Hjalmar Schacht

Hjalmar Horace Greeley Schacht (22 Januarie 1877 - 3 Junie 1970) was in 1918 'n Duitse ekonoom, bankier, sentrum-regse politikus en mede-stigter van die Duitse Demokratiese Party. Hy dien as die valutakommissaris en president van die Reichsbank onder die Weimar Republiek. Hy was 'n heftige kritikus van sy land se verpligte restitusie betalings na die Eerste Wêreldoorlog.

Hy dien in Adolf Hitler se regering as president van die Nasionale Bank (Reichsbank) 1933–1939 en word Minister van Ekonomie (Augustus 1934 - November 1937).

Terwyl Schacht vir 'n geruime tyd geloof is vir sy rol in die Duitse "ekonomiese wonderwerk", het hy Hitler se beleid van Duitse herbewapening teengestaan in soverre dit die Verdrag van Versailles oortree en (na sy mening) die Duitse ekonomie ontwrig. Sy sienings in hierdie verband het daartoe gelei dat Schacht met Hitler en veral met Hermann Göring bots. Hy is in Januarie 1939 as president van die Reichsbank ontslaan. Hy het as minister sonder portefeulje gebly en dieselfde salaris ontvang totdat hy in Januarie 1943 ten volle uit die regering ontslaan is.

In 1944 is Schacht ná die sluipmoordpoging op Hitler op 20 Julie 1944 deur die Gestapo in hegtenis geneem, omdat hy na bewering kontak met die sluipmoordenaars gehad het. Daarna is hy tot aan die einde van die Derde Ryk geïnterneer in die konsentrasiekampe Ravensbrück en later in Flossenbürg. In die laaste dae van die oorlog was hy een van die 134 spesiale gevangenes wat deur die SS vanaf Dachau na die "Alpe Fort" in Niederdorf in Suid-Tirol vervoer is, waar hulle op 30 April 1945 bevry is.

Desondanks is hy in Neurenberg verhoor, maar is hy vrygespreek.

In 1955 stig hy 'n privaat bankhuis in Düsseldorf. Hy het ontwikkelende lande ook bygestaan met raad oor ekonomiese ontwikkeling.