Internasionale Burgerlugvaartorganisasie

Die Internasionale Burgerlugvaartorganisasie (Engels: International Civil Aviation Organization, ICAO; Frans: Organisation de l’aviation civile internationale, OACI) stel die beginsels en tegnieke saam wat gevolg word in internasionale lugnavigasie en ondersteun die beplanning en ontwikkeling van internasionale lugverkeer om ordelike groei in die hand te werk. Die organisasie se hoofkantoor is in Montreal, Kanada geleë.

Die vlag van die Internasionale Burgerlugvaartorganisasie
Die hoofkantoor van die Internasionale Burgerlugvaartorganisasie in Montreal, Quebec, Kanada
Die lidlande van die Internasionale Burgerlugvaartorganisasie

Die raad van die ICAO aanvaar standaarde en aanbevole praktyke ten opsigte van lugnavigasie en die voorkoming van onwettige inmenging en die fasilitering van prosedures waar grense oorgesteek word vir internasionale burgerlike lugvaart. Verder definieer die ICAO ook die protokolle vir die ondersoek van vliegongelukke wat gevolg word deur die departemente van vervoer in lande wat die Konvensie vir Internasionale Burgerlugvaart, ook algemeen as die Chicago Konvensie, onderteken het.

Die ICAO moet nie met die Internasionale Lugvervoervereniging (International Air Transport Association of IATA) verwar word nie. IATA is 'n handelsorganisasie vir lugrederye wat ook in Montreal gesetel is of met die Burgerlugvaart Navigasiedienste Organisasie (Civil Air Navigation Services Organisation) wat 'n organisasie is met sy hoofkantoor by Amsterdam se Schiphol lughawe in Nederland.

Die ICAO Statuut

Die negende uitgawe van die Konvensie oor Internasionale Burgerlugvaart sluit wysigings in vanaf die jaar 1948 tot en met die jaar 2006. Die ICAO verwys na sy huidige weergawe van die Konvensie as die statuut en merk dit as ICAO Doc 7300/9. Die Konvensie het 18 aanhangsels.

ICAO standaarde

Die ICAO stel ook standaarde op ten opsigte van sekere funksies vir gebruik in die lugvaartnywerheid, soos byvoorbeeld die Aeronautical Message Handling System.

Die ICAO definieer 'n Internasionale Standaard Atmosfeer (ook bekend as die ICAO Standaard Atmosfeer), 'n model van die standaard variasies in druk, temperatuur, digtheid en viskositeit met veranderende hoogte in die aarde se atmosfeer. Dit is nuttig vir die kalibrasie van instrumente en die ontwerp van vliegtuie.[1]

Die ICAO standaardiseer ook masjien leesbare paspoorte wêreldwyd.[2]

Sulke paspoorte het 'n ruimte waar sommige van die inligting wat andersins in teksvorm geskryf sou wees in die vorm van alfanumeriese karakters verskyn op so 'n manier dat dit geskik is vir optiese karakter herkenningsagteware. Dit maak dit vir grenswagte en ander wetstoepassers moontlik om sulke paspoorte vinnig te verwerk sonder om die inligting per hand in 'n rekenaar in te voer. Die ICAO-dokument waarin die standaard vervat is, is dokumentnommer 9303.[3] 'n Meer onlangse standaard is vir biometriese paspoorte. Die soort paspoort bevat biometriese inligting om die identiteit van reisigers te bevestig. Die paspoort se kritiese inligting word op 'n klein RFID-toestel gestoor op soortgelyke wyse as wat inligting op slimkaarte ("smartcard") gestoor word. Die soort paspoort vereis net soos in die geval van slimkaarte dat 'n kontaklose elektroniese toestel daar ingebou word wat digitale handtekeningdata bevat om die integriteit van die paspoort en biometriese data te verseker.

Kodes geregistreer by die ICAO

Beide die ICAO en IATA het hulle eie lughawe- en lugrederykodestelsels. Die ICAO gebruik 4-letter lughawekodes en 3-letter lugrederykodes. Die ICAO is ook verantwoordelik vir die uitreik van alfanumeriese kodes vir die identifikasie van vliegtuigtipes. Hierdie kodes bevat 2 tot 4 karakters en verskaf identifikasie wat tipies gebruik word in vlugplanne. 'n Voorbeeld hiervan is die Boeing 747 wat afhangende van die variant B741, B742, B743 ensovoorts sal gebruik.

Die ICAO ken ook nommers toe aan lugvaartbedrywe wêreldwyd vir telefoniese uitkenning. Die nommer bestaan uit 'n drieletter lugredery-identifikasie en 'n tweewoord-aanwyser. Hulle is gewoonlik, maar nie altyd, soortgelyk aan die lugredery se naam. Die identifikasie vir Aer Lingus is byvoorbeeld EIN en die aanwyser is Shamrock, terwyl Japan Airlines International se identifikasie JAL is en Japan Air die aanwyser. 'n Vlug van Aer Lingus wat 111 genommer is sal dus aangedui word as "EIN111" en uitgespreek word as "Shamrock One One One" op die radio, terwyl 'n vlug van Japan Airlines met 'n soortgelyke nommer geskryf sal word as "JAL111" en uitgespreek word as "Japan Air One One One".

Die ICAO hou ook die standaarde in stand vir vliegtuigregistrasienommers, wat alfanumeriese kodes insluit wat die land van registrasie aandui.

Verwysings
  1. (en) ICAO, Handleiding oor die ICAO Standaard Atmosfeer Geargiveer 7 Junie 2011 op Wayback Machine, Doc 7488-CD, Derde Uitgawe, 1993, ISBN 92-9194-004-6
  2. (en) International Civil Aviation Organization. "Machine Readable Travel Documents (MRTD)". ICAO MRTD website. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Januarie 2007. Besoek op 10 September 2007. Hierdie webwerf bevat 'n versameling van ICAO dokumente en konferensie aankondigings ten opsigte van Masjienleesbare Reisdokumente.
  3. (en) International Civil Aviation Organization (2006). "Doc 9303, Machine Readable Travel Documents" (Sesde uitg.). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 September 2007. Besoek op 10 September 2007.

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.