Inligtingsdebakel

Die inligtingsdebakel (ook bekend as die inligtingskandaal en die Muldergate-skandaal) was ’n Suid-Afrikaanse politieke skandaal.[1]

Gedurende die sewentigerjare het die regering R75 miljoen aan ’n geheime inligtingsprogram spandeer. Die fondse was deur die kabinet, en met mnr. P.W. Botha se samewerking, in die begroting van Verdediging weggesteek – sonder Parlementêre goedkeuring. ’n Kabinetskomitee, onder voorsitterskap van mnr. Vorster, het die projekte gemonitor en die finansiering met die Minister van Finansies, eers dr. Nic Diederichs en daarna dr. Owen Horwood deurgevoer. Nadat sekere geheime projekte aan die pers gelek is het die Suid-Afrikaanse politieke landskap onomkeerbaar verander. Die Minister van Inligting, dr. Connie Mulder, is uit sy amp ontslaan en hy is saam met dr. Eschel Rhoodie en genl. Hendrik van den Berg as die sogenaamde skuldiges in die koerante afgemaak. Die Engelse pers het die debakel Muldergate gedoop.

Nadat P.W. Botha oorgeneem het as staatshoof het hy mnr. Rudolph Erasmus aangestel om ondersoek te doen na die besteding van geheime fondse. Die Erasmus-kommissie het aangevoer dat die staat niks geweet het van die besteding van geheime fondse nie en dat drs. Connie Mulder en Eschel Rhoodie, wat onderskeidelik as Minister en Sekretaris van Inligting deur die staat opgedra is om die programme uit te voer, die enigste verantwoordelike persone was.

Die Erasmus-kommissie het in verskeie hofsake betrokke geraak maar nie een daarvan gewen nie. Ook dr. Eschel Rhoodie is deur die Appèlhof onskuldig bevind. Op 31 Januarie 1979 het Mulder as LV vir Randfontein bedank en op 6 April 1979 is hy uit die Nasionale Party geskors omdat hy geweier het om hom ongekwalifiseerd by die eerste twee verslae van die Erasmus-kommissie neer te lê.