Legering

'n Legering (of allooi) is 'n kombinasie, hetsy in oplossing of verbinding van twee of meer elemente waarvan ten minste een 'n metaal is en waar die resulterende materiaal metaaleienskappe het. 'n Legering met twee komponente word 'n binêre legering genoem; een met drie 'n ternêre legering; een met vier 'n kwarternêre legering. Die resultaat is 'n metaalagtige stof met eienskappe wat verskil van die komponente.

Legerings word gewoonlik ontwerp om eienskappe te hê wat meer wenslik is as dié van hulle komponente alleen. Staal is byvoorbeeld sterker as yster, een van die hoofbestanddele daarvan, en geelkoper is meer duursaam as koper, maar baie meer aantreklik as sink.

Anders as suiwer metale, het baie legerings nie 'n enkele smeltpunt nie. In plaas daarvan het hulle 'n smeltreeks waar die materiaal bestaan uit 'n mengsel van vastestof- en vloeistoffases. Die temperatuur waarby die smelting begin word die solidus genoem en waar die smeltproses volledig voltooi is, die liquidus. Spesiale legerings met 'n enkele smeltpunt kan egter ook ontwerp word en hulle word eutektiese mengsels genoem. Ander legerings bestaan uit net een intermetaalverbinding.

Somtyds word daar bloot na 'n legering verwys met die naam van die basismetaal, soos in die geval van 14 karaat (58%) goud wat 'n legering van goud met ander elemente is. Dieselfde geld vir silwer wat in juweliersware gebruik word en aluminium wat struktureel aangewend word.

Bekende legerings sluit in:

• amalgaam
• geelkoper
• brons
• duralumin
• elektrum
• edeltin (pewter)
• soldeersel
• vlekvrye staal
• staal