Meroë

Meroë (Arabies: مرواه, Meruwah; Grieks: Μερόη, Meróē) is ’n antieke stad aan die oosoewer van die Nyl in Soedan, sowat 200 km noordoos van Khartoem. Die terrein is ’n Unesco-wêrelderfenisgebied. Daarnaby is ’n groep dorpe bekend as Bagrawiyah. Die stad was verskeie eeue lank die hoofstad van die Koninkryk Koesj. Die Koesjitiese koninkryk van Meroë het die naam "Eiland Meroë" gegee aan die moderne gebied Butana, ’n streek wat omring word deur die Nyl, Atbarah en Blou-Nyl.

’n Lugfoto van die Nubiese piramides by Meroë.
Meroë
Piramides van die Koesjitiese heersers by Meroë.
Piramides van die Koesjitiese heersers by Meroë.
Koördinate16°56′00″N 33°43′35″O
LandVlag van Soedan Soedan
SoortNedersetting
Unesco-wêrelderfenisgebied
TipeKultureel
Kriteriaii, iii, vi, v
Verwysing1336
Streek†Afrika
Beskrywing*Argeologiese terreine van die Eiland Meroe
Streek soos deur Unesco geklassifiseer.
* Naam soos op die Wêrelderfenislys

Die stad Meroë was aan die kant van Butana geleë. Daar was nog twee Meroïtiese stede in Butana: Musawwarat es-Sufra en Naqa.[1][2]

Kambuses, ’n koning van die Achaemenidiese Ryk, het die naam Meroë aan die eerste van hierdie terreine gegee ter ere van sy suster Meroë. Die stad het eers die naam Saba gehad; dit is genoem na die land se oorspronklike stigter.[3] Saba, of Seba, was ook die naam van een van die seuns van die Bybelse karakter Kus (Genesis 10:7).

Die teenwoordigheid van talle Meroïtiese terreine in Wes-Butana en aan die grens van Butana was belangrik vir die ontstaan van die kern van die ontwikkelde gebied. Hierdie nedersettings toon die uitoefening van mag deur die staat oor voedselvervaardiging.[4]

Die Koninkryk Koesj was een van ’n reeks vroeë state wat aan die Middel-Nyl geleë was. Dit is een van die vroegste en indrukwekkendste state suid van die Sahara. As ’n mens na die omringende vroeë state van die Middel-Nyl kyk, kan ’n beter idee van Meroë gevorm word deur die historiese ontwikkelings van die state te vergelyk.[4]

Op die terrein van Meroë is meer as 200 piramides in drie groepe, waarvan baie nou ruïnes is. Hulle het die tipiese grootte en afmetings van Nubiese piramides.

Verwysings

  1. "Archaeological Sites of the Island of Meroe". UNESCO World Heritage Centre (in Japannees). Unesco. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 April 2020. Besoek op 15 Maart 2020.
  2. Elkhair, Osman; Ali, Imad-eldin. "Ancient Meroe Site: Naqa and Musawwarat es-Sufra". Ancient Sudan–Kush (in Engels). Ancientsudan.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2018. Besoek op 6 September 2012.
  3. Josephus, Titus Flavius, Antiquities of the Jews, archived from the original on 22 Mei 2020, https://web.archive.org/web/20200522115607/https://pace.webhosting.rug.nl/york/york/showText?book=2&chapter=14&textChunk=nieseSection&chunkId=250&go.x=12&go.y=9&go=go&text=anti&version=english&direction=&tab=comm&layout=split, besoek op 18 Maart 2020
  4. Edwards, David N. (1998). "Meroe and the Sudanic Kingdoms". The Journal of African History. 39 (2): 175–193. doi:10.1017/S0021853797007172. JSTOR 183595.

Skakels

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.