Jules Massenet

Jules Émile-Frédéric Massenet (12 Mei 1842, Montaud, naby Saint-Étienne, Frankryk - 13 Augustus 1912, Parys, Frankryk) was een van die voorste operakomponiste van sy generasie. Sy musiek word bewonder vir die liriese, sensuele en sentimentele aard daarvan.

Massenet soos afgeneem deur Pierre Petit, 1880

Massenet in die vroeë 1860's

Massenet het op 11-jarige leeftyd ingeskryf aan die Paryse Konservatorium en komposisie onder Amroise Thomas, 'n bekende operakomponis van sy era, studeer. In 1863 wen hy die Prix de Rome met sy kantate getiteld David Rizzio. Hy het in 1867 met sy opera La Grand’ Tante ("Die Groot Tante") sy loopbaan as operakomponis en skrywer van insidentele musiek van stapel gestuur. Sy 24 operas word gekenmerk deur 'n grasievolle em melodiese styl van 'n deurgaans Franse karakter. Manon (1884; ná Antoine François Prévost) word deur baie as sy meesterstuk beskou. Dié opera, wat bekend is om sy sensuele melodieë en bedrewe karaktersketsings, maak gebruik van leidende temas en motiewe ten einde die protagoniste en hul emosies te identifiseer en te karakteriseer. In die resisatief-dele (dialoog) bevat dit gesproke woorde bo-oor ligte orkestrale begeleiding.

Onder sy beste en mees suksesvolle operas tel Le Jongleur de Notre-Dame (1902), Werther (1892; ná Goethe), en Thaïs (1894). Die bekende “Méditation” vir viool en orkes uit laasgenoemde werk is vandag steeds deel van die standaard vioolrepertorium. Verskeie van Massenet se operas reflekteer die opeenvolgende kontemporêre operamodes van sy tyd. Derhalwe beskik Le Cid (1885) byvoorbeeld oor die kenmerke van 'n Franse "grande opera", terwyl Le Roi de Lahore (1877; die Koning van Lahore) die destydse smaak vir Oosterse vreemdhede reflekteer. Esclarmonde (1889) toon die invloed van Wagner, en La Navarraise (1894; Die Vrou van Navarre) is beïnvloed deur die verismo-styl, oftewel realisme, wat aan die wending van die eeu gewild was. Ander bekende operas deur Massenet is Hérodiade (1881) en Don Quijote (1910).

Van Massenet se insidentele musiek is dit veral sy musiek vir Leconte de Lisle se toneelstuk getiteld Les Érinnyes uit 1873 wat uitstaan. Dit bevat die bekende “Élégie”, wat steeds wyd opgevoer word. In 1873 het hy sy oratorium getiteld Marie-Magdeleine gekomponeer wat later as opera opgevoer is. Diè werk vermeng godsdienstige gevoelens en erotiek, welke motief dikwels in Massenet se werk bespeur kan word. Massenet het ook meer as 200 liedjies, ‘n klavierconcerto, en verskeie orkestrale suites, gekomponeer. Massenet was 'n invloedryke onderwyser aan die Paryse Konservatorium waar hy klas gegee het in komposisie. Sy outobiografie heet Mes Souvenirs (1912; My Herinneringe).[1]