Hayao Miyazaki

In April 1963 het Miyazaki 'n werk gekry by Toei Animasie, waar hy as 'n tussenraamkunstenaar gewerk het aan die bioskooprolprent Watchdog Bow Wow en die TV-anime Wolf Boy Ken. Kort nadat hy daar aangekom het, was hy 'n leier in 'n arbeidstwis, en het in 1964 hoofsekretaris geword van Toei se vakbond. Hy het die eerste keer erkenning gekry toe hy in 1965 as 'n tussenraamkunstenaar op die Toei-produksie Gulliver's Travels Beyond the Moon gewerk het. Vir hom was die oorspronklike einde van die draaiboek onbevredigend en hy het sy eie voorgestel, wat die einde geword het wat in die voltooide fliek gebruik is.

In 1968 het Miyazaki 'n belangrike rol gespeel as hoofanimeerder, konsepkunstenaar en toneelontwerper in Hols: Prince of the Sun, 'n mylpaal- geanimeerder rolprent. Deur die medewerkingproses wat vir die projek aanvaar is, kon hy sy idee en werk bydra aan sy mentor, die animasieregisseur Yasuo Ōtsuka, wie se vindingryke benadering tot animasie 'n geweldige uitwerking op Miyazaki se werk gehad het. Die fliek is deur Isao Takahata geregisseer, met wie hy die res van sy loopbaan saamgewerk het. In Kimio Yabuki se Puss in Boots (1969) het Miyazaki weer belangrike animasie verskaf, asook ontwerpe, beelddraaiboeke (storyboards) en storie-idees vir belangrike tonele in die fliek, waaronder die jaagtoneel-hoogtepunt. Hy het ook die manga geïllustreer, as 'n promosie-koppelproduk vir hierdie produksie van Puss in Boots. In die 1970's het Toei Animasie nog twee opvolgflieks van die Puss in Boots van hierdie fliek gemaak, en die karakter het uiteindelik die gelukbringer van die ateljee geword, maar Miyazaki was nie by enige van die opvolge betrokke nie. Kort daarna het Miyazaki tonele in die draaiboek vir Flying Phantom Ship voorgestel, waarin militêre tenks in Tokio se middestad ingery kom en massahisterie veroorsaak, en is in diens geneem om die beelddraaiboek vir hierdie tonele te skep en dit te animeer. In 1971 het Miyazaki 'n deurslaggewende rol gespeel om die struktuur, karakters en ontwerpe vir Hiroshi Ikeda se verwerking van Animal Treasure Island te ontwikkel, asook in die verwerking van Ali Baba and the Forty Thieves deur Hiroshi Shidara. Miyazaki het ook gehelp met die beelddraaiboek en belangrikste animasie van die vernaamste tonele in albei rolprente en het 'n reklamemanga vir Animal Treasure Island gemaak.

In Augustus 1971 het Miyazaki Toei vir A Pro verlaat, waar hy die mederegisseur was van 14 episodes van die eerste Lupin III-reeks saam met Isao Takahata. In daardie jaar het die twee ook met die voorproduksie van 'n Pippi Longstocking-reeks en het omvattende beelddraaiboeke daarvoor geteken. Nadat hy egter na Swede gereis het om navorsing vir die fliek te doen en die skrywer, Astrid Lindgren, te ontmoet, is toestemming geweier om die projek te voltooi en dit is gevolglik gekanselleer. In 1972 en 1973 het Miyazaki twee Panda! Go, Panda!-kortflieks uitgedink, geskryf, ontwerp en geanimeer, wat deur Takahata geregisseer is.

Nadat hulle in 1974 na Zuiyo Eizo getrek het, het hy as 'n animeerder aan die World Masterpiece Theater saam met Takahata gewerk, wat die verwerking ingesluit het van die eerste deel van Johanna Spyri se Heidi-roman in die geanimeerde televisiereeks Heidi, Girl of the Alps. Die maatskappy het in 1975 sy naam verander na Nippon Animasie. Miyazaki was ook die regisseur van die televisiereeks Future Boy Conan (1978), 'n verwerking van die kinderroman The Incredible Tide deur Alexander Key. Die hoofantagonis is die leier van die stadstaat Industria wat probeer om verlore tegnologie te laat herleef. Die reeks het ook verder uitgewei op die karakters en gebeurtenisse in die boek, en is 'n vroeë voorbeeld van die karakterisering wat regdeur Miyazaki se latere werk voorkom: 'n meisie wat in voeling is met die natuur, 'n krygsvrou wat onheilspellend lyk, maar wat nie 'n antagonis is nie, en 'n seun wat lyk of hy vir die meisie bestem is. Die reeks spog ook met verbeeldingryke lugvaartuigontwerpe.

Miyazaki het Nippon Animasie in 1979 in die middel van die produksie van Anne of Green Gables verlaat en oorgegaan na die TMS Entertainment-filiaal Telecom Animation Film om sy eerste vollengte animerolprent The Castle of Cagliostro (1979), 'n Lupin III-avontuurfliek, te regisseer. In 1981 het 'n afvaardiging van TMS-animeerders insluitend Miyazaki die Disney-animasieateljee in die VSA besoek waar hulle 'n uittreksel uit The Castle of Cagliostro vertoon het. Die uittreksel het 'n jong Disney-animeerder, John Lasseter, geraak en sterk beïnvloed. Hy het een van Miyazaki se grootste aanhangers geword, en nadat hy 'n suksesvolle regisseur by Pixar geword het, het hy sy eie invloed gebruik om bewustheid van Miyazaki se werk onder Amerikaanse gehore te kweek.[13] Gedurende die vroeë 1980's het Miyazaki ook ses episodes geregisseer van Sherlock Hound, 'n Italiaans-Japanse ko-produksie tussen TMS Entertainment en die televisiestasie RAI, wat Sherlock Holmes-verhale oorvertel met die gebruik van antromorfe diere. Hierdie episodes is die eerste keer in 1984–85 uitgesaai. In Japan is 'n kortflieks wat op die eerste twee episodes gegrond is in bioskope uitgereik in Maart 1994.

Miyazaki se volgende fliek, Nausicaä of the Valley of the Wind, wat op 11 Maart 1984 uitgereik is, is 'n verwerking van sy mangareeks met dieselfde titel. Dit is 'n wetenskapfiksie-avontuur waarin hy baie van die herhalende temas bekend stel wat hy regdeur sy loopbaan sou ondersoek: 'n besorgdheid oor ekologie, menslike interaksie en uitwerking op die omgewing; 'n aangetrokkenheid tot lugvaartuie en vlieg; pasifisme, asook 'n anti-militêre streep; feminisme; moreel verwikkelde karakterisering, veral onder skurke; en liefde. Met die stemme van Sumi Shimamoto, Yōji Matsuda, Iemasa Kayumi, Gorō Naya en Yoshiko Sakakibara, was hierdie die eerste rolprent wat sowel geskryf as geregisseer is deur Miyazaki. Die fliek en die manga het gemeenskaplike wortels in die idees wat Miyazaki in die vroeë 1980's uitgedink het. 'n Vervolgverhaal in manga het in die Februaire 1982-uitgawe van Tokuma Shoten se Animage-tydskrif begin. Die intrige van die fliek stem rofweg ooreen met die eerste 16 hoofstukke van die manga. Miyazaki het aangehou om die storie uit te brei oor nog 'n dekade nadat die fliek uitgereik is. Die suksesvolle samewerking met die skep van die manga en die fliek het die grondslag gelê vir ander samewerkingsprojekte.[14]

Die Nibariki-kantoor is April 1984 begin, gedeeltelik om kopiereg te bestuur. In Junie 1985 het Miyazaki, Takahata en Yasuyoshi Tokuma, Tokuma Shoten se voorsitter, die animasieproduksiemaatskappy Studio Ghibli begin met finansiering van Tokuma Shoten. Sy eerste fliek saam met Ghibli, Laputa: Castle in the Sky (1986), vertel van die avontuur van Mayumi Tanaka en Keiko Yokozawa, terwyl hulle na 'n toweragtige kasteel-eiland soek wat in die lug sweef; My Neighbor Totoro (Tonari no Totoro, 1988) vertel van die avontuur van twee meisies, met die stemme van Noriko Hidaka en Chika Sakamoto, en hulle interaksie met woudgeeste; en Kiki's Delivery Service (1989), aangepas van die 1985-roman met dieselfde naam deur Eiko Kadono, vertel die storie van 'n meisie van 'n klein dorpie, met die stem van Minami Takayama, wat haar tuiste verlaat om lewe as 'n heks in 'n groot stad te begin. Miyazaki se aangetrokkenheid tot vlieg is duidelik in al hierdie flieks, en wissel van die ornithopters waarmee die seerowers in Castle in the Sky vlieg, tot die Totoro en die Katbus wat deur die lug sweef, en Kiki wat op haar besem vlieg.

In 1992 het Miyazaki Porco Rosso, geregisseer, 'n avontuurfliek wat in die Adriatiese see in die 1920's afspeel. Die rolprent was 'n merkbare nuwe rigting vir Miyazaki aangesien die hoofkarakter 'n volwasse man was, 'n anti-fascistiese vlieënier wat getransformeer is in 'n antropomorfiese vark. Die rolprent gaan oor 'n losprysjagter, met die stem van Shūichirō Moriyama, en 'n Amerikaanse huursoldaat, met die stem van Akio Ōtsuka. Die fliek ondersoek die spanning tussen selfsugtigheid en plig. Porco Rosso is op 19 Julie 1992 uitgereik. Daardie Augustus het Studio Ghibli sy hoofkantoor in Koganei, Tokio, gevestig.[15]

In 1995 het Miyazaki met werk aan Princess Mononoke begin. Met die stemme van Yuriko Ishida, Yōji Matsuda, Akihiro Miwa en Yūko Tanaka, is die storie oor die stryd tussen die dieregeeste wat die woud bewoon en die mense wat die woud uitbuit vir industrie, wat uitloop op 'n ongemaklike saambestaan en verhoudings wat die grense tussen die hoofkarakters te bowe kom. In Mononoke het hy die ekologiese en politieke temas herbesoek en aangehou met sy filmiese ondersoek na die kortstondigheid van bestaan wat hy in Nausicaä of the Valley of the Wind begin het. Albei flieks het die wortels in idees en illustrasies wat hy in die laat 1970's en vroeë 1980's geskep het, maar Helen McCarthy wys daarop dat Miyazaki se visie ontwikkel het "van die utopiese visies van Nausicaä of the Valley of the Wind tot die volwasse en welwillende humanisme van Princess Mononoke". Die rolprent is op 19 Julie 1997 uitgereik en was sowel 'n finansiële as kritiese sukses; dit het die Japan Academy-prys vir Beste Rolprent gewen. Yvonne Tasker sê: "Princess Mononoke verteenwoordig 'n draaipunt in Miyazaki se loopbaan nie net omdat dit Japanse loketrekords gebreek het nie, maar ook waarskynlik omdat dit die toetreding tot die globale animasiemarkte verteenwoordig het (deur 'n verspreidingsooreenkoms met Disney)." Miyazaki het semi-afgetree nadat hy Princess Mononoke geregisseer het. Terwyl hy aan die fliek gewerk het, het Miyazaki 80 000 van die fliek se raampies self oorgeteken. Hy het ook in een stadium gesê dat Princess Mononoke sy laaste rolprent sou wees.[16] Tokuma Shoten het daardie Junie met Studio Ghibli saamgesmelt.[15]

Gedurende hierdie tydperk van semi-aftrede het Miyazaki tyd saam met die dogters van 'n vriend deurgebring. Een van hierdie vriende sou die inspirasie word vir Miyazaki se volgende fliek, wat ook sy grootste kommersiële sukses tot op hede sou word, Spirited Away. Die fliek se stemhoofspelers is Rumi Hiiragi, Mari Natsuki en Miyu Irino, en is die storie van 'n meisie wat gedwing word om in 'n bisarre geesteswêreld te oorleef en werk in 'n badhuis vir geeste nadat haar ouers in varke verander is deur die towenares wat dit besit. Die fliek is in Julie 2001 uitgereik en het ¥30.4 miljard (sowat $300 miljoen) by die loket verdien. Dit is krities hoog aangeskryf en is as een van die beste flieks van die 2000's beskou.[17] Dit het 'n Japan Academy-prys gewen, 'n Golden Bear-toekenning by die 2002 Berlin Internasionale Rolprentfees, en 'n Academy-toekenning vir Beste Animasierolprent. In sy boek Otaku skryf Hiroki Azuma: "Tussen 2001 en 2007 het otaku-produkte en -markte heel vinnig sosiale erkenning in Japan gekry," en noem dan Miyazaki se oorwinning by die Academy-toekennings vir Spirited Away onder sy voorbeelde.[18]

In Julie 2004 het Miyazaki produksie aan Howl's Moving Castle, gegrond op Diana Wynne Jones se fantasieroman van 1986 met dieselfde titel, afgehandel. Miyazaki het sy aftrede beëindig met die skielike vertrek van Mamoru Hosoda, die fliek se oorspronklike regisseur. Die fliek se premier was in 2004 by die Venisiese Internasionale Rolprentfees en is op 24 November 2004 uitgereik en het weer positiewe resensie gekry. Dit het die Goue Osella-toekenning vir animasietegnologie gewen, en is benoem vir die Oscar vir Beste Animasierolprent.

Miyazaki het in 2005 'n lewenswerk-toekenning by die Venisië-rolprentfees gekry. Op 10 Februarie 2005 het Studio Ghibli aangekondig dat hy sy verhouding met Tokuma Shoten opskort. Die ateljee het sy hoofkantoor na Koganei, Tokio, geskuif en die kopiereg en besigheidsregte op Miyazaki se werke van Tokuma Shoten verkry.[19][20]

In 2006 het Miyazaki se seun Gorō Miyazaki sy eerste rolprent, Tales from Earthsea, voltooi, met die stemme van Jun'ichi Okada and Bunta Sugawara, wat gegrond is op etlike stories van Ursula K. Le Guin. Hayao Miyazaki het lank daarna gestreef om 'n anime van hierdie werk te doen en het etlike kere toestemming gevra van die skrywer. Hy is egter elke keer toestemming geweier. Pleks daarvan het die Miyazaki Nausicaä of the Valley of the Wind en Shuna no Tabi (The Journey of Shuna) vervaardig as plaasvervangers (party van die idees van Shuna no Tabi is in hierdie fliek aangewend). Toe Le Guin uiteindelik gevra het dat Miyazaki 'n anime-verwerking van haar werk vervaardig, het hy geweier, want hy het die begeerte verloor om dit te doen. Le Guin onthou dit anders: "In Augustus 2005 het mnr. Toshio Suzuki van Studio Ghibli saam met mnr. Hayao Miyazaki ons besoek om met my en my seun (wat die trust beheer wat die kopiereg op Earthsea besit) te praat. Ons het 'n aangename kuier in my huis gehad. Dit is aan ons verduidelik dat mnr. Hayao wil aftree van rolprente maak en dat die familie en ateljee wou hê dat mnr. Hayao se seun Gorō, wat nog nooit enigsins 'n rolprent gemaak het nie, hierdie een maak. Ons was baie teleurgesteld, en ook angstig, maar ons is die indruk gegee, trouens die versekering gegee, dat die projek altyd onderhewig sou wees aan mnr. Hayao se goedkeuring. Met hierdie verstandhouding het ons 'n ooreenkoms aangegaan." Regdeur die fliek se produksie het Gorō en sy pa nie met mekaar gepraat nie, weens 'n twis of oor Gorō gereed was om te regisseer of nie.[21] Dit sou aanvanklik deur Miyasaki vervaardig word, maar hy het dit van die hand gewys omdat hy reeds in die middel was van die vervaardiging van Howl's Moving Castle. Ghibli het besluit om Gorō, wat tot in daardie stadium nog nie die hoof van 'n geanimeerde fliek was nie, die vervaardiger te maak. Tales from Earthsea is op 29 Julie 2006 uitgereik, en het gemengde resensies gekry.

In 2006 het Nausicaa.net berig dat Hayao Miyazaki beplan om 'n ander fliek te regisseer, wat na bewering in Kobe afspeel. Een van die plekke wat Miyazaki se span gedurende voorproduksie besoek het, was 'n ou kafee wat deur 'n bejaarde egpaar bestuur is, en die uitsig op die stad van hoog in die berge. Die presiese ligging van hierdie plekke is uit Studio Ghibli se produksiedagboeke verwyder. Die ateljee het ook aangekondig dat Miyazaki begin het om beelddraaiboeke vir die fliek te skep en dat hulle in waterverf gemaak is omdat die fliek 'n "ongewone visuele styl" sou hê. Studio Ghibli het gesê die produksietyd sou sowat 20 maande wees, met die verwagte uitreiking in die somer van 2008.

In 2007 is die fliek se amptelike titel in die openbaar aangekondig as Gake no ue no Ponyo,[22] wat uiteindelik hernoem is na Ponyo vir sy internasionale uitreiking. Die fliek bevat die stemme van Yuria Nara, Hiroki Doi, Tomoko Yamaguchi, Kazushige Nagashima, George Tokoro en Yūki Amami. Toshio Suzuki het daarop gewys dat "70% tot 80% van die fliek by die see plaasvind. Dit sal 'n regisseur se uitdaging wees oor hoe hulle die see en sy golwe met vryhandtekeninge weergee." Ponyo is in 19 Julie 2008 uitgereik, het positiewe resensies gekry en die fliek het wêreldwyd $202 miljoen verdien.

Miyazaki was later die medeskrywer van die Studio Ghibli se volgende rolprent, The Secret World of Arrietty, gegrond op Mary Norton se 1952-roman The Borrowers. Die fliek was die regisseursdebuut van Hiromasa Yonebayashi, 'n Ghibli-animeerder. Met die stemme van Mirai Shida, Ryunosuke Kamiki, Tomokazu Miura, Keiko Takeshita, Shinobu Otake en Kirin Kiki, fokus die fliek op 'n klein familie wat bekend staan as die Borrowers wat moet sorg dat hulle nie opgespoor word nadat mense hulle ontdek het nie. Die fliek is op 17 Julie 2010 uitgereik, het weer positiewe resensies gekry, en het wêreldwyd $145 miljoen verdien. In 2011 was Miyazaki die medeskrywer van From Up on Poppy Hill, gegrond op die 1980-manga met dieselfde titel, geskryf deur Tetsurō Sayama en geïllustreer deur Chizuru Takahashi. In die hoofrolle was die stemme van Masami Nagasawa, Junichi Okada, Shunsuke Kazama en Teruyuki Kagawa. Dit speel af in Yokohama en die storie fokus op Umi Matsuzaki, 'n hoërskoolleerling wat gedwing word om self die mas op te kom wanneer haar matroospa in die kusdorpie wegraak. Die fliek is op 16 Julie 2011 uitgereik, en het weer eens positiewe resensies gekry.

Op 13 Desember 2012 het Studio Ghibli aangekondig dat Miyazaki besig was om te werk aan sy volgende fliek, The Wind Rises, gegrond op die manga met dieselfde naam, met planne om dit terselfdertyd as The Tale of the Princess Kaguya uit te reik.[23] Die fliek het die stemme van Hideaki Anno, Hidetoshi Nishijima, Masahiko Nishimura en Miori Takimoto in die hoofrolle. The Wind Rises vertel die storie van Jiro Horikoshi, die ontwerper van die Mitsubishi A6M Zero-vegvliegtuig wat in die Tweede Wêreldoorlog diens gedoen het. Die fliek is op 20 Julie 2013 uitgereik.

Op 1 September 2013 het verskeie Japanse televisienetwerke, insluitend NHK, berig oor die aankondiging by die Venisië-rolprentfees deur Ghibli se president, Koji Hoshino, dat Miyazaki gaan aftree van die maak van vollengteanimasierolprente. Miyazaki het sy aftrede bevestig by 'n mediakonferensie in Tokio op 6 September 2013.[5][24]

Ondanks Miyazaki se aftrede is berig dat hy 'n kortfliek, Boro the Caterpillar, ontwikkel, wat eksklusief by die Studio Ghibli-museum in Mitaka, Tokio, in 2018 vertoon sal word.[25]

Vir die uitreiking van sy 2013-fliek, The Wind Rises, het Miyazaki en ander Studio Ghibli-personeel weer kritiek uitgespreek teenoor Shinzō Abe, die eerste minister, se beleide, en die voorgestelde grondwetlike wysigings van Artikel 96, 'n klousule wat die prosedure uiteensit vir hersienings, wat Abe in staat sal stel om Artikel 9 van die Grondwet van Japan te wysig, wat oorlog as 'n manier om internasionale geskille te besleg onwettig verklaar.[37][38][39] Nadat die fliek uitgereik is, het hy aanlyn sowel goedkeuring as negatiewe kritiek gekry vir sy anti-oorlogboodskap. Party aanlyn kritici het sy fliek, asook die opinies wat hy uitspreek, as "anti-Japannees" bestempel en het gesê Miyazaki is 'n "verraaier".[40][41][42] Dit is weens die fliek se onderwerp, 'n jong man wat vliegtuie gedurende die Tweede Wêreldoorlog ontwerp. Van die vliegtuie wat in die rolprent gebruik word, is die Mitsubishi A5M, 'n voorganger van die Mitsubishi A6M Zero. Vandat hy jonk was, was Miyazaki gefassineer deur vliegtuie, gedeeltelik vanweë die aard van sy pa se werk aan A6M Zero-vegvliegtuie gedurende die Tweede Wêreldoorlog.[43] Hierdie aangetrokkenheid kom duidelik na vore in die herhaalde gebruik van vliegtuie in sy flieks: van Nausicaä of the Valley of the Wind tot Porco Rosso en daarna. Die fliek was egter Miyazaki se eerste een wat deur 'n historiese figuur geïnspireer is. Ondanks die onverwagte ongunstige reaksie van politieke kykers, het The Wind Rises die grootste opening van die jaar in Japan gehad en ‎¥960 miljoen of $9.78 miljoen verdien.

Miyazaki het sy opinies oor politiek in die verlede etlike kere uitgespreek, insluitend 'n veroordeling in die bespreking oor die wysiging van die Japanse grondwet, asook oor Abe se ontkenning van Japanse misdade in die Tweede Wêreldoorlog. 'n Deel van die omstredenheid oor The Wind Rises spruit voort uit die stelling dat behoorlike vergoeding gegee moet word om vroue te vertroos. Hoewel party krities was oor sy opmerkings, is hulle deur andere verwelkom.[40][44] Dit was nie sy enigste geval van omstredenheid nie. In 2003 het Miyazaki 'n Oscar gewen vir sy rolprent Spirited Away, maar het nie die 75ste Academy-toekennings in Hollywood, Los Angeles, bygewoon nie uit protes teen die VSA se betrokkenheid by die Irak-oorlog, en het later gesê: "Ek wou nie 'n land besoek wat Irak gebombardeer het nie." Op versoek van sy vervaardiger het hy nie sy standpunt in die openbaar gelug tot in 2009 nie, toe hy sy boikot beëindig het en die San Diego Comic Con International as 'n guns aan sy vriend John Lasseter besoek het.[45]

Miyazaki het ook sy opinie gelug oor die terroristeaanval op die kantore van die Franse satiriese tydskrif Charlie Hebdo en gesê hy dink die tydskrif se besluit om die inhoud te publiseer was die oorsaak van die voorval. Hy het gesê: "Ek dink dis 'n fout om karikature te skep van figure wat vir 'n ander kultuur heilig is. Jy moet dit nie doen nie. Pleks daarvan om so iets te doen, moet jy eers karikature maak van jou eie land se politici."[46][47]

Miyazaki het met die jare etlike kere gesê hy wil aftree, maar het op 7 September 2013 gesê hierdie keer is hy "baie ernstig". Nadat hy die vorige Januarie 72 geword het, het hy gevoel dat hy na 50 jaar lank genoeg in die bedryf was en dit was tyd om die leisels aan jonger personeellede te oorhandig. Hy het bygevoeg: "Teen my ouderdom kan ek nie meer die lang ure werk wat ek altyd het nie." Hy beplan egter om nuwe doelwitte na te jaag, soos om te werk aan die Studio Ghibli-museum, waaroor hy opgemerk het: "Ek kan dalk self 'n vertoonstuk word."[48] Die Studio Ghibli-vervaardiger Toshio Suzuki het onthul dat Miyazaki sal voortgaan om manga te illustreer en dat hy tans werk aan 'n samoerai-vervolgreeks.[30] Sy medeanimeerder Isao Takahata het in die openbaar gesê hy glo Miyazaki se aftrede sal nie permanent wees nie. "Ek dink daar is 'n goeie kans dat dit kan verander. Ek dink so want ek ken hom al lank. Moet glad nie verbaas wees as dit gebeur nie."[49] Gedurende 'n Oujaarsaand-radioprogram wat op 31 Desember 2013 op Tokyo FM uitgesaai is, het Toshio Suzuki bespiegel dat Miyazaki dalk sy jongste aftrede (blykbaar sy sesde tot op hede) sal terugtrek.[50]

'n Vorige huis waarin Miyazaki 'n deel van sy kinderjare deurgebring het, is in 'n museum omskep. Die huis sy huidige bewoner, Asuko Thomas, sê sy het nie geweet dat die huis eens aan die familie van die wêreldbekende animeerder behoort het nie. Die huidige eienaar noem die galery "Hanna", wat "verband" en "harmonie" beteken. Baie elemente van die huis was die inspirasie vir tonele in etlike van sy flieks. Een voorbeeld is die trappe in die huis, baie dieselfde as die verborge trappe in My Neighbor Totoro.[51]

Miyazaki speel 'n leidende rol wanneer hy sy rolprente skep, en is dikwels sowel die skrywer as die regisseur. Hy het self elke raampie wat in sy vroeë flieks gebruik is nagegaan, hoewel hy weens kommer oor sy gesondheid oor die hoë werkslading nou van sy werkslas aan ander Ghibli-lede delegeer.[62] In 'n onderhoud in 1999 het Miyazaki gesê: "Teen hierdie ouderdom kan ek nie meer die werk doen wat ek altyd het nie. As my personeel my kan uithelp en ek op regisseerwerk kan konsentreer, is daar nog 'n aantal flieks wat ek wil maak."

Miyazaki gebruik bewegings in sy animasie wat soos mense s'n is. Boonop word baie van die kuns gedoen met die gebruik van waterverf.

In teenstelling met Amerikaanse animasie word baie van die teks en beelddraaiboek saam geskep, en daar word met die animasie begin voordat die storie voltooi is en terwyl die beeldbraaiboek ontwikkel word.[59][63]

Miyazaki gebruik tradisionele animasie regdeur die animasieproses, hoewel rekenaar-geskepte beelde aangewend is in Princess Mononoke. In 'n onderhoud met die Financial Times sê Miyazaki: "Dit is baie belangrik vir my om die regte verhouding te behou tussen werk per hand en rekenaar te behou. Ek het nou daardie balans geleer; hoe om albei te gebruik en steeds my flieks 2D te kan noem."[64] Digitale verf is ook vir die eerste keer in dele van Princess Mononoke gebruik om spertye te kon haal.[65] Dit is as standaard vir daaropvolgende flieks gebruik. Maar in sy 2008-fliek, Ponyo, het Miyazaki teruggekeer na tradisionele handgetekende animasie vir alles, en sê: "Handtekeninge op papier is die grondbeginsel van animasie."[66] Studio Ghibli se rekenaaranimasieafdeling is ontbind voordat met produksie van Ponyo begin is, en Miyazaki het besluit om by handgetekende animasie te bly.[33]

Onder Miyazaki se vroegste invloede was die geïllustreerde stories wat hy in seunstydskrifte en manga-Tankōbon in sy kinderjare gelees het. Hy het al gesê dat hy nie net van hul onderwerpe en hoe hulle die kunswerke aangebied het gehou het nie, maar ook dat hy waardering gekry het vir die tempo van hul avonture, wat die leser in staat gestel het om hom te verdiep in die stories wat hulle geskep het omdat die stadige pas van produksie vereis het dat dieselfde werk etlike kere gelees moes word.

Gevolglik het hy werk in maandelikse vervolgverhale verkies bo die weeklikse formaat van sy eie werke. Miyazaki het Soji Yamakawa se Shōnen ōja uitgewys as die mees invloedryke stories wat hy gelees het. Takekuma wys daarop dat etlike van Miyazaki se werke, in sowel manga as anime, hul oorsprong het in Tetsuji Fukushima se The Evil Lord of the Desert. 'n Effens later invloed wat Miyazaki vermeld het, is die werk van Sanpei Shirato.[lower-alpha 1]

'n Aantal Westerse skrywers het Miyazaki se werk beïnvloed, onder andere Ursula K. Le Guin, Lewis Carroll, Edward Blishen en Diana Wynne Jones. Miyazaki het vir Le Guin gesê dat Earthsea 'n groot invloed op al sy werke was, en dat hy haar boeke langs sy bed gehou het.[69] Miyazaki en die Franse skrywer en illustreerder Jean Giraud (ook bekend as Moebius) het mekaar beïnvloed en het vriende geword vanweë hul wedersydse bewondering. Monnaie de Paris het 'n uistalling van hul werk gehou met die titel Miyazaki et Moebius: Deux Artistes Dont Les Dessins Prennent Vie (Twee kunstenaars wie se sketse 'n lewe van hul eie gekry het) van Desember 2004 tot April 2005. Albei kunstenaars het die opening van die uitstalling bygewoon.[53][70] Moebius het sy dogter Nausicaa genoem na aanleiding van Miyazaki se heldin.[71] Miyazaki was erg beïnvloed deur nog 'n Franse skrywer, Antoine de Saint-Exupéry. Hy het die Japannese omslae van Saint-Exupéry se Night Flight (Vol de nuit) en Wind, Sand and Stars (Terre des Hommes) geïllustreer, en het 'n nawoord geskryf vir Wind, Sand and Stars.

In 'n onderhoud wat 10 Junie 2002 op BBC Choice uitgesaai is, noem Miyazaki die Britse skrywers Eleanor Farjeon, Rosemary Sutcliff en Philippa Pearce as invloede. Die rolprentmaker het ook al in die openbaar sy versotheid op Roald Dahl se stories te kenne gegee; die uitbeelding in Porco Rosso van 'n wolk van dooie vlieëniers is deur Dahl se They Shall Not Grow Old geïnspireer. Soos in Miyazaki se flieks skep hierdie skrywers selfstandige wêrelde waarin allegorieë dikwels gebruik word, en die karakters het komplekse en dikwels dubbelsinnige motiverings. Ander werke van Miyazaki, soos My Neighbor Totoro, Princess Mononoke en Spirited Away, sluit elemente in van Japanse geskiedenis en mitologie.

Miyazaki het gesê hy is geïnspireer om 'n animeerder te word deur The Tale of the White Serpent, wat beskou word as die eerste moderne anime, in 1958. Hy het ook gesê dat The Snow Queen, 'n Russiese animasierolprent, een van sy eerste inspirasies was, en dat dit hom geïnspireer het om in animasieproduksie te bly.[72] Ons kan sy invloed op The Little Norse Prince sien. Die skurk, "Forest King", is soos die "Snow Queen" wat ontwerp en karakter betref.[73] Yuriy Norshteyn, 'n Russiese animeerder, is 'n vriend van Miyazaki en word deur hom geprys as " 'n wonderlike kunstenaar".[74] Norshteyn se Hedgehog in the Fog word beskryf as een van Miyazaki se gunsteling-animasierolprente.[72] Miyazaki is al lank 'n aanhanger van Aardman Studios-animasie. In Mei 2006 het David Sproxton en Peter Lord, stigters van Aardman Studios, die Ghibli-museum se uitstalling wat aan hulle werk gewy is, besoek, waar hulle ook vir Miyazaki ontmoet het.[75]

Pete Docter, regisseur van die gewilde flieks Up en Monsters, Inc., asook medeskepper van ander Pixar-werke, het Miyazaki lof toegeswaai en hom as 'n invloed beskryf.[76] Glen Keane, die animeerder van suksesvolle Disney-flieks soos The Little Mermaid, The Rescuers Down Under, Beauty and the Beast, Aladdin en Tangled, het ook aan Miyazaki die eer gegee as 'n "groot invloed" op sy werk en in die algemeen in Disney die afgelope twee dekades.[77] Bryan Konietzko en Michael Dante DiMartino sê Miyazaki se werk het die grootste invloed gehad op die wêreld en styl van Avatar: The Last Airbender.[78]

Miyazaki is ook vermeld as 'n invloed op verskeie rolspel-videospeletjies. Die skepper van Square se Final Fantasy-reeks, Hironobu Sakaguchi, vermeld Miyazaki as inspirasie vir elemente soos die lugskepe en chocobos wat in die reeks voorkom.[79] Die post-apokaliptiese tonele van SNK se Crystalis is geïnspireer deur Miyazaki se Nausicaä of the Valley of the Wind, en Crystalis het op sy beurt Square se Secret of Mana geïnspireer.[80] Die fantasie-avontuurspeletjie van 2015 Ori and the Blind Forest is heelwat deur Miyazaki se werk beïnvloed, veral een van die vlakke, "Valley of the Wind", was 'n kopknik in die rigting van Miyazaki se Nausicaä of the Valley of the Wind.[81][82]

Miyazaki is ook deur Akira Kurosawa beïnvloed. Kurosawa het dit reggekry om die Westerse wêreld se aandag op Japanse filmkuns te vestig met sy 1950-rolprent Rashomon, Seven Samurai in 1954, en Yojimbo in 1961. Nog 'n invloed was Osamu Tezuka, 'n baanbreker in die style en tegnieke van nuwe manga. Miyazaki het van Princess Mononoke gesê: "Ek wens Osamu Tezuka kon dit gekyk het." Tezuka en Miyazaki het 'n effens ongemaklike verhouding gehad. Miyazaki erken sy invloed, soos die invloed van 'n ouer broer of voorganger, maar die invloed was dalk nie beskou as 'n ten volle voordelige een nie.

Soos Helen McCarthy opmerk, het Miyazaki 'n opstel geskryf nadat Tezuka in 1989 oorlede is, waarin hy nadink oor die invloed wat Tezuka in die besonder op sy eie loopbaan en oor die algemeen op anime in Japan gehad het. Miyazaki erken dat Tezuka onder die skeppende kunstenaars was wat hom geïnspireer het om 'n mangaskrywer te word, maar hy skryf dat hy aanvanklik verontwaardig gereageer het en dat hy verneder gevoel het toe dit aan hom uitgewys is dat sy styl as 'n tekenaar soos Tezuka s'n lyk.

Nadat hy besef het dat die waarneming oor die ooreenkoms waar was, het hy sy sketse vernietig en besluit om terug te keer na die studie van basiese tekenvaardighede om weer van voor af te kon begin. Hy wys daarop dat hy nie saamstem met die raad dat jong mangakunstenaars die werk van hul voorgangers moet naboots wanneer hulle begin nie.

In sy opstel skryf hy ook dat hy al hoe kritieser geword het oor Tezuka se rol in die ontwikkeling van anime in Japan en kritiseer veral vir ander animeerders vir die eerbiedige behandeling, tot op die punt van verafgoding, wat Tezuka gekry het. Volgens Miyazaki se wêreldbeskouing is invloede veronderstel om die medium vorentoe te neem en hoewel Miyazaki sy eie handelsnaam goed bemark, is hy nogtans krities oor die goddelike status wat aan hom gegee word.

Hy het al daarop gewys dat hy sulke lof as verstikkend eerder as aanmoedigend vir die verkenning van kreatiwiteit en die ontwikkeling van 'n persoonlike styl in jonger kunstenaars beskou.[lower-alpha 2]