Homo heidelbergensis

Homo heidelbergensis (soms Homo rhodesiensis genoem) is ’n uitgestorwe spesie van die genus Homo wat minstens 600 000 jaar gelede in Afrika, Europa en Wes-Asië gewoon het en uit tot 1,3 miljoen jaar gelede kan dateer. Dit het tot sowat 200 000 of 250 000 jaar gelede oorleef.

Homo heidelbergensis
Tydperk: 0.6–0.4 m. jaar gelede
↓
Pleistoseen
Wetenskaplike klassifikasie
Koninkryk:
Animalia
Filum:
Chordata
Klas:
Mammalia
Orde:
Primates
Familie:
Hominidae
Subfamilie:
Homininae
Tribus:
Hominini
Genus:
Homo
Spesie:
H. heidelbergensis
Binomiale naam
Homo heidelbergensis
(Otto Schoetensack, 1908)

Die brein van Homo heidelbergensis was amper so groot soos dié van die moderne Homo sapiens. Dit is baie waarskynlik die voorouer van Homo sapiens (in Afrika) en die Neanderdallers (in Europa), en moontlik ook die Homo denisova (in Sentraal-Asië). Dit is in 1907 die eerste keer naby Heidelberg, Duitsland, ontdek en is deur die Duitse antropologie-professor Otto Schoetensack beskryf en ’n naam gegee.[1][2][3]

Morfologie en interpretasies
’n Forensiese rekonstruksie van ’n gesig.

Beide H. antecessor en H. heidelbergensis het moontlik van die morfologies eenderse H. ergaster van Afrika afgestam. Omdat H. heidelbergensis ’n groter brein (tipies sowat 1 100–1 400 cm3, groter as die gemiddelde 1 350 cm3 van die moderne mens) en meer gevorderde gereedskap en gedrag gehad het, is dit as ’n afsonderlike spesie geklassifiseer. Die mans was sowat 1,75 m lank en het 62 kg geweeg, teenoor die vroue se 1,57 m en 51 kg.[4] Volgens die paleoantropoloog en argeoloog Lee R. Berger van die Universiteit van die Witwatersrand, is uit verskeie fossiele bene afgelei sommige bevolkings van H. heidelbergensis was "reuse" van dikwels oor die 2,13 m wat tussen 500 000 en 300 000 jaar gelede in Suid-Afrika gewoon het.[5]

Sosiale optrede

Die onlangse ontdekking van 28 skelette in ’n put in Spanje dui daarop dat H. heidelbergensis dalk die eerste lede van die genus Homo was wat hul dooies begrawe het.[6]

Die argeologie-professor Steven Mithen[7] glo H. heidelbergensis het nes sy afstammeling, H. neanderthalensis, ’n prototaal gehad waarmee hulle gekommunikeer het. Die morfologie van die buite- en middeloor dui daarop dat hul gehoor, anders as dié van sjimpansees, baie soos die mens s’n was. Hulle kon moontlik tussen baie verskillende klanke onderskei.[8]

Geen vorme van kuns of gesofistikeerde artefakte is nog ontdek nie. Rooi oker, ’n mineraal wat dikwels met ’n rooi pigment gemeng en as verf gebruik is, is egter op ’n terrein in Frankryk gevind.


Fossiele

Fossiele van H. heidelbergensis wat ontdek is, sluit in:

  • Madam Buya (of Homo erectus)
  • Bodo (of Homo erectus)
  • Heidelberg-mens
  • Boxgrove-mens
  • Miguelón
  • Swanscombe-mens
  • Arago 21
  • Steinheim-skedel
  • Petralona 1

Verwysings
  1. "Homo heidelbergensis" (in Engels). Natural History Museum, London. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Julie 2015. Besoek op 18 Maart 2013.
  2. "Homo heidelbergensis : Evolutionary Tree information" (in Engels). Smithsonian National Museum of Natural History. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 April 2020. Besoek op 18 Maart 2013.
  3. Mounier, Aurélien; Marchal, François; Condemi, Silvana (2009). "Is Homo heidelbergensis a distinct species? New insight on the Mauer mandible". Journal of Human Evolution. 56 (3): 219–46. doi:10.1016/j.jhevol.2008.12.006. PMID 19249816.
  4. "Evolution of Modern Humans: Homo heidelbergensis". Behavioral Sciences Department, Palomar College. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Maart 2016. Besoek op 1 Desember 2012.
  5. Burger, Lee (November 2007). "Our Story: Human Ancestor Fossils" (in Engels). The Naked Scientists. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 April 2015. Besoek op 16 Februarie 2014.
  6. The Mystery of the Pit of Bones, Atapuerca, Spain: Species Homo heidelbergensis. Smithsonian Institution. Besoek op 15 Desember 2011.
  7. Mithen, Steven (2006). The Singing Neanderthals, ISBN 978-0-674-02192-1|date=November 2012
  8. Martínez, I; Rosa, M; Arsuaga, JL; Jarabo, P; Quam, R; Lorenzo, C; Gracia, A; Carretero, JM; Bermúdez de Castro, JM (2004). "Auditory capacities in Middle Pleistocene humans from the Sierra de Atapuerca in Spain". Proceedings of the National Academy of Sciences. 101 (27): 9976–81. Bibcode:2004PNAS..101.9976M. doi:10.1073/pnas.0403595101. JSTOR 3372572. PMC 454200. PMID 15213327. {{cite journal}}: Cite has empty unknown parameter: |author-name-separator= (hulp); Onbekende parameter |author-separator= geïgnoreer (hulp); Onbekende parameter |displayauthors= geïgnoreer (hulp)

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.