Konsilie van Efese

Die Konsilie van Efese, ook bekend as die derde ekumeniese konsilie, van die Christelike kerk in die Romeinse Ryk is in 431 deur keiser Theodosius II van Bisantium byeengeroep op versoek van Nestorius, die patriarg van Konstantinopel, tydens die pousskap van Celestinus I.

Eerste 7 ekumeniese konsilies

1. Nicea I (325)
2. Konstantinopel I (381)
3. Efese (431)
4. Chalcedon (451)
5. Konstantinopel II (553)
6. Konstantinopel III (680–681)
7. Nicea II (787)
Aanvaarding deur kerke

1-2: Assiriese Kerk;
1-3: Oriëntaal-Ortodoks;
1-4: Anglikaans, Luthers, Calvinisties, Protestants;
1-7: Rooms-Katoliek, Oosters-Ortodoks

Doel en afloop

Nestorius het verkondig dat Maria nie Teotokos, dus die moeder van God, was nie maar die moeder van die menslike Jesus. Hy het klem gelê op die twee kenmerke van Jesus – goddelik en menslik. Sy houding het die protes van Cyrillus, die biskop van Alexandrië, ontlok wat gemeen het Nestorius verdeel Jesus in twee deur ’n onderskeid te maak tussen sy menslike en goddelike sy. Tydens ’n sinode in Rome is Nestorius gevra om afstand te doen van sy stellings, maar hy het geweier en die keiser gevra om ’n konsilie byeen te roep. Dit het plaasgevind in Efese, juis die plek waar Maria later gewoon en in besonder vereer is.

Die konsilie het bevestig dat Christus in slegs een Persoon volkome God en volkome mens is en dat die naam Gods Moeder dus Maria toekom; sy is die Moeder van Jesus die God-mens en nie net van Jesus die mens nie.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.