Kryt (geologie)

Die Kryt is die derde en laaste geologiese periode van die Mesosoïese Era en strek van die einde van die Jura sowat 145 miljoen jaar gelede tot die begin van die Paleogeen, die eerste periode van die Kainosoïese Era, sowat 66 miljoen jaar gelede. Die naam kom van die Duitse woord Kreide. Dit strek oor 79 miljoen jaar en is die langste periode van die Fanerosoïese Eon. Die Kryt is ook ’n chronostratigrafiese sisteem van die Mesosoïese erateem.

Die Kryt was ’n periode met ’n relatief warm klimaat, wat gelei het tot hoë oseaanvlakke en talle vlak binnelandse seë. Hierdie oseane en seë is bewoon deur seereptiele, ammoniete en rudiste, terwyl dinosourusse steeds op land oorheers het. Terselfdertyd het nuwe soorte soogdiere en voëls ontstaan, sowel as blomplante. Die Kryt het geëindig met ’n groot katastrofe, die Kryt-Paleogeen-uitwissing, waarin baie groepe, insluitende nie-vlieënde dinosourusse, pterosourusse en groot seereptiele, uitgewis is. Die einde van die Kryt word gekenmerk deur die K–Pg-grens, wat verbind word met die massauitwissing tussen die Mesosoïese en die Kainosoïese Era.

Die Kryt is in 1822 die eerste keer as ’n aparte periode geïdentifiseer deur die Belgiese geoloog Jean d'Omalius d'Halloy en is genoem na die groot kalkbodems wat gevorm is uit die skulpe van see-ongewerweldes wat in Wes-Europa gevind word.