Kerkkraai

Die kerkkraai was een van die baie spesies wat Carl Linnaeus oorspronklik in sy 18de-eeuse werk Systema Naturae beskryf het.[2] Vanweë die voël se veronderstelde liefde om muntstukke op te tel, het Linnaeus dit die binomiale naam Corvus monedula gegee, wat afgelei is van die Latynse stam moneta vir "geld".[3][4] Kerkkraaie word soms in die genus Coloeus geplaas, wat afgelei is van die Griekse woord κολοιός (koloios) vir die voël,[5] hoewel dit in die meeste werke as Corvus geklassifiseer word.[6]

Die Afrikaanse naam kom van die feit dat hulle daarvan hou om hul neste aan geboue soos kerke te maak.

In ’n studie van 2000 is bevind die genetiese verskille tussen kerkkraaie en die ander lede van Corvus is groter as binne die res van die genus.[7] Daarom het Pamela Rasmussen weer die genusnaam Coloeus, wat in 1829 deur Johann Kaup gevestig is,[8] gebruik in haar boek Birds of South Asia (2005).[9] Dit is ook in 1982 deur Hans Edmund Wolters in Duits gebruik.[10] In DNS-studies van 2007 is bevind die kerkkraai en die nabye verwante C. dauuricus van Oos-Rusland en China is basaal tot die kern-Corvus-klade.[11] Sedertdien gebruik die Internasionale Ornitologiese Kongres weer die name Coloeus monedula en Coloeus dauuricus op sy amptelike lys.[12]

Daar is vier erkende subspesies van die kerkkraai.[13][14] Alle Europese subspesies intergradeer waar hul bevolkings ontmoet.[15] C. m. monedula intergradeer byvoorbeeld met C. m. soemmerringii in ’n oorgangstrook wat van Finland suid strek oor die Baltiese lande en Oos-Pole tot in Roemenië en Kroasië.[16]

• C. m. monedula (Linnaeus, 1758), die nominaatsubspesie, kom in Oos-Europa voor. Hul hougebied strek oor Skandinawië, van Suid-Finland suid tot Esbjerg en Haderslev in Denemarke, deur Suid-Duitsland en Pole, en suid oor Oossentraal-Europa tot die Karpate en Noordwes-Roemenië, Vojvodina in Noord-Serwië, en Slowenië.[17] Hulle teel in Suidoos-Noorweë, Suid-Swede en Noord- en Oos-Denemarke, en oorwinter soms in Engeland en Frankryk. Die agternek en kante van die nek is bleek, die keel donker en die halfkraag liggrys.[15]

’n Volwasse kerkkraai.

’n Jongvoël.

• C. m. spermologus (Vieillot, 1817) word aangetref in Wes-, Sentraal- en Suid-Europa en Noord-Afrika, van Brittanje, Nederland en die Rynland in die noorde, deur Wes-Switserland tot in Italië in die suidooste, en die Iberiese Skiereiland en Marokko in die suide.[17] Hulle oorwinter in die Kanariese Eilande en Korsika. Hulle is donkerder as die ander subspesies en het nie die wit rand aan die basis van die grys agternek nie.[15]
• C. m. soemmerringii (Fischer, 1811) kom voor in Noordoos-Europa en Noord- en Sentraal-Asië, van die voormalige Sowjetunie tot by die Baikalmeer en Noordwes-Mongolië, en suid tot in Turkye, Israel en die oostelike Himalaja.[17] Hulle oorwinter in Iran en Noord-Indië (Kasjmir).[9] Hulle word onderskei aan die agternek en kante van die nek wat bleker is.[15]
• C. m. cirtensis (Rothschild en Hartert, 1912) hou in Marokko en Algerië in Noordwes-Afrika en het vroeër ook in Tunisië voorgekom.[17] Hul vere is dowwer en meer eenvormig donkergrys as dié van die ander subspesies, en die agternek is minder opvallend bleek.[15]