Lucio Costa

Noordfasade van die Edifício Gustavo Capanema

Aangesien sy vader, admiraal Joaquim Ribeiro da Costa,[1] lid van die diplomatieke diens van Brasilië was, is Lucio Costa in Europa grootgemaak en het by die Royal Grammar School in Newcastle (Verenigde Koninkryk) en die Collège National in Montreux (Switserland) skool gegaan. In 1917 het hy na Brasilië teruggekeer en hier enkele jaar later 'n akademiese opleiding in argitektuur by die Escola Nacional de Belas Artes (Nasionale Skool van Skone Kunste) in Rio de Janeiro gevolg. Hierdie skool het destyds nog die klemtoon op onderwys in die Neoklassieke styl gelê. In 1924 het Costa sy graad in argitektuur behaal.

In sy eerste beroepsjare as argitek het Costa hoofsaaklik geboue in die Neoklassieke styl ontwerp, maar hierdie tradisie uiteindelik gebreek om ook invloede van die Frans-Switserse argitek Le Corbusier in sy ontwerpe te verwerk en met tradisionele elemente van die Brasiliaanse boukuns te vermeng. Sy vennoot in hierdie periode was die Oekraïens-gebore argitek Gregori Warchavchik wat as die skepper van die eerste Brasiliaanse woongebou in die moderne styl beskou word. In 1930 is Costa as hoof van die Nasionale Skool van Skone Kunste benoem met die opdrag om die onderwys in beeldende kunste te vernuwe en 'n kursus in moderne argitektuur in te stel.

Die veranderings, wat deur Costa ingevoer is, het ook uitwerkings op die struktuur en gees van die skool se jaarlikse tentoonstelling van argitektuur gehad - naas oudgediende deelnemers het vir die eerste keer ook verteenwoordigers van nuwe stromings, wat hoofsaaklik uit São Paulo gekom het, hul ontwerpe vertoon. Die 38ste Exposição Geral ("Algemene tentoonstelling"), wat in 1931 gehou is, is dan ook die Salão revolucionário of "Rewolusionêre tentoonstelling" genoem.

Een van die jong studente, wat die vernieude argitektuur-kursus aan die skool gevolg het, was Oscar Niemeyer.

Costa was daarvan bewus dat Le Corbusier en sy nuwe generasie van argitekte uiters belangrik vir die kulturele veranderings in Brasilië sou wees en het hom sodoende in 1936 oorreed om aan 'n reeks konferensies deel te neem. Tydens sy besoek aan die land het Le Corbusier ook saamgewerk om 'n kantoorgebou vir die nuutgeskepte Departement van Onderwys en Openbare Gesondheid te ontwerp. Die moderne boustyl van die projek was in ooreenstemming met die beleid van die diktatoriese Vargas-regering om 'n moderne en vooruitstrewende voorkoms aan die land te gee. Alhoewel Costa uitgenooi is om die projek alleen op die been te bring, het hy liewer besluit om die nuwe gebou saam met 'n span te ontwerp wat naas sy oud-skolier Oscar Niemeyer ook sy vennote Carlos Leão, Ernani Vasconcellos, Jorge Moreira en Affonso Eduardo Reidy ingesluit het.

Costa sy leidende rol in die moderne Brasiliaanse boukuns het in 1939 uit sy ontwerp vir die Brasiliaanse pawiljoen op die New Yorkse Wêreldtentoonstelling geblyk, 'n projek wat hy saam met Oscar Niemeyer en Paul Lester behartig het. Ander bekende projekte was die woonkwartier Parque Guinle in Rio de Janeiro (1948) en die Hotel do Park São Clemente in Nova Friburgo.

Die oorspronklike plan of Plano Piloto van Brasília

Sy mees befaamde projek was die ontwerp vir 'n nuwe hoofstad. In 1957 is 'n kompetisie vir die bouplan uitgeskryf, en Costa het sy idee vir 'n voorontwerp ingedien wat in stryd met sommige riglyne was. Costa is nogtans byna eenstemmig as wenner aangewys, ondanks kritiek van sy mededingers.

Costa het sy ontwerp Plano Piloto genoem - 'n verwysing na die plattegrond vir die nuwe hoofstad wat gelyk het soos 'n vliegtuig. Met hierdie ontwerp het Costa en Niemeyer argitekte van wêreldfaam geword. Terwyl Niemeyer die gedetailleerde bouplanne vir talle geboue ontwerp het, het ook Costa daarop gelet dat hy 'n sê oor klein besonderhede soos die uniforms van busbestuurders kon hê (wat volgens hom donkergrys moes wees). Dit was sodoende onvermydelik dat meningsverskille by die twee argitekte opgeduik het, maar die projek is nogtans binne 'n relatief kort tydperk voltooi en in 1960 deur die destydse staatspresident Juscelino Kubitschek ingewy.

In 1962 is die universiteit en katedraal van Brasília voltooi. Die moderne argitektuur van Brasília is deur latere byvoegings soos die televisietoring (1967), die stadspark (1978) en die Sentrale Bank van Brasilië (1981) aangevul. In 1987 is Brasília deur Unesco as wêrelderfenisgebied aangewys. 'n Moltreinstelsel, wat veral op pendelaars uit die voorstede gemik is, is in 2001 ingewy.

Ná die hoofstadprojek is Costa uitgenooi om by verskillende stadsbeplanningsprojekte in Brasilië en die buiteland betrokke te raak. In 1998 is Costa in Rio de Janeiro oorlede waar hy ook die grootste deel van sy lewe gewoon het. Hy word oorleef deur twee dogters, die argitek Maria Elisa Costa, en Helena.