Hepburn-stelsel

Die Hepburn-Stelselヘボン式ローマ字 (Hebon-shiki Rōmaji?) is 'n transkripsiestelsel vir die romanisering van Japannees na die Latynse alfabet. Dit is vernoem na James Curtis Hepburn wat dit gebruik het om die klanke van die Japannese taal te transkribeer in die derde uitgawe van sy Japannees–Engels woordeboek wat in 1887 gepubliseer is. Die stelsel is oorspronklik in 1885 deur die Society for the Romanization of the Japanese Alphabet[1] (羅馬字会 Rōmajikai) voorgestel. Die Hepburn-stelsel is sedertdien aangepas en die Shūsei Hebon-shiki Rōmaji (修正ヘボン式ローマ字) genoem.

Die oorspronklike en hersiene weergawes van die Hepburn-stelsel is steeds die mees algemene metode vir die transkripsie van Japannees in westerse tale.[2] Die stelsel is op Engelse fonologie gegrond maar word ook net so in Duits,[3] Frans[4] en Nederlands gebruik.

Hepburn romaniseringkaarte

Vir hiragana
あ aい iう uえ eお o (ya)(yu)(yo)
か kaき kiく kuけ keこ ko きゃ kya きゅ kyu きょ kyo
さ saし shiす suせ seそ so しゃ sha しゅ shu しょ sho
た taち chiつ tsuて teと to ちゃ cha ちゅ chu ちょ cho
な naに niぬ nuね neの no にゃ nya にゅ nyu にょ nyo
は haひ hiふ fuへ heほ ho ひゃ hya ひゅ hyu ひょ hyo
ま maみ miむ muめ meも mo みゃ mya みゅ myu みょ myo
や yaゆ yuよ yo
ら raり riる ruれ reろ ro りゃ rya りゅ ryu りょ ryo
わ waゐ i†ゑ e†を wo‡
ん n
が gaぎ giぐ guげ geご go ぎゃ gya ぎゅ gyu ぎょ gyo
ざ zaじ jiず zuぜ zeぞ zo じゃ ja じゅ ju じょ jo
だ daぢ (ji)づ (zu)で deど do ぢゃ (ja) ぢゅ (ju) ぢょ (jo)
ば baび biぶ buべ beぼ bo びゃ bya びゅ byu びょ byo
ぱ paぴ piぷ puぺ peぽ po ぴゃ pya ぴゅ pyu ぴょ pyo

Vir standaard katakana
ア aイ iウ uエ eオ o (ya) (yu) (yo)
カ kaキ kiク kuケ keコ ko キャ kya キュ kyu キョ kyo
サ saシ shiス suセ seソ so シャ sha シュ shu ショ sho
タ taチ chiツ tsuテ teト to チャ cha チュ chu チョ cho
ナ naニ niヌ nuネ neノ no ニャ nya ニュ nyu ニョ nyo
ハ haヒ hiフ fuヘ heホ ho ヒャ hya ヒュ hyu ヒョ hyo
マ maミ miム muメ meモ mo ミャ mya ミュ myu ミョ myo
ヤ yaユ yuヨ yo
ラ raリ riル ruレ reロ ro リャ rya リュ ryu リョ ryo
ワ waヰ i†ヱ e†ヲ wo‡
ン n
ガ gaギ giグ guゲ geゴ go ギャ gya ギュ gyu ギョ gyo
ザ zaジ jiズ zuゼ zeゾ zo ジャ ja ジュ ju ジョ jo
ダ daヂ (ji)ヅ (zu)デ deド do ヂャ (ja) ヂュ (ju) ヂョ (jo)
バ baビ biブ buベ beボ bo ビャ bya ビュ byu ビョ byo
パ paピ piプ puペ peポ po ピャ pya ピュ pyu ピョ pyo

Vir uitgebreide katakana

Dié word meestal gebruik om die klanke van woorde in ander tale voor te stel. Meeste hiervan is nie formeel gestandaardiseer nie.

イェ ye
ウィ wi ウェ we ウォ wo
ヷ va ヸ vi† ヹ ve† ヺ vo
ヴァ va ヴィ vi ヴ vu ヴェ ve ヴォ vo
シェ she
ジェ je
チェ che
ティ ti トゥ tu
テュ tyu
ディ di ドゥ du
デュ dyu
ツァ tsa ツェ tse ツォ tso
ファ fa フィ fi フェ fe フォ fo
フュ fyu
  • † — Die karakters in rooi is uitgedien in moderne Japannees.
  • ‡ — Die karakters ヲ wo behoort foneties o geskryf te word wanneer dit as 'n particle gebruik word in moderne Japannees en word slegs nou en dan as wo geskryf vir sommige leenwoorde (soos nie-standaard ヲッカ wokka vir "vodka").
  • Hakkies — Die karakters in hakkies word slegs gebruik as rendaku op ち chi of つ tsu voorkom.

Verwysings
  1. The Society for the Romanisation of Japanese Geargiveer 12 Desember 2015 op Wayback Machine, besoek op 29 Januarie 2008
  2. Omniglot, Japanese Rōmaji (Roman letters), besoek op 29 Januarie 2007
  3. Regeln für die Umschrift des Japanischen in schriftlichen Arbeiten (Japanologisches Seminar der Universität Heidelberg) (PDF), Japanologisches Seminar der Universität Heidelberg, 25 Mei 2002
  4. Observatoire Musical Français Geargiveer 11 Februarie 2008 op Wayback Machine, Romanisation et présentation de documents comportant du japonais Geargiveer 23 November 2006 op Wayback Machine, Université Paris Sorbonne, MINT-OMF, Afgelaai op 29 Januarie 2007
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.