Klavierconcerto's nrs. 1–4 (Mozart)

Die lys van oorlewende klavierconcerto's deur Wolfgang Amadeus Mozart begin met vier wat hy op die ouderdom van 11 in Salzburg gekomponeer het: K. 37 en 39–41. Die oorspronklike manuskripte word in die Jagielloniese-biblioteek in Krakow, Pole gehuisves en is deur Mozart se vader Leopold gedateer as voltooi in April (K. 37) en Julie (K. 39–41) 1767. Alhoewel hierdie werke aanvanklik as oorspronklik beskou is, word hulle vandag as orkestrasies van sonates deur verskeie Duitse virtuose erken. Die werke waarop die concerto's gebaseer is, is meestal in Parys gepubliseer, en Mozart en sy familie het vermoedelik in 1763–64 tydens hul besoeke aan Parys met die werke of met die komponiste daarvan vertroud geraak.

Klavierconcerto's
Nrs. 1–4
deur W. A. Mozart
Die jong komponis in 1770
Toonaard	F-majeur B-mol-majeur D-majeur G-majeur
Katalogus	K. 37, 39–41
Gekomponeer	1767
Partituur	Klavier orkes

Deur van bewegings van sonatas van ander komponiste gebruik te maak, het die jong Mozart oënskynlik begin leer hoe om die strukturele probleme van komposisie in die concertovorm die hoof te bied. Dit is inderdaad moontlik dat Leopold Mozart dit as 'n komposisionele leermetode bedink het. Indien dit die geval is, dan is dit skynbaar die eerste keer dat Wolfgang Amadeus so te werk gaan. Leopold het die eerste vier klavierconcerto's van sy katalogus van 1768 uitgesluit, wat suggereer dat hy die werke nie as ware komposisies van sy seun beskou het nie. Die oorspronklike manuskripte is ook gesamentlike produkte van beide Wolfgang Amadeus en Leopold, alhoewel K. 41 grotendeels in Leopold se handskrif is.