Identiteitskrisis

Individue ervaar soms hindernisse in die ontwikkeling van ’n sterk identiteit. Hierdie soort krisis laat hulle spook om "hulleself te vind". Dit lyk dikwels of hulle geen idee het van wie of wat hulle is, waar hulle hoort of waarheen hulle wil gaan nie. Hulle kan hulle aan die normale lewe onttrek en nie optree soos gewoonlik by die werk, in hulle huwelik of op skool nie, of nie in staat wees om besluite oor die toekoms te neem nie. Hulle kan hulle selfs tot negatiewe bedrywighede wend, soos misdaad of dwelms, omdat hulle dink ’n negatiewe identiteit is aanvaarbaarder as geen identiteit nie.[2]

Aan die ander kant is mense wat met ’n sterk sin van identiteit uit die adolessente stadium van persoonlikheidsontwikkeling tree, goed toegerus om die volwasse lewe met selfvertroue en sekerheid binne te gaan.

Erikson voel tydgenote het ’n groot invloed op die ontwikkeling van ’n eie identiteit tydens adolessensie. Die verbintenis met negatiewe groepe soos kultusse en fanatici kan die ontwikkelende ego tydens hierdie kwesbare tyd negatief raak. Die basiese sterk punt wat volgens Erikson tydens adolessensie ontwikkel moet word, is lojaliteit, wat net uit ’n samehangende eie identiteit kan spruit. Lojaliteit behels opregtheid, eerlikheid en ’n pligsbesef in die mens se verhoudings met ander.[2]

Die ontwikkelingsielkundige James Marcia se navorsing oor die identiteitstatus van adolessente pas ook aan by Erikson se raamwerk van ’n identiteitskrisis in adolessente.

Identiteitsverhindering is volgens Marcia wanneer ’n identiteit sonder veel keuse deur ’n individu ontwikkel word. Dit is "wanneer ’n verbintenis gemaak word sonder om alternatiewe te verken. Hierdie verbintenisse is dikwels geskoei op ouers se idees en oortuigings wat sonder meer aanvaar word."[4] Identiteitsverhindering kan lei tot ’n identiteitskrisis in adolessente wanneer die "trooskombersie" van hulle aangenome identiteit verwyder word. Hierdie "verhinderde individue ondergaan dikwels ’n krisis en weet nie wat om te doen sonder om te kan steun op die norme, reëls en situasies waaraan hulle gewoond is nie".[5] ’n Voorbeeld is ’n boerseun wat hoor sy pa het hulle plaas verkoop en wie se identiteit as erfgenaam van die plaas en identiteit as ’n boer deur die nuus onderstebo gekeer word.

Identiteitsverstrooiing word beskryf as "die apatiese toestand wat die relatiewe gebrek aan beide verkenning en verbintenis verteenwoordig".[6] Dit kan oorvleuel met diagnoses soos dié van skisofrenie en depressie, en kan die beste beskryf word as ’n gebrek aan identiteitstruktuur. ’n Voorbeeld is wanneer ’n adolessente sportman ’n kluisenaar word nadat ’n ernstige besering sy identiteit as sportster verwoes.

Identiteitsmoratorium is die status wat volgens Marcia die langste in individue duur en kan beskryf word as "die aktiefste verkenning van alternatiewe".[4] Mense wat dit ondervind, kan baie onbevooroordeeld en bedagsaam wees, maar terselfdertyd ’n identiteitskrisis ondervind.[7] ’n Voorbeeld is ’n universiteitstudent wat oor sy toekoms twyfel nadat hy verskeie kere van hoofvakke verander het, maar steeds nie sy passie ontdek het nie.

Identiteitsukses is die oplossing vir baie persoonlikheidskrisisse. Dit kom voor "wanneer die adolessent belangrike aspekte van sy identiteit verken en hom daartoe verbind het."[8]

• Our Male Identity Crisis: What Will Happen to Men?
• A Longitudinal Examination of Parenting Behaviors and Perceived Discrimination Predicting Latino Adolescents’ Ethnic Identity
• Examining Our Sense of Identity and Who We Are
• Teenagers, Identity Crises and Procrastination
• Mixed-Race Generation Faces Identity Crisis
• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.