Karl Haushofer

Haushofer behoort aan 'n familie van kunstenaars en geleerdes. Hy is in München gebore. Sy pa is Max Haushofer, 'n bekende professor in ekonomie, politikus en skrywer van akademiese en literêre werke, en sy ma Adele Haushofer (née Fraas). Na sy gradeplegtigheid aan die München Gimnasium (hoërskool), in 1887, betree Haushofer die 1ste veldartillerieregiment "Prinzregent Luitpold" van die Beierse leër en voltooi opleiding by die Artillerie-akademie en oorlogakademie (Koninkryk van Beiere). In 1896 trou hy met Martha Mayer-Doss (1877–1946) wie se vader Joods was. Hulle het twee seuns gehad, Albrecht Haushofer en Heinz Haushofer (1906–1988). In 1903 aanvaar hy 'n onderwyspos by die Beierse Oorlogsakademie.[1]

In November 1908 word Haushofer beveel om na Tokio te gaan as 'n militêre attaché om die keiserlike Japanse leër te bestudeer en as 'n militêre adviseur in artillerie-instrukteur. Hy reis saam met sy vrou via Indië en Suidoos-Asië en arriveer in Februarie 1909. Hy word deur keiser Meiji ontvang en maak kennis met baie belangrike mense in die politiek en die weermag. In die herfs van 1909 reis hy saam met sy vrou 'n maand lank na Korea en Mantsjoerye ter wille van 'n spoorwegkonstruksie. In Junie 1910 keer hulle via Rusland terug na Duitsland en arriveer 'n maand later. Kort nadat hy na Beiere teruggekeer het, het hy egter aan 'n ernstige longsiekte begin ly en drie jaar verlof van die weermag gekry.[1]

Tydens sy herstel, van 1911 tot 1913, werk Haushofer aan sy doktoraat in die filosofie aan die Universiteit van München met 'n proefskrif oor Japan met die titel Dai Nihon, Betrachtungen über Groß-Japans Wehrkraft, Weltstellung und Zukunft ("Refleksies oor Groter Japan se militêre mag, wêreldposisie en toekoms "). Hy het homself gevestig as een van Duitsland se voorste kenners in die Verre Ooste, en was mede-stigter van die geopolitieke maandblad Zeitschrift für Geopolitik (ZfG), wat hy sou redigeer totdat dit teen die einde van die Tweede Wêreldoorlog gestaak is.[1]

Haushofer het sy loopbaan as professionele soldaat voortgesit na die anneksasie van Beiere deur Duitsland, dien in die leër van die keiserlike Duitsland en keer terug om oorlogsgeskiedenis aan die Militêre Akademie in München te doseer.

Tydens die Eerste Wêreldoorlog het hy bevel gevoer oor 'n brigade aan die Wesfront. Hy tree in 1919 af met die rang van generaal-majoor , maar word ontnugter deur die nederlaag van Duitsland en die oplegging van ernstige sanksies. Omtrent dieselfde tyd het hy 'n vriendskap gesmee met die jong Rudolf Hess, wat sy wetenskaplike assistent was en later die onderleier van die Nazi-party sou word. Hulle vriendskap vorm die basis van die verkeerde aanname van 'n ewe noue kontak tussen Haushofer en Hitler.

Haushofer betree die akademie met die doel om Duitsland te herstel en te laat herleef. Hy het geglo dat die gebrek aan geografiese kennis en geopolitieke bewustheid van die Duitsers 'n groot oorsaak was van die nederlaag van Duitsland in die Eerste Wêreldoorlog, omdat Duitsland 'n nadelige belyning van bondgenote en vyande beleef het. Die gebiede van politieke en geografiese wetenskap het dus sy spesialiteitsgebiede geword. In 1919 word Haushofer Privatdozent vir politieke geografie aan die Ludwig Maximilian Universiteit van München, en word hy in 1933 professor, hoewel hy 'n formele pos en salaris weier, omdat dit sy militêre pensioen sou beïnvloed.[1]

Van 1925 tot 1931 en van 1933 tot 1939 saai Haushofer maandeliks radiolesings uit oor die internasionale politieke situasie. Die Weltpolitischer Monatsbericht het hom in die destydse Duitsland 'n huishoudelike naam gemaak en hy het bekend gemaak in kringe ver verwyderd van die akademie. Hy was 'n stigterslid van die Deutsche Akademie, waarvan hy as president van 1934 tot 1937 gedien het. Hy was 'n produktiewe skrywer en publiseer honderde artikels, resensies, kommentare, doodsberigte en boeke, waarvan baie oor Asiatiese onderwerpe was, en hy het gereël dat baie leiers in die Nazi-party en in die Duitse weermag afskrifte van sy werke ontvang.[1]

Louis Pauwels beskryf Haushofer in sy boek Monsieur Gurdjieff as 'n voormalige student van George Gurdjieff. Ander, waaronder Pauwels, het gesê dat Haushofer 'n Vril-samelewing geskep het en dat hy 'n geheime lid van die Thule-Gesellschaft was. Stefan Zweig het simpatiek van hom gepraat[2] maar het gesê dat die geskiedenis moet oordeel hoe ver hy bewustelik tot die Nazi-leer bygedra het, namate meer dokumentasie beskikbaar is. Zweig het aan hom die konsep Lebensraum toegeskryf, gebruik in 'n sielkundige sin oor die relatiewe energie van 'n land.

Na die totstandkoming van die Duitse Nazi-regering het Haushofer op vriendskaplike voet gebly met Hess, wat Haushofer se vrou beskerm het teen die rassewette van die Nazi's,[1] wat haar as 'n "half-Jood" beskou het. Gedurende die vooroorlogse jare het Haushofer 'n belangrike rol gespeel in die koppeling van Japan met die Spilmoonthede, volgens die teorieë in sy boek Geopolitik des Pazifischen Ozeans (1925).

Na die sameswering van 20 Julie om Hitler te vermoor, is Haushofer se seun Albrecht (1903–1945) geïmpliseer, deels weens sy vorige verbintenis met Hess. Albrecht het gaan skuil, maar is op 7 Desember 1944 gearresteer en in die Moabit-gevangenis in Berlyn geplaas. Gedurende die nag van 22 tot 23 April 1945 is hy en ander gevangenes, soos Klaus Bonhoeffer, deur 'n SS-groep uit die gevangenis geneem en geskiet.

Vanaf 24 September 1945 is Karl Haushofer informeel ondervra deur vader Edmund A. Walsh namens die geallieerde magte om te bepaal of hy teregstaan vir oorlogsmisdade. Walsh het tot die uitsluitsel gekom dat hy nie sodanige misdade gepleeg het nie.

In die nag van 10–11 Maart 1946 het Karl Haushofer en sy vrou selfmoord gepleeg in 'n afgesonderde woning op hul Hartschimmelhof-landgoed in Pähl/Ammersee. Albei het arseen gedrink en sy vrou het toe haarself opgehang.[3][4]