Juliet (maan)

Juliet is ’n binnemaan van Uranus. Dit is op 3 Januarie 1986 ontdek op foto's wat deur Voyager 2 geneem is en het die voorlopige naam S/1986 U 2 gekry.[5] Dit is daarna genoem na Juliet, die heldin in William Shakespeare se toneelstuk Romeo en Juliet. Dit het ook die naam Uranus XI.[6]

Daar is ook ’n asteroïde met die naam 1285 Julietta.
Juliet   
Ontdekking
Ontdek deur Stephen P. Synnott / Voyager 2
Datum 3 Januarie 1986
Kleinplaneet-benamingUranus XI
Wentelbaaneienskappe
Halwe lengteas 64 358,222 ± 0,048 km[1]
Wentelperiode 0,493065490 ± 0,000000012 d[1]
Baanhelling 0,06546 ± 0,040° (tot Uranus se ewenaar)[1]
Satelliet van Uranus
Fisiese eienskappe
Afmetings 150 × 74 × 74 km[2]
Gem. radius 46,8 ± 4 km[2][3][4]
Oppervlakte ~35 000 km²[nota 1]
Volume ~632 000 km³[nota 1]
Massa ~5,6×1017 kg[nota 1]
Gem. digtheid ~1,3 g/cm³ (veronderstel)[3]
Oppervlak-
aantrekkingskrag		 ~0,016 m/s2[nota 1]
Ontsnapping-
snelheid		 ~0,040 km/s[nota 1]
Rotasieperiode Sinchronies[2]
Ashelling 0[2]
Temperatuur ~64 K[nota 1]

Juliet behoort tot die Portiagroep satelliete, wat ook Bianca, Desdemona, Cressida, Perdita, Rosalind, Kupido, Belinda en Portia insluit.[7] Dié mane het soortgelyke wentelbane en fotometriese eienskappe.[7] Buiten sy wentelbaan,[1] radius van 53 km[2] en geometriese albedo van 0,08[7] is feitlik niks oor Juliet bekend nie.

Op die Voyager 2-foto's lyk Juliet soos ’n langwerpige voorwerp, waarvan die lengteas na Uranus wys. Die verhouding van die asse is 0,5 ± 0,3, wat ’n taamlik uiterse afmeting is.[2] Die oppervlak het ’n grys kleur.[2]

Juliet kan binne die volgende 100 miljoen jaar teen die naburige maan Desdemona bots.[8]

Sien ook

Notas
  1. Bereken uit ander parameters.

Verwysings
  1. Jacobson, R. A. (1998). "The Orbits of the Inner Uranian Satellites From Hubble Space Telescope and Voyager 2 Observations". The Astronomical Journal. 115 (3): 1195–1199. Bibcode:1998AJ....115.1195J. doi:10.1086/300263. {{cite journal}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
  2. Karkoschka, Erich (2001). "Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites". Icarus. 151 (1): 69–77. Bibcode:2001Icar..151...69K. doi:10.1006/icar.2001.6597.
  3. "Planetary Satellite Physical Parameters". JPL (Solar System Dynamics). 24 Oktober 2008. Besoek op 12 Desember 2008.
  4. Williams, Dr. David R. (23 November 2007). "Uranian Satellite Fact Sheet". Nasa (National Space Science Data Center). Besoek op 12 Desember 2008.
  5. Smith, B.A. (16 Januarie 1986). "Satellites of Uranus". IAU Circular. 4164. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 November 2011. Besoek op 29 Oktober 2011.
  6. "Planet and Satellite Names and Discoverers". Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology. 21 Julie 2006. Besoek op 6 Augustus 2006.
  7. Karkoschka, Erich (2001). "Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope". Icarus. 151 (1): 51–68. Bibcode:2001Icar..151...51K. doi:10.1006/icar.2001.6596.
  8. Duncan, Martin J.; Lissauer, Jack J. (1997). "Orbital Stability of the Uranian Satellite System". Icarus. 125 (1): 1–12. Bibcode:1997Icar..125....1D. doi:10.1006/icar.1996.5568. {{cite journal}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)

Skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.