Makhonjwaberge

Die gebied wissel in hoogte van 600 tot 1 800 m bo gemiddelde seevlak. Dit het 'n aantal rotsagtige heuwels, met klam grashooglande en beboste valleie. Die streek lê in die Barbertonse sentrum van endemisme.[2] Die gemiddelde jaarlikse neerslag is 600–1 150 millimeter (24–45 dm), met nat somers en droë winters.

Die berge lê op die oostelike rand van die Kaapvaal-kraton. Die reeks is die beste bekend vir die feit dat dit van die oudste blootgestelde rotse op die Aarde bevat, na raming tussen 3,2 en 3,6 miljard jaar oud, wat dateer uit die Paleoarcheïcum. Die bergreeks se uiterste ouderdom en uitsonderlike bewaring het sommige van die oudste onbetwiste tekens van lewe op aarde opgelewer en bied insig in die vyandige aard van die Prekambriese omgewing waaronder lewe ontwikkel het.[3][4] Dit het gelei tot die gebied wat andersins bekend staan as die "Ontstaan van lewe".[5]

Die reeks is ook bekend vir sy goudneerslae en 'n aantal komatiïetes, 'n ongewone tipe ultramafiese vulkaniese rots genoem na die Komatirivier[6] wat deur die gordel vloei.

In April 2014 het wetenskaplikes bewyse berig van die grootste aardse meteoriet impak gebeurtenis tot op hede, naby die gebied. Hulle beraam dat die impak ongeveer 3,26 miljard jaar gelede plaasgevind het en dat die impak ongeveer 37 en 58 km (23 tot 36 km) breed was. Die krater as gevolg van hierdie geleentheid, as dit nog bestaan, is nog nie gevind nie.[7]

Swazi's en ander pastorale mense het waarskynlik hul vee daar laat wei, maar nie in groot getalle, tot en met die aankoms van Europese setlaars in die 1860's. Goud was ontdek naby Kaapsehoop in 1875, maar dit was die vonds deur George Barbier en sy neefs Fred en Harry Barbier wat aanleiding tot 'n goudstormloop in 1884 gegee het en gelei het tot die stigting van die dorp Barberton. Dit was later oorskadu deur die Witwatersrand goudstormloop van 1886.

Ekonomies gesproke is mynbou besig om af te neem en die belangrikste aktiwiteite is nou bosbou en weiding. Kommersiële plantasies groei denne en bloekombome.

In 2009 is 'n voorlegging gedoen vir die streek se klassifikasie as 'n wêrelderfenisgebied. In 2018 is dit deur Unesco as wêrelderfenisgebied gelys.