेरु; Tibettaans: ཪི་རྒྱལ་པོ་རི་རབ་, Sumeru, Sineru of Mahameru) is die heilige berg met vyf pieke in die Hindoeïstiese, Djainistiese en Boeddhistiese kosmologie en word beskou as die middelpunt van al die fisiese, metafisiese en spirituele heelalle.[1]

’n Djainistiese uitbeelding van Meru uit die Samghayanarayana.
’n Bhoetaanse skildery van Meru en die Bhoeddhistiese heelal, 19de eeu, Trongsa, Bhoetan.

Meru (Singalees: මහා මේරු පර්වතය) met die voorvoegsel su- gee die betekenis "Wonderlike Meru" of "Groot Meru". In ander tale is die naam: Chinees: 須彌山 Xūmíshān; Birmaans: မြင်းမိုရ် Myinmo, Khmer: ភ្នំព្រះសុមេរុ Phnom Preah So Mae.

Baie bekende Hindoe-, Djanistiese en Boeddhistiese tempels is gebou as ’n simboliese verteenwoordiging van die berg.

Geografies

Die eienskappe wat aan Meru gegee word en verwys na die berg as deel van die Kosmiese Oseaan, met stellings soos "Die Son en al die planete wentel om die berg", maak dit volgens die meeste geleerdes moeilik om die ligging vas te stel.[2][3] Sommige navorsers vereenselwig Meru of Sumeru met die Pamirgebergte noordwes van Kasjmir.[4][5][6][7][8][9][10]

Die Sanskrit geskrif Suryasiddhanta noem dat die berg Meru in "die middel van die Aarde" (bhurva-madhya) lê, in die land van die Jambunad (Jambudvip). Volgens Narpatijayacharyā, ’n 9de-eeuse teks wat geskoei is op die meestal ongepubliseerde werk van Yāmal Tantr, word gesê "Su-meru lê in die middel van die Aarde, maar word nie daar gesien nie."[11]

In een van die vele weergawes van die Hindoe-kosmologie word Meru beskryf as omring deur die berge Mandrachala in die ooste, Supasarva in die weste, Kumuda in die noorde en Kailasha in die suide.[12]

Verwysings
  1. Gopal, Madan (1990). K.S. Gautam (red.). India through the ages. Publikasie-afdeling, departement van inligting en die uitsaaiwese, regering van Indië. p. 78.
  2. Sachau, Edward C. (2001). Alberuni's India. Psychology Press. p. 271. ISBN 978-0-415-24497-8.
  3. "The Devi Bhagavatam: The Eighth Book: Chapter 15" (in Engels). Sacred-texts.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Februarie 2020. Besoek op 2 Maart 2012.
  4. Chapman, Graham P. (2003). The Geopolitics of South Asia: From Early Empires to the Nuclear Age. p. 16. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |1= (hulp)
  5. George Nathaniel Curzon; The Hindu World: An Encyclopedic Survey of Hinduism, 1968, p 184
  6. Benjamin Walker - Hinduism; Ancient Indian Tradition & Mythology: Purāṇas vertaling, 1969, p. 56
  7. Jagdish Lal Shastri, Arnold Kunst, G. P. Bhatt, Ganesh Vasudeo Tagare - Oriental literature; Journal of the K.R. Cama Oriental Institute, 1928, p 38
  8. Bernice Glatzer Rosenthal - History; Geographical Concepts in Ancient India, 1967, p 50
  9. Bechan Dube - India; Geographical Data in the Early Purāṇas: A Critical Study, 1972, p 2
  10. Dr M. R. Singh - India; Studies in the Proto-history of India, 1971, p 17
  11. Tweede vers van "Koorma-chakra" in die boek Narpatijayacharyā
  12. J.P. Mittal, History of Ancient India: From 7300 BC to 4250 BC, page 3

Bronne
  • Cort, John (2010), Framing the Jina: Narratives of Icons and Idols in Jain History, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-538502-1.
  • Narpatijayacharyā, kommentaar deur Ganeshdatta Pathak. Chowkhambha Sanskrit Sansthana, Varanasi, Indië, PIN-221001.

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.