Indira Gandhi

Indira Nehru is op 19 November 1917 in Allahabad, Brits-Indië, gebore. Sy was die enigste kind van Kamla en Jawaharlal Nehru. Haar vader was 'n prokureur, leier van die Nasionaliste en later die eerste minister van onafhanklike Indië. Die familie was aktief betrokke by die Non-violent Resistance Movement -gelei deur Mahatma Gandhi - teen Groot-Brittanje se koloniale bewind in Indië.

Gedurende die tyd van Britse imperialisme het die lede van die Indian National Congress nie geweet wanneer die Britte hulle gaan arresteer of hul huise deursoek nie. Om uit te vind wanneer dit gaan gebeur, het hulle die Monkey Brigade gestig. Op die ouderdom van twaalf het Indira die leier van hierdie kindergroep geword. Hierdie groep het ook los werkies vir lede van die beweging gedoen. Indira se onderrig is aanhoudend onderbreek. Sy het in Indië en Switserland vir kort tydperke skool gegaan, maar het die meeste van die tyd tuisonderrig ontvang. Ná skool het sy aan die Universiteit van Viswa-Bharati in Bengale en die Oxford-universiteit in Engeland gestudeer. Met haar terugkeer na Indië het die land hom in sy ergste stryd nog teen die Britse regering bevind.

Indira Gandhi by Mahatma Gandhi tydens een van sy hongerstakings.

In 1938 het sy haar by die Indian National Congress Party aangesluit. In 1942 het sy met Feroze Gandhi, 'n prokureur wat ook aktief betrokke was by die kongres, getrou. 'n Paar maande daarna is hulle gearresteer nadat sy by 'n openbare vergadering met 'n uittartende houding van die Britte gepraat het. Sy is dertien maande lank in die Niani Sentrale Gevangenis in Allahabad aangehou. In 1944, kort ná haar troue, het sy geboorte geskenk aan hul oudste seun, Rajiv, en in 1946 aan nog 'n seun, Sanjay.

In 1947 het Indië onafhanklik geword en in dieselfde jaar het Indira se vader, Jawaharlal Nehru, die eerste president van Indië geword. Omdat haar moeder in 1936 oorlede is, het Indira as gasvrou vir haar pa opgetree en saam met hom getoer om bekende politici te ontmoet. In 1959 het sy die vierde vrou geword wat as president van die Indian National Congress gekies is. Haar man, Feroze Gandhi, 'n opkomende politikus, is in 1960 oorlede voordat hy hom in die Indiese politiek kon vestig.

Lal Bahadur Shastri, wat haar vader as eerste minister in 1964 opgevolg het, het haar benoem as die eerste minister van inligting en uitsaaiwese in sy regering. Ná Shastri se onverwagse dood in 1966 het sy leier van die Indian National Congress en die eerste minister van Indië geword. Met die verkiesing in 1977 het sy egter haar setel in die parlement verloor. Sy het toe haar eie party, die Congress (I), gestig en het in November 1987 weer 'n setel in die parlement verower. Met die volgende verkiesing in 1980 het haar nuut gestigte party gewen en het mev Gandhi weer eens eerste minister van Indië geword.

Op 31 Oktober 1984 is Indira Gandhi in haar tuin deur een van haar eie lyfwagte - 'n Sikh - in 'n sluipmoord om die lewe gebring.

Ná die dood van Indië se eerste minister, Lal Bahadur Shastri, in 1966, is Indira Gandhi as eerste minister van Indië tot die volgende verkiesing gekies. In 1967 het sy die eerste vrou geword wat nog ooit gekies is om 'n demokratiese land te lei. Haar lewe as eerste minister het met 'n stryd begin, maar haar vermoë om probleme op te los en die ondervinding wat sy by haar vader opgedoen het, het Indira gehelp om 'n sukses daarvan te maak.

In 1965, met die hongersnood in Indië, het sy haar internasionale ondervinding gebruik om graan, lone en hulp van die VSA te verkry. Sy het die VSA in 1966 besoek en sodoende 'n goeie verhouding met president Lyndon B. Johnson gevestig.

Haar populariteit het sy piek bereik met Indië se oorwinning oor Pakistan in 1971. In 1973 het daar egter groot opstande in Delhi en Noord-Indië uitgebreek as gevolg van die hoë inflasiekoers, die swak ekonomiese toestand, voortdurende korrupsie en lae lewenstandaard van die volk. In Junie 1975 het die Hooggeregshof van Allahabad haar skuldig bevind aan onwettige gebruike gedurende die laaste verkiesing. Daar was eise vir haar bedanking en sy is beveel om haar pos te ontruim.

Die uitspraak is egter later deur die Hooggeregshof van Indië herroep. Om die bevolkingsgroei te beheer, het mev Gandhi 'n vrywillige sterilisasieprogram geïmplementeer. Dit het tot gevolg gehad dat sy en haar administrasie wyd gekritiseer is. Om haar bewind te verseker en as gevolg van die uitkringende oproer het sy in Junie 1975 'n noodtoestand verklaar wat die vryheid van Indiërs beperk het. Sy het ook om die arrestasie van die hoof-opposisieleiers gevra.

Met die volgende verkiesing in 1977 is mev Gandhi uitgestem deur 'n nuwe koalisie wat deur 'n aantal politieke partye gevorm is. Die sogenaamde Janata-koalisie het aan bewind gekom. Gandhi se Congress Party het ver verloor by die stempunte en baie persone het gedink dat dit die einde van Indira Gandhi was. Die volgende drie jaar het sy egter vir haar 'n ondersteuningsbasis opgebou uit die oorblywende lede van die Nation Congress Party. Sy het dit die Congress (I) - "I" vir Indira - genoem.

Die Janata-koalisie het gesukkel om saam te werk en in 1979 het hulle heeltemal verbrokkel. Ná die ontbinding van die Janata-koalisie in 1980 het die Congress (I) die verkiesing gewen. Indira Gandhi het weer eens eerste minister geword en haar jongste seun Sanjay - wat sy as haar opvolger opgelei het - het 'n setel in die Lok Sabha (laer huis van die parlement) verower. In dieselfde jaar het hy egter in 'n vliegtuigongeluk omgekom en het sy haar oudste seun, Rajiv, begin voorberei om by haar oor te neem as leier van die party. Die grootste probleem in hierdie stadium was die Sikh-nasionaliste. Baie mense is doodgemaak in onluste gedurende die staatsverkiesing. In haar poging om die sesessionistebeweging van die Sikh-nasionaliste - wat gelei is deur Jarnail Singh Bindranwale - te vernietig, het sy 'n aanval op die heilige Sikh-tempel, die "Goue Tempel" geloods.

In weerwraak op hierdie aanval is Indira Gandhi op 31 Oktober 1984 deur een van haar eie lyfwagte vermoor. Ná haar dood is sy beskryf as een van die grootste leiers wat die wêreld nog gesien het. Vandag nog het die Nehru-Gandhi-familie 'n unieke naam en word dit wêreldwyd gerespekteer.