Konstantyn IV van Bisantium

Konstantyn het sy pa, Constans II, in 668 as keiser opgevolg. Sy eerste taak was die onderdrukking van ’n opstand in Sisilië wat tot sy pa se dood gelei het.[2] Binne ses maande het hy die opstand onderdruk met die hulp van pous Vitalianus.[3]

Daar was egter groot probleme in die ooste. In 669 het die Arabiese kalief Muawiyah I Konstantinopel aangeval met ’n leër onder bevel van sy seun Yazid. Hulle het Amorion, Kartago en Sisilië binnegeval.[4] In 670 het hulle Cyzicus verower en dit gebruik as basis.[5] In 672 het hulle Konstantinopel met ’n groot vloot van die see af aangeval.[6] Terwyl Konstantyn se aandag daardeur afgetrek is, het die Slawiërs Thessalonika onsuksesvol aangeval.[5]

In 674 het die Arabiere die langverwagte beleg van Konstantinopel begin. In die lente en somer het hulle die stad aangeval en die res van die jaar by Smirna en Cilicia oorwinter. Konstantyn het geweet dis net ’n kwessie van tyd voor Konstantinopel onder beleg is en hy het seker gemaak daar is genoeg voorrade in die stad.[4] Hy het ook ’n groot aantal vuurskepe laat bou. Dit is die eerste keer dat vuur in gevegte deur die Grieke gebruik is[6] en dit was een van hul grootste voordele bo die vyand.

Ná vyf jaar het die Arabiere teruggetrek en is hulle in Anatolië verslaan.[5] Dit het Muawiyah I gedwing om vrede met Konstantinopel te maak. Volgens die vredesverdrag moes hulle afstand doen van die eilande in die Egeïese See wat hulle verower het en belasting aan Konstantyn betaal. Dit het die keiser in staat gestel om hom toe te spits op Thessalonika, wat steeds onder beleg van die Slawiërs was.[5]

Weens die voortslepende konflik met die Arabiere in die 670's in die ooste, moes Konstantyn noodgedwonge verdrae in die weste sluit met die Lombarde, wat Brindisi en Taranto verower het.[7] In dieselfde jaar het die Bulgare die Donou-rivier oorgesteek en die Bisantynse en Slawiese volke begin oorheers.[5] In 680 het Konstantyn ’n grond- en see-aanval op die invallers geloods. Hy moes egter die leër weens swak gesondheid verlaat. Dit het tot paniek gelei en die Bisantyne is deur die Bulgare verslaan.

In 681 het Konstantyn sy seun Justinianus II as sy opvolger aangewys en in September 685 is hy aan disenterie dood.[8]

Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia

• Theophanes, Chronographia.
• Kazhdan, Alexander, ed. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-504652-6
• Norwich, John Julius (1990), Byzantium: The Early Centuries, Penguin, ISBN 0-14-011447-5
• Canduci, Alexander (2010), Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors, Pier 9, ISBN 978-1-74196-598-8
• Warren Treadgold, A History of the Byzantine State and Society (Stanford University Press, 1997) ISBN 0-8047-2630-2
• Bury, J.B., A History of the Later Roman Empire from Arcadius to Irene, Vol. II, MacMillan & Co., 1889