Lawrensium

Die voorkoms van hierdie element is onbekend, dit is egter waarskynlik silwerig-wit of grys en 'n metaal. As genoegsame hoeveelhede lawrensium vervaardig sou word, sou dit 'n stralingsgevaar inhou. Baie min is bekend oor die chemiese eienskappe van die element maar aanvanklike werk op 'n paar atome dui aan dat dit soortgelyk aan die aktiniede optree.

Element 103 is 'n d-blok-element analoog aan lutesium en daarom word dit al hoe meer saam met ander d-blok elemente in die oorgangsmetaal chemiese reeks geplaas, maar dit word steeds saam met die aktiniede in die periodieke tabel gegroepeer.

Opdatering van die periodieke tabel, Albert Ghiorso skryf "Lw" (lawrensium) in posisie 103; mede ontdekkers (van links na regs) Robert Latimer, Dr. Torbjorn Sikkeland, en Almon Larsh kyk toe

Lawrensium is deur Albert Ghiorso, Torbjørn Sikkeland, Almon Larsh en Robert M. Latimer op 4 Februarie 1961 by die Berkeley Radiation Laboratory (nou die Lawrence Berkeley National Laboratory genoem) op die University of California, Berkeley kampus ontdek. Dit is vervaardig deur 'n 3 milligram teiken wat uit drie kalifornium-isotope bestaan het met boron-10 en boron-11 ione in die Heavy Ion Linear Accelerator (HILAC) te bombardeer.

Die transmutasiekerne word elektries gelaai, met 'n heliumatmosfeer gestuit en op 'n dun kopervervoerband versamel. Die band word daarna geskuif om die versamelde atome voor 'n aantal vastetoestand detektors te plaas. Die Berkeley-span het rapporteer dat die isotoop ²⁵⁷103 op die manier waargeneem is en verval het deur 'n 8.6 MeV alfa-deeltjie met 'n halfleeftyd van 4.2 sekondes vry te stel.

In 1967 het navorsers in Dubna, Rusland gerapporteer dat hulle nie daarin kon slaag om 'n alfa uitsaaier met 'n halfleeftyd van 4,2 sekondes as ²⁵⁷103 kon bevestig nie. Die toekenning is intussen verander na ²⁵⁸Lr of ²⁵⁹Lr. Elf isotope van element 103 is gesintetiseer met ²⁶²Lr wat die langste oorleef het met 'n halfleeftyd van 216 minute (dit verval na ²⁵⁶No. Die isotope van lawrensium verval via alfa-emissie, spontane kernsplitsing en elektronvangs (gerangskik van die mees algemene na die mins algemene tipes).

Die oorsprong van die naam, wat deur die American Chemical Society verkies word, is 'n verwysing na Ernest O. Lawrence, uitvinder van die siklotron. Die simbool Lw is aanvanklik gebruik maar in 1963 is dit verander na Lr. In Augustus 1997 het die International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC) die naam lawrensium en simbool Lr tydens 'n vergadering in Geneva bekragtig Unniltrium (IFA: /ˌjuːˈnɪltriəm/, simbool Unt) is soms tot op die stadium as 'n tydelike, sistematiese elementnaam gebruik.

• Los Alamos National Laboratory se Chemie Afdeling: Periodieke Tabel - lawrensium
• Guide to the Elements - Revised Edition, Albert Stwertka, (Oxford University Press; 1998) ISBN 0-19-508083-1

Wikimedia Commons bevat media in verband met Lawrencium.

• WebElements.com - Lawrencium

Sien lawrencium in Wiktionary, die vrye woordeboek.