Lagos–Mombasa-Grootpad

'n Deel van die transkontinentale padnetwerk is onder ontwikkeling deur die Ekonomiese Kommissie Verenigde Nasies vir Afrika (UNECA), die Afrika Ontwikkelingsbank (ADB), en die Afrika-unie. Die roete deurkruis Nigerië, Kameroen, Sentraal-Afrikaanse Republiek, die D R Kongo, Uganda en Kenia.

Hoewel die grootpad heelwat verkeer dra op sy geteerde gedeeltes in Nigerië, Kameroen, Uganda en Kenia, is dit op die oomblik nie 'n praktiese roete tussen Wes- en Oos-Afrika nie. Dit is omrede die sentrale gedeelte deur die Demokratiese Republiek van die Kongo slegs uit spore bestaan, wat onbegaanbaar word na gereelde swaar reën. Die digte reënwoud en die behoefte aan gereelde rivierkruisings skep groot uitdagings aan padingenieurs. Daar bestaan ook geen maklike alternatiewe roetes nie, dus geskied oos-weshandel eerder deur die lug of see, en is gevolglik uiters beperk.

Die gebaande weg sou strek van Bangassou in die Sentraal-Afrikaanse Republiek na Buta in die Kongo via Bondo, maar sedert die Kongolese burgeroorloë, het die paadjies tussen die dorpe onbegaanbaar geraak. Die Kongo versoek dat die pad van Zongo (oorkant die rivier by Bangui) via Gemena, Lisala en Bumba na Buta 'n hoër prioriteit vir rehabilitasie dra, en beveel dus eerder hierdie roete aan.

In die ooste van die Kongo strek die roete van Kisangani na die Ugandese grenspos by Katwe via Kamanda en Beni. Hierdie grondpad is ook dikwels onbegaanbaar. 'n Langer roete van Kisangani na die Rwandese grens by Bukavu via die Kongo se Nasionale Pad No. 2 kan beter wees aangesien die pad deels geteer is, maar dit is sedert die oorlog nie weer in gebruik suid van Walikale nie.

Van Bukavu bereik die geteerde hoofpad Kigali (die hoofstad van Rwanda) en verbind met die bestaande roete by Mbarara in Uganda.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.