Leon de Winter

De Winter is in die suide van Nederland gebore. Hy het grootgeword in 'n Joods-ortodokse gesin en het 'n sekondêre staatskool in 's-Hertogenbosch bygewoon. Na voltooiing van sy studies het hy ingeskryf by die Beierse Rolprentateljee in München en by die Nederlandse Rolprent en Televisie Akademie in Amsterdam. De Winter het egter die akademie heftig gekritiseer en is daar vort sonder 'n graad.

Nadat De Winter die akademie verlaat het, het hy televisiereekse gemaak soos Junkieverdriet en De (ver)wording van de jonge Dürer. Laasgenoemde is verwerk na 'n roman. Die roman handel rofweg oor 'n werklose jong man wat nie weet hoe om die lewe te hanteer nie en derhalwe van sy kop af raak. De Winter het tot 1982 resensies geskryf vir die weeklikse tydskrif Vrij Nederland. Sy eerste suksesvolle roman was Zoeken naar Eileen W (1981). Rudolf van den Berg het 'n rolprentweergawe daarvan vervaardig. In 1981 het De Winter ook Place de la Bastille geskryf. In 1986 is die roman Kaplan gepubliseer. Die protagonis van die roman is 'n skrywer wat op soek is na die waarheid omtrent geboorte, liefde en die dood. In 1990 is die roman Hoffman's honger gepubliseer. Dit kan beskryf word as 'n literêre riller en speel af in Praag.

Hoffman's honger is in 1990 gevolg deur Supertex. In 1992 is die roman De ruimte van Sokolov gepubliseer. Net soos Hoffman's honger is De ruimte van Sokolov 'n literêre riller, maar dit speel af in Israel.

In 1995 het De Winter Zionoco geskryf, wat die verhaal vertel van 'n rabbi wat sy geloof versaak het en op soek is na sy Joodse wortels. In dieselfde jaar is Serenade ook gepubliseer.

De Winter se nuutste romans is De hemel van Hollywood, wat in 1997 gepubliseer is, God's Gym, wat gepubliseer is in 2002, en Het recht op terugkeer, gepubliseer in 2008. In die meeste van sy werke kom protagoniste voor wat spesifiek op soek is na hul Joodse identiteit, en hierdie pogings om orde uit chaos te bewerk is dikwels die gevolg van ontevredenheid met leë en doellose lewens.

De Winter is getroud met Jessica Durlacher, wat ook 'n Sionistiese skrywer is. Twee kinders is uit die huwelik gebore, Moos en Solomonica de Winter, wie tans in onderskeidelik Bloemendaal en Los Angeles woonagtig is.

De Winter het mettertyd meer politieke stukke in koerante en tydskrifte geskryf en ook meer politiese verskynings op televisie gemaak. Die bekendste van dié politiese skryfstukke is sonder twyfel die artikels wat hy ter ondersteuning van Israel geskryf het asook sy ondersteuning vir 'n "Islamitiese Verligting".

Op 26 Desember 2007 het de Winter aangekondig dat hy nie meer politiese skrywes op blogs en in tydskrifte gaan skryf nie en dat hy 'n jaar se sabbatsverlof oorweeg om tyd saam met sy familie in Kalifornië te spandeer.[1] 'n Jaar het egter in drie verander, waarna hy teruggekeer het na Nederland en weer vir Nederlandse en Duitse koerante begin skryf het.

Hy het voortgegaan om koerantrubrieke in Nederland te skryf, soos byvoorbeeld tydens die verhoor van Geert Wilders,[2] kritiek op Barack Obama,[3][4] die Europese Unie, die Euro geldeenheid en finansiële bystand vir lede van die Eurogebied.[5]

Hy het tussen 1979 en 1993 onder andere die rolprente De Verwording van Herman Dürer en De grens geregisseur. De grens is vertoon tydens die Cannes-rolprentfees 1984.[6]

Wikimedia Commons bevat media in verband met Leon de Winter.

• Leon de Winter in die Internet-rolprentdatabasis
• Der Spiegel interview with de Winter on the occasion of the publication of his novel The Right of Return