Koper(I)oksied

Koper(I)oksied kristalliseer in 'n kubiese struktuur wat die argetipe is van die C3-struktuur van die strukturbericht-klassifikasie. [2] Die stuktuur bevat twee interpenetrerende roosters. Die koperatome vorm 'n vlakgesentreerde rooster (F) en die suurstofatome 'n liggaamsgesentreerde een (I).

Die posisies in die sel is:

Die suurstofatome het 'n tetraëdriese omringing. Die koperatome het a lineêre O-Cu-O omringing in die rigting van die [111]-as. Die Cu-O afstand is 184,8 pm. Koper se lae tweevoudige koördinasie beteken dat die binding nie heeltemal ionogeen is nie. Sorgvuldige X-straaldiffraksiemetings wys dat die ladingsverdeling beter as Cu₂^+0,6O^-1,2 weergegee kan word. Die koperatoom se vibrasies is anisotroop. Die anisotropieparameter U₁₂(Cu) is negatief. Dit gee aan dat die atoom liewer in die rigting loodreg op [111] (die Cu-O binding se rigting) tril.[3]

Koper(I)oksied is onoplosbaar in water of organiese oplosmiddels, maar dit los goed op in gekonsenstreerde ammoniakoplossings vanweë die vorming van 'n kleurlose komplekse ioon Cu(NH₃)+4. Die Cu⁺-ioon het die elektronkonfigurasie [Ar]3d¹⁰ wat verklaar dat dit geen d-d- of ladingsoordragoorgange vertoon en kleurloos bly. Die oplossing kan egter maklik blou kleur as suurstof uit de lug die koperioon oksideer na sy +2 oksidasietoestand en die ioon [Cu(NH₃)₄(H₂O)₂]²⁺ gevorm word.[4]

Die werking van Fehling se toets berus op die vorming van 'n koper(I)oksiedneerslag.