Leonard Nolens

Na sy middelbare skooljare ondergaan Nolens opleiding as tolk-vertaler aan die Hoger Instituut voor Vertalers en Tolken in Antwerpen. Vanuit Antwerpen werk hy vanaf 1968 as vryskutvertaler en is tussen 1969 tot 1973 redakteur van die eksperimentele tydskrif Labris. Nolens is getroud en het twee seuns. Hy is die vader van de skrywer David Nolens.[1]

Sedert sy debuut in 1969 met die bundel Orpheushanden het Leonard Nolens hom gevestig as een van die beduidendste hedendaagse Vlaamse digters. Drie versamelbundels het reeds van sy omvangryke oeuvre verskyn en sy poësie het talle Vlaamse en Nederlandse pryse ontvang, onder meer die Jan Campert- en Constantijn Huygens-pryse, die VSB-prys en die Prijs der Nederlandse letteren.

Hy skryf voltyds en benewens dagboeke en enkele romans het daar reeds 23 digbundels uit sy pen verskyn. Van sy gedigte is ook deur Dr. Daniël Hugo in Afrikaans vertaal en gebundel onder die titel ’n Digter in Antwerpen.[2]

Nolens, as romantikus, skryf dikwels oor die liefde en oor die maniere om aan die eie identiteit te ontsnap. Sy vroeëre werk word getipeer as barok-tipe, eksperimentele gedigte. Deur die loop van die jare het daar egter 'n soberheid in sy werk ingetree, en verkry dit 'n meer parlando-agtige (Poésie parlante) kleur. Temas wat dikwels in sy werk voorkom is die jeug, vroue, eensaamheid en alkohol.[3] Nolens word beskou as een van die belangrikste lewende digters uit die Nederlandse taalgebied. Hy word met reëlmaat genoem as kandidaat vir die Nobelprys vir Letterkunde.[4]

• 1969 - Orpheushanden (poësie)
• 1973 - De muzeale minnaar (poësie)
• 1975 - Twee vormen van zwijgen (poësie)
• 1977 - Incantatie (poësie)
• 1979 - Alle tijd van de wereld (poësie)
• 1981 - Hommage (poësie)
• 1983 - Vertigo (poësie)
• 1986 - De gedroomde figuur (poësie)
• 1988 - Geboortebewijs (poësie)
• 1989 - Stukken van mensen (dagboek)
• 1990 - Liefdes verklaringen (poësie)
• 1991 - Hart tegen hart (poësie)
• 1992 - Tweedracht (poësie)
• 1993 - Blijvend vertrek (dagboek)
• 1994 - Honing en as (poësie)
• 1995 - De vrek van Missenburg (dagboek)
• 1996 - En verdwijn met mate (poësie)
• 1997 - De liefdesgedichten (poësie)
• 1998 - Een lastig portret (dagboek)
• 1999 - Voorbijganger (poësie)
• 2001 - Manieren van leven (poësie)
• 2003 - Derwisj (poësie)
• 2004 - Bres" met etsen van Dan Van Severen (een livre de peintre, Ergo Pers Gent)
• 2004 - Laat alle deuren op een kier (versamelde gedigte) (poësie)
• 2005 - Een dichter in Antwerpen (poësie)
• 2007 - Een fractie van een kus (poësie)
• 2007 - Bres (poësie)
• 2008 - Woestijnkunde (poësie)
• 2009 - Dagboek van een dichter 1979-2007 (versamelde dagboeke)
• 2011 - Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen
• 2012 - Manieren van leven (versamelde gedigte 1975-2011)
• 2014 - Opzichtige stilte (poësie)
• 2017 - Balans (poësie)

Die gedig Laat op 'n muur in Den Haag

• 1974 - Prys vir die beste letterkundige debuut vir De muzeale minnaar
• 1976 - Arkprijs van het Vrije Woord vir Twee vormen van zwijgen
• 1976 - Poësieprys van die provinsie Antwerpen vir Twee vormen van zwijgen
• 1980 - Hugues C. Pernath-prijs vir Alle tijd van de wereld
• 1980 - Poëzieprijs van de provincie Limburg vir Alle tijd van de wereld
• 1984 - poëzieprijs van De Vlaamse Gids vir Vertigo
• 1991 - Jan Campertprijs vir Liefdes verklaringen
• 1997 - Constantijn Huygens-prys vir sy gehele oeuvre
• 2002 - Gedichtendagprijzen vir 'Hostie' uit die bundel Manieren van leven
• 2007 - Karel van de Woestijne-prys vir poësie van die munisipaliteit Sint-Martens-Latem
• 2008 - VSB Poësieprys vir Bres
• 2012 - Prijs der Nederlandse Letteren[5]
• 2018 - Eredoktoraat aan die Universiteit van Gent[6]

• Bibliofiele uitgaven met Dan Van Severen en Karel Diericxks
• Interview met Leonard Nolens door Ruth Joos (Radio 1 29/03/2011)