Himalia-groep

Die Himalia-groep is ’n groep onreëlmatige mane van Jupiter waarvan die wentelbane ooreenstem met dié van die maan Himalia. Hulle het waarskynlik dieselfde oorsprong. Die bekende lede van die groep is, van die naaste tot die verste van Jupiter af: Leda, Himalia (die grootste), Lysithea en Elara.

Die diagram vergelyk die wentelbaaneienskappe en relatiewe grootte van die mane van die Himalia-groep. Die horisontale as illustreer hul gemiddelde afstand van Jupiter af, die vertikale as hul wentelbaan-inklinasie en die sirkels hul relatiewe grootte.

Die voorwerp met die voorlopige naam S/2000 J 11 is voorheen beskou as ’n moontlike kandidaat as lid van die groep,[1] maar dit word nie meer beskou as ’n satelliet van Jupiter nie.[2]

Die Internasionale Astronomiese Unie (IAU) gee name wat op "a" eindig aan die mane in dié groep.

Eienskappe en oorsprong

Die voorwerpe in die Himalia-groep se afstand van Jupiter is in die omgewing van 11,15 en 11,75 gigameter. Hulle het ’n inklinasie van tussen 26,6° en 28,3° en ’n eksentrisiteit (afwyking) van tussen 0,11 en 0,25.

Die satelliete lyk baie eenders en het neutrale kleure. Daar word vermoed hulle is oorblyfsels van ’n asteroïde van die Asteroïdegordel.[3] Die radius van die asteroïde was waarskynlik sowat 89 km. Dit is effens groter as Himalia, wat sowat 87% van die massa van die oorspronklike voorwerp behou het.

Navorsing wys ’n groot moontlikheid van botsings tussen die lede van die groep tydens die bestaan van die sonnestelsel. Dit kan selfs wees dat die huidige groep die resultaat kan wees van meer onlangse botsings tussen prograde en retrograde satelliete, in teenstelling met ’n enkele botsing kort ná die ontstaan van die planeet soos in die geval van die Carme- en Ananke-groep.[4]

Verwysings
  1. Scott S. Sheppard, David C. Jewitt, "An abundant population of small irregular satellites around Jupiter", Nature, 423 (Mei 2003), ble.261-263 (pdf)
  2. IAUC 7555, January 2001. "FAQ: Why don't you have Jovian satellite S/2000 J11 in your system?" (in Engels). JPL Solar System Dynamics. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 April 2020. Besoek op 13 Februarie 2011.
  3. Grav, Tommy; Holman, Matthew J.; Gladman, Brett J.; Aksnes, Kaare, "Photometric survey of the irregular satellites", Icarus, 166,(2003), pp. 33-45. Preprint
  4. David Nesvorný, Cristian Beaugé, and Luke Dones "Collisional Origin of Families of Irregular Satellites", The Astronomical Journal, 127 (2004), pp. 1768–1783 (pdf).

Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.