Johannes VII Palaiologos

Johannes VII was die seun van keiser Andronikos IV Palaiologos en Keratsa van Bulgarye, ’n dogter van die Bulgaarse keiser Iwan Aleksander.

Nadat Andronikos IV die troon in 1376 van sy pa, Johannes V Palaiologos, afgeneem het, is Johannes VII die volgende jaar as medekeiser aangestel. Die pa en seun is in 1379 albei omvergewerp en gedeeltelik verblind, maar Andronikos IV het sy keiserlike status behou en het Selimbria as ’n domein van Johannes V gekry. Toe Andronikos IV in 1385 sterf, het Johannes VII dalk sy pa sy amp gekry.

Op 14 April 1390 het Johannes VII sy oupa, Johannes V, se bewind oorgeneem en homself vir vyf maande as keiser aangestel, totdat Johannes V deur sy seun Manuel II Palaiologos met die hulp van die Republiek Venesië teruggeplaas is op die troon.

Johannes VII het op 17 September 1390 na die hof van die Ottomaanse sultan Bajezid I gevlug. Bajezid het Johannes VII se heerskappy oor Selimbria bekragtig en die verhouding met Manuel II het verbeter.

In 1399, ná ’n beleg van Konstantinopel van vyf jaar, het Manuel II hulp in Wes-Europa gaan vra en Konstantinopel in die hande van Johannes gelaat. Tydens ’n stryd in die Ottomaanse Ryk om die titel sultan het Johannes ’n vredesverdrag met die Ottomane gesluit waarkragtens die See van Marmara en die stad Thessaloniki aan die Bisantynse Ryk teruggegee is. Toe Manuel II daarna tuis kom, het Johannes die leisels weer aan hom oorhandig en as belonging is hy aangestel as goewerneur van Thessaloniki. Hy het die titel "keiser van die hele Thessalië" gebruik.[1]

• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.