Koring

Die destydse Koringraad is in 1935 gestig en was een van die eerste beheerliggame vir landbouprodukte in Suid-Afrika. Die raad het volle bevoegdheid gehad om beheer uit te oefen oor die aankoop en verkoop van koring, asook oor die maal- en bakkersbedryf. Die beginsel van vraag en aanbod was streng toegepas en die raad moes die koringboer adviseer ten opsigte van onder meer die beste variëteite vir ʼn bepaalde streek. In die laboratoria was brood voortdurend aan streng toetse onderwerp om te verseker dat die gehalte by bakkerye nie verswak nie.

In oorleg met die Minister van Landbou en Visserye het die raad elke jaar die prys van die koring vasgestel. Baie faktore is betrokke by die bepaling van die prys, onder meer vraag en aanbod, en die prys van kunsmis, brandstof, ensovoorts. ‘n Ander plig van die raad was die vasstelling van die brood- en meelprys.

Die raad het op sy beurt koring teen 'n vasgestelde prys aan die meulenaar en in die handel verkoop. Die Koringraad was ook verantwoordelik vir die regulering van die in- en uitvoer van koring as lid van die Internasionale Koringraad. ('n Internasionale Koringooreenkoms het in 1949 tot stand gekom.) In die vroeë sestigerjare moes Suid-Afrika nog koring invoer. Maar rekordoeste het verseker dat die land selfversorgend geword het. Die Koringraad het uit 13 lede bestaan, wat die produsent, die meulenaar, die bakker en die verbruiker verteenwoordig het. Daar was ook afdelings wat tegniese en gespesialiseerde dienste gelewer het.

Koring is ‘n kruidagtige plant met enkelvoudige, lynvormige blare wat afwisselend om die stam gerangskik is. Die bloeiwyse is aarvormig, terwyl die eenheid van die bloeiwyse 'n blompakkie is wat uit 'n aantal blommetjies bestaan. Die blomme is op die aartjies saamgegroepeer en van die blomme word bevrug en bring graankorrels voort.

Triticum vulgare word hoofsaaklik gebruik om broodmeel van te maak. Die aar kan dig of los wees en word uitgeken aan die voorkant, wat effens breed en plat is. Die ragis (hoofstam) van die aar breek nie in stukkies wanneer die koring gedors word nie. Die korrels van Triticum vulgare wissel van hard tot sag, terwyl die kiem stomp en plat is.

Aangesien koring eintlik 'n wintergewas is, aard dit die beste in streke met koue winters, dit wil sê streke met 'n nat groeiseisoen en 'n droë, sonnige oesseisoen. Die meeste koring word in die herfs gesaai, hoewel verskeie variëteite in die lente gesaai word in gebiede waar die winters te koud is.

Die koring staan bekend as lentekoring. Die Suidwes-Kaap met sy Mediterreense klimaat staan bekend as Suid-Afrika se graanskuur. Die belangrikste koringdistrikte is Malmesbury, Moorreesburg, Piketberg, Hopefield, Caledon en Bredasdorp. Hoewel die reënval van jaar tot jaar wissel, is dit die enigste streek met 'n gereelde winterreënval. Oestyd is gewoonlik van Oktober tot Desember. In die Oos-Vrystaat word koring in die distrikte Ladybrand, Reitz, Heilbron, Ficksburg, Frankfort en Bethlehem verbou.

Die klimaat van Noordoos-Kaap stem baie ooreen met die van die Oos-Vrystaat en koringverbouing is in hierdie streek 'n riskante onderneming. In Noordwes-Kaap word koring ook onder besproeiing verbou. Triticum durum word gebruik vir die maak van pasta. Die are is breed, plat en dig en het 'n sterk baard. Die korrels is redelik hard en ellipties. Triticum turgidum lyk baie soos Triticum durum en die are is kort en dig. In Gauteng word koring hoofsaaklik onder besproeiing in die winter verbou.

Hael rig egter dikwels skade aan wanneer die koring nog nie geoes is nie. Koring het vrugbare, sanderige grond met 'n goeie leemgehalte nodig. Die grand moet goed gedreineer wees maar moet nie brak wees nie, en dit moet genoeg fosfaat, potas en stikstof bevat. Triticum compactum stem baie ooreen met Triticum vulgare en word hoofsaaklik gebruik om banketmeelblom van te maak. Die aar is baie kort en dig en so ook die korrels, wat knopagtig lyk.

Die boer moet altyd sorg dat hy goeie, vars saad gebruik. Dit moet 'n suiwer variëteit wees sodat 'n goeie opbrengs verseker is, en die saad moet ook onbeskadig en siektevry wees.

Koring is 'n wisselbougewas wat bale humus verbruik en die grond dus uitput. Die grond moet dan op die een of ander manier herstel word. Lupien en lusern kan as wisselbougewasse geplant word aangesien dit die gehalte van die grond verbeter. Lupien kan op verskeie maniere gebruik word om die saaigrond te herstel, maar meningsverskille bestaan oor watter metode die beste is. Die belangrikste metodes is die driejaar- en die vierjaarsiklusse.

Met die driejaarsiklus word lupien in die eerste jaar geplant, in die tweede jaar word daar op die land gewei en in die derde jaar word koring op die braakland gesaai. Met die vierjaarsiklus word koring elke tweede jaar gesaai. Die vyfjaarwisselboustelsel is meer intensief en koring word dan in die tweede en die vyfde jaar gesaai. Die wisselboustelsel wissel ook van streek tot streek. By die Vaalharts-besproeiingskema is daar byvoorbeeld min boere wat 'n vaste wisselboustelsel toepas, terwyl boere in Gauteng 'n stelsel gebruik waarin koring, tabak, sunhennep en braaklande gebruik word.

Lusern kan die gehalte van die grond baie verbeter en herstel en tot 'n twaalfjaarwisselboustelsel kan toegepas word. Dit sien dan soos volg daaruit: lusern (4 jaar), koring, braakland, hawer, braakland, koring, braakland, hawer, braakland. Behalwe as die koring op lusern of lupien volg, word dit op 'n braakland gesaai. Die doel van 'n braakland is om winteronkruide te dood, die grond te deurlug en te sorg dat die grond die maksimum reën absorbeer. Wanneer die grond gebraak word, lê dit vir 'n bepaalde tyd sonder dat daar iets in gesaai word. Dit geskied gewoonlik tussen Junie en Augustus. Die grond kan egter ook later in die jaar gebraak word. Die grond moet ook bemes word, maar bemesting verskil van streek tot streek omdat die klimaat, grondvrugbaarheid en die wisselboustelsel 'n rol speel.

Die algemene saaityd vir koring is in die herfs, dit wil sê tussen April en Junie. Om die beste resultate te verkry, word bepaalde tye gekies, wat van streek tot streek verskil. In die Suidwes-Kaap is die saaityd normaalweg in die eerste drie weke van Mei, terwyl daar in die Vrystaat van April tot November (somerkoring) gesaai kan word. In Gauteng is die beste saaityd teen die middel van Mei. Winterkoring word van April tot Junie gesaai, lentekoring in Julie, Augustus en die eerste helfte van September en somerkoring van die middel van September tot in November. Hoe dig die koring gesaai word, hang af van die hoeveelheid vog wat beskikbaar is vir die gesaaides.

Die koringsaaimasjien met 'n kunsmisbak het byna oral die ou metode vervang waardeur koring met die hand gesaai is en daarna in die voorbereide grond ingeëg is. Deur middel van die eenrigtingploeg met sy saad- en kunsmisbakke word alles terselfdertyd gedoen. Omdat die koringkorrel baie klein is, moet dit nie te diep gesaai word nie. Die grond kan daarna weer met 'n ligte eg bewerk word.

Die lande moet tydens die groeityd goed versorg word. Insekte en onkruid kan dikwels groot skade aanrig, en daar moet ook op gelet word dat plantsiektes nie voorkom nie. Insekte wat kan skade aanrig, kan in twee groepe verdeel word: die wat op die lande skade aanrig en die wat in die opbergplekke voorkom. Die koringluis, die graanskilpadjie, die graanslakkie, die graanstinkbesie en die sandveldgraanwurm is 'n paar van die insekte wat op die lande skade aanrig.

Insekte wat skade aanrig aan koring in bergplekke, is die graanskuurkalander, die Indiese meelmot en die Angoumousgraanmot, asook sekere skemerkewers soos byvoorbeeld die van die genus Cadella. Skadelike onkruide wat dikwels voorkom, sluit in die duwweltjiedoring (Emex australis), wildehawer (Avena sterflis en Avena futua), verskeie disseldoringspesies (Cirsium-spp.) en ramenas (Rhaphanus raphanistrum). Daar is verskeie maniere waarop die onkruide in bedwang gehou kan word, maar 'n voorvereiste is dat die braakland skoon is en net voor die saaityd omgeploeg word.

Daar is ook onkruide wat vir die mens gevaarlik is omdat dit giftig is, byvoorbeeld stinkblaar (Datura-spp.) en die sprinkaanbos (Senecio-spp.). Wanneer 'n koringmonster giftige onkruidsade of onkruide bevat, mag dit slegs as ondergraad gegradeer word. Koring kan ook deur verskeie plantsiektes aangetas word, soos onder meer stamroes (Puccinia graminis tritici), tulpbrand (Urocystis tritici Koern), stinkbrand of bedekte brand (Tilletia tritici) en vaalblaar (Septoria tritici). Daar is verskeie behandelings teen hierdie siektes.

Die oestye verskil van streek tot streek. In die voormalige Transvaal word so vroeg as September geoes, terwyl die koring in die Vrystaat die laaste geoes word, naamlik in November en Desember. In die Suidwes-Kaap word in Oktober en November geoes. Wanneer selfbinders of platsnyers gebruik word, moet die koring feitlik ryp wees, maar wanneer van stropers gebruik gemaak word, moet die koring goed ryp wees. As die koring te gou geoes word, is die voggehalte hoog en dan kan die koring tydens berging bederf.

Hoewel die sekel hier en daar op beperkte skaal gebruik word, word die selfbinder en stroper verreweg die meeste gebruik. Die selfbinder sny die koring en bind dit netjies in gerwe, wat dan in hopies op die land gelaat word. Die gerwe word dan na die miedens gebring, waar dit gedors word. Die stroper sny en dors die koring tegelykertyd. Daar is ook oesdorsmasjiene en stropers wat die koring sny, dors, die graan klassifiseer en in sakke plaas.

Koring word deur die Koringraad aangekoop teen 'n prys wat jaarliks vasgestel word en die koöperasies tree op as agente van die Koringraad. Die koring word in graansilo's geberg totdat dit benodig word.

Koring word volgens gehalte en die marktoestand geklassifiseer. Die klasse word weer op hulle beurt in grade onderverdeel. Klas A sluit sekere variëteite van Triticum vulgare (broodkoring) en Triticum compactum (knopkoring) in, terwyl klas B koring van ʼn middelmatige bakgehalte insluit. Klas C is koring wat swak bakeienskappe toon, terwyl klas D koring is wat tot die spesies Triticum turgidum (kortkoring), Triticum polonicum (Iangkoring) en Triticum durum (durumkoring) behoort. Die koring wat tot klas D behoort, het swak maal- sowel as bakeienskappe. Koring moet gegradeer word voordat dit in graansilo's geberg word.

Die groot meulens koop koring teen 'n vasgestelde prys van die Koringraad. By die meulenaar moet die koring eers gebreek en die kiemwit van die semels geskei word. Die kiemwit word dan in die meule tot meel gemaal. Deur 'n voortdurende proses word die semels verwyder en die verskillende groottes word met behulp van siwwe van mekaar geskei.

As die korrels nog te groot is, word dit na die brekers teruggevoer om kleiner gemaal te word. Die koringkorrels word dan gesuiwer. Die semels word in 'n lugstroom van onder die stel maasrame weggevoer sodat net die swaarder kiemwitgedeeltes agterbly. Die koring is nou gereed om verder verwerk te word. Die Koringraad stel die pryse van koringmeel en brood vas. Die regering subsidieer die prys van broodmeel om sodoende die prys van brood so laag moontlik te hou.