Koran

Moslems glo die Koran is 'n weergawe van 'n gegraveerde klip-tablet (of goue stene, volgens ander bronne) wat sedert alle ewigheid in die hemel bestaan. Die inhoud van dié tablet is basies Allah se boodskap aan die mensdom waarin Hy Hom as die enigste God openbaar en die mense leer om volgens Sy wil te lewe. Moslems glo dié boodskap is bedoel vir die ganse mensdom. Hulle glo egter ook dat elke mens die vrye wil het om self te kies om aan hierdie boodskap gehoor te gee of dit te verwerp. Allah wil hê dat mense daaraan gehoor gee en hulle van hul verkeerde, sondige dade bekeer sodat hulle ná hul dood die ewigheid in die Paradys (hemel) kan deurbring. Diegene wat die boodskap verwerp, sal egter die gevolge dra deur die ewigheid in die hel in pyn en lyding deur te bring.

Toe Mohammed 40 jaar oud was, het 'n wese wat homself as die engel Gabriël geïdentifiseer het, in 'n visioen aan hom verskyn en vir hom gesê dat Allah hom gekies het om Sy finale boodskapper aan die mensdom te wees. Die nag toe dit gebeur het, staan bekend as Lailat al-'Kadr, maar die presiese datum is onbekend en word nie eens in die Koran genoem nie.[1][2] Oor die volgende 22 jaar het Mohammed nog talle sulke visioene gehad waartydens die engel bepaalde opdragte en inligting aan hom geopenbaar het wat hy aan die mense moes oordra.

Omdat hy as weeskind in Mekka (hedendaagse Saoedi-Arabië) grootgeword het, het Mohammed nooit geleer om te lees of skryf nie. Hy het daarom die inhoud van sy visioene mondelings aan volgelinge oorgedra, wat dit neergeskryf het. Volgens oorlewering is dit aanvanklik op palmblare, op die bladbene van kamele en op klippe neergeskryf. Ná die dood van Mohammed in 632 n.C. het sy opvolger en eerste kalief, Aboe Bakr, opdrag gegee dat al die geskrifte met die profeet se openbaringe versamel en in 'n eenheid saamgestel moet word. Hierdie taak is eers voltooi tydens die heerskappy van die derde kalief, 'Oehtman ibn Affan. Die saamgestelde geskrifte is as die amptelike weergawe van die Koran aanvaar en daar is opdrag gegee dat alle ander weergawes vernietig word sodat alle Moslems dieselfde bron kon gebruik.

Die temas en skryfstyle van die verskillende soeras wissel heelwat. In sommige het Mohammed die wedervaringe opgeteken van vroeë profete, meestal uit die Ou Testament. Op ander plekke is daar beskrywings van sensuele plesiere wat in die hemel was en elders weer beskrywings van die lyding wat wag op dié wat verdoem is tot die hel. Die Koran bevat ook wette en voorskrifte vir die Moslem-gemeenskap (oemma) en vir die familie. Die Eenheid (monoteïsme) van God word dikwels beklemtoon. Enkele geskiedkundige verwysings, soos na die oorlog tussen die Grieke en die Perse (614 n.C.), kom ook daarin voor.

In die gedeeltes wat handel oor Mohammed se vroeë openbaringe, is die Koran Christene en Jode goedgesind. Daar word in dié dele na hulle verwys as "mense van die boek" omdat dié godsdienste dieselfde oorsprong as Islam sou hê. Die Koran erken ook Christelike en Joodse geskrifte soos die Pentateug (eerste vyf boeke van die Bybelse Ou Testament en die Tora) en die *Psalms van Dawid (zaboer). Die Koran bevat ook 'n weergawe van die evangelie of verhaal van Jesus Christus, soos geopenbaar aan Mohammed. Hoewel Jesus se maagdelike geboorte, sy wonderwerke en hemelvaart in die Koran erken word, word sy goddelikheid en die feit dat hy aan die kruis vir die mensdom se sonde gesterf het, verwerp. In gedeeltes van die Koran wat dateer uit die tydperk in Medina nadat Mohammed se boodskap deur die Christene en Jode verwerp is, is die Koran dié groepe minder goedgesind. 'n Voorbeeld van dié gesindheidsverandering is dat Mohammed sy volgelinge oorspronklik beveel het om na Jerusalem te draai wanneer hulle bid (Koran 2: 125), maar in 'n gedeelte wat later geskryf is, sê hy hulle moet na Mekka draai as hulle bid (Koran 2: 125).

Dit is ironies dat die Koran die eerste keer in 1143 in 'n ander taal as die oorspronklike Arabies vertaal is deur die Kruisvaarders, bitter vyande van die vroeë Islamitiese Ryk. Die vertaling is deur Rooms-Katolieke monnike in Latyn gedoen in opdrag van die Kruisvaarders se leiers met die doel om daardeur meer oor hul vyand se godsdienstige oortuigings te wete te kom. Teen hierdie agtergrond is dit verstaanbaar dat sommige Moslemgroepe lank sterk gekant was teen die vertaling van die Koran in enige taal. Nogtans is daar veral sedert die agttiende eeu heelwat gedoen om die Koran toeganklik te maak vir mense wat nie Arabies kan lees of praat nie en vandag is hierdie geskrif in die meeste Westerse tale beskikbaar. Omdat Allah sy boodskap oorspronklik in die Arabiese taal aan Mohammed openbaar het, word net die Arabiese weergawe vandag nog deur die meeste Moslems aanvaar as die ware en foutlose Koran.

Behalwe dat die inhoud daarvan as riglyn vir die Moslem-lewe dien, het die Koran ook 'n bonatuurlike, geestelike funksie. Moslems glo dat wanneer die inhoud daarvan voorgelees of voorgedra word, 'n heilige atmosfeer geskep word waar Allah op 'n spesiale manier teenwoordig is. Die voorlees van die Koran is daarom 'n baie besonderse en waardevolle ritueel. Die voorleser sit gewoonlik plat op die grond in 'n posisie soortgelyk aan die lotus-posisie wat tydens meditasie in Oosterse religieë gebruik word. Die Koran word op sy skoot of op 'n lae tafeltjie voor hom gehou. 'n Spesiale ritmiese leestegniek word gebruik waar die leser se bolyf in ligte sirkels beweeg. Sommige waarnemers meen dat hierdie voorlesing, wat enige tyd en op enige plek gedoen kan word, 'n vorm van meditasie is. Sedert die ontstaan van Islam is Moslems aangemoedig om die Koran, of dele daarvan, uit hul kop te leer. Sommige Moslems glo dit is selfs waardevol om te leer om die Arabiese skrif te lees en die woorde van die Koran dan hardop te lees, al verstaan hulle nie noodwendig die inhoud daarvan nie.

Die inhoud van die Koran is die fokuspunt van alle Moslems se godsdiens. Dit word beskou as die ewige woord van Allah, en Moslems gebruik dit as bron en riglyn vir byna alle vlakke van hul bestaan, insluitend hul geestelike lewe, politieke lewe, ordening van sosiale strukture, gesinslewe en regstelsel. Omdat die Koran 'n taamlik ingewikkelde geskrif is waarvan die betekenis soms vir die onkundige onduidelik is, steun Moslems sterk op Islamitiese geleerdes om hulle te help om die interpretasie en toepassing van leerstellings te verstaan. Dit het deur die eeue daartoe gelei dat daar heelwat onderlinge verskille tussen verskillende Islamitiese groepe ontstaan het oor bepaalde leerstellinge. Enkele voorbeelde van sake waaroor daar vandag nog onderling deur Moslems verskil word, is die rol van die vrou in Islam, die djihad, politieke stelsels en strukture en Islam se houding teenoor nie-Moslems.