Marikana-slagting

Die Bench Marks-stigting het aangevoer: "Die voordele van mynbou bereik nie die werkers of die omliggende gemeenskappe nie. Gebrek aan werksgeleenthede vir plaaslike jeug, swak lewensomstandighede, werkloosheid en groeiende ongelykhede dra by tot hierdie gemors."[9] Dit het beweer die werkers uitgebuit is en dit was 'n motivering vir die geweld. Dit het ook die hoë winste gekritiseer in vergelyking met die lae lone van die werkers. Die Internasionale Arbeidsorganisasie het die toestand van die mynwerkers gekritiseer en gesê dat hulle blootgestel word aan "'n verskeidenheid veiligheidsgevare: vallende klippe, blootstelling aan stof, intensiewe geraas, dampe en hoë temperature, onder andere."[10] Rob Davies, minister van handel en nywerheid, het die toestande in die myne as "afgryslik" beskryf en gesê die eienaars wat "miljoene maak" het vrae om te beantwoord oor hoe hulle hul werkers behandel.[11] Dit is later deur Al Jazeera gerapporteer dat die toestande in die myn gelei het tot "sittende spanning" as gevolg van "verskriklike lewensomstandighede, vakbondwedywering en maatskappy-onbelangstelling."[12]

Platinum is die belangrikste metaal wat by Marikana gemyn word.[13]

Die Marikana-slagting het as 'n onbeskermde staking begin[14] op 10 Augustus 2012 deur rotsboorders by 'n myn wat deur Lonmin besit word in die Marikana-gebied, naby Rustenburg, Suid-Afrika in 2012. Dit was na 'n eis vir 'n loonverhoging tot 12 500 Suid-Afrikaanse rand netto per maand, na alle aftrekkings insluitend mediese fonds, pensioen en belasting, 'n syfer wat neerkom op verdriedubbeling van hul maandelikse salarisse (van ongeveer VS$280 tot VS$840).[15][16]

Die staking het daarna internasionale aandag gevestig op 'n reeks voorvalle van geweld tussen die Suid-Afrikaanse Polisiediens, Lonminsekuriteit en die leierskap van die National Union of Mineworkers (NUM) aan die een kant en die stakende mynwerkers aan die ander kant, wat gelei het tot die dood van 44 mense, van wie 41 stakende mynwerkers was wat deur die polisie doodgeskiet is. Tydens dieselfde voorval is ook ten minste 78 bykomende werkers beseer. Die totale aantal beserings tydens die staking is onbekend. In reaksie op die Lonminstaking, was daar 'n golf van ander stakings in die Suid-Afrikaanse mynbedryf.

Die eerste voorvalle van geweld is op 11 Augustus aangemeld, ná NUM-leiers op NUM-lede losgebrand het wat gestaak het. In aanvanklike verslae is berig dat twee stakers daardie dag gesterf het,[17] maar later geblyk dat twee stakers slegs ernstig gewond is, maar nie dood is nie, in die skietery deur NUM-lede.[18] Hierdie geweld is gevolg deur die dood van agt ander stakers, polisielede en sekuriteitspersoneel in die opvolgende drie dae.[19][20]

Die moorde op 16 Augustus het op twee plekke plaasgevind, sowat 500 meter van mekaar af, met sewentien mense wat noodlottig gewond is by elk van hierdie plekke. Die oorgrote meerderheid sterftes is deur R5-aanvalsgeweervuur dood. Die amptelike syfer vir stakers wat tydens die skietery beseer is, is 78.

Die middag van 16 Augustus het die betogers aangetree en is volgens sommige bronne gesalf met "muti" wat voorgehou is dat hulle onsigbaar en onoorwinlik gemaak sou word. Gebukkend, soos hulle beveel is, het hulle toe die ten volle gewapende lede van 'n kontingent van die Suid-Afrikaanse Polisiediens, van 'n elite spesiale eenheid, aangeval,[21] wat met aanvalsgewere losgebrand het op die groep stakers wat opruk. Binne minute was 34 mynwerkers dood, en ten minste 78 is gewond.[22] Die voorval was die enkele mees dodelike gebruik van geweld deur Suid-Afrikaanse veiligheidsmagte teen burgerlikes sedert die Sharpeville-slagting tydens die apartheidsera.

Beeldmateriaal uit verskeie hoeke wys dat die polisie besig was om die stakers in 'n klein area in te stoot. Groepe stakers het struggle-liedjies begin sing en langs die polisie se linies opgeruk. Die polisie het traangas en rubberkoeëls in dié groepe afgevuur. Minstens een persoon in een groep het met 'n handwapen op die polisie geskiet. Lede van hierdie groep het óf paniekerig geraak óf doelbewus 'n polisielyn aangeval wat tot die skietery gelei het.[23]