Hennie Rossouw

Rossouw het in 1950 in die Kaapprovinsie gematrikuleer, waar hy as beste student aangewys is. Daarna het hy teologie aan die Universiteit Stellenbosch gestudeer en het hy sy doktorsgraad aan die Vrije Universiteit in Amsterdam verwerf.[2]

In 1963 is hy as senior lektor in die department filosofie aan die Universiteit Stellenbosch aangestel. Hy was hoogleraar in filosofie van 1972 tot 1984, waarna hy as viserektor vir Akademiese Aangeleenthede aangestel is. Hy het in 1993 afgetree, waarna hy vir drie jaar as ereprofessor in Filosofie aan die Randse Afrikaanse Universiteit gedien het. In 1998 is 'n eredoktorsgraad (D.Phil honoris causa) deur die Universiteit Stellenbosch aan hom toegeken.

Rossouw het ook in die rade van die Raad vir Geesteswetenskaplike Navorsing, die Rade van die Suid-Afrikaanse Biblioteek, die Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns en die Universiteit van Wes-Kaapland gedien. Hy was ook bemoeid met verskeie onderwysrade en was, onder andere, betrokke by die Nasionale Werkgroep vir die Institusionele Herstrukturering van Hoër Onderwys in 2001. In 1993 is 'n versameling opstelle onder redaksie van Anton van Niekerk, Willie Esterhuyse en Johan Hattingh ter ere van hom uitgegee.

Rossouw was met Hester Heese getroud tot met haar dood in Januarie 1971. Hulle het saam vyf kinders: Henk, Hans (wat in 1981 op die ouderdom van 19 oorlede is), Linda, Gerda en Hester. In Desember 1974 trou hy weer, die keer met Leonora de Kock (née Naudé). Sy het reeds drie kinders uit haar vorige huwelik gehad: Victor, Peet en Alta.

• Van Niekerk, A; Esterhuyse, W.; & Hattingh, J. 1993. Intellektueel in konteks: opstelle vir Hennie Rossouw. Pretoria: Raad vir Geesteswetenskaplike Navorsing.

• Klaarheid en Interpretasie (1963)
• Wetenskap, Interpretasie, Wysheid (1980)
• Die Sin van die Lewe (1981)
• Universiteit, Wetenskap en Kultuur (saamgestel deur Anton van Niekerk) (1993)