Han-dinastie

Die Han-dinastie (Vereenvoudigde Chinees: 汉朝; Tradisionele Chinees: 漢朝; pinyin: Hàn Cháo; Wade–Giles: Han Ch'ao; IPA: [xân tʂʰɑ̌ʊ̯], 206 v.C. – 220 n.C) was ’n Chinese dinastie wat vooafgegaan is deur die Qin-dinastie (221–207 v.C.) en opgevolg is deur die Drie Koninkryke (220–280 n.C.). Dit is gestig deur die rebelleleier Liu Bang, nadoods bekend as keiser Gaozu van Han. Dit is kortliks onderbreek deur die Xin-dinastie (9–23 n.C.) van die vorige heerser Wang Mang. Dié tussentydperk verdeel die Han in twee tydperke: die Westelike Han (206 v.C. – 9 n.C.) en die Oostelike Han (25–220 n.C.). Die bewind van die Han, wat oor vier eeue gestrek het, word beskou as ’n goue era in die Chinese geskiedenis.[1] Tot vandag verwys China se grootste etniese groep na hulself as die "Han-volk" en die Chinese skrif word "Han-karakters" genoem.[2]

漢朝
Han-dinastie
← Flag
206 v.C. – 220 n.C. Flag →
Ligging of Han
Ligging of Han
Die Han-ryk in 87 v.C. (belangrikste provinsies in bruin).
Hoofstad Chang'an (206 v.C. – 9 n.C., 190–195 n.C.)
Luoyang (25–190 n.C., 196 n.C.)
Xuchang (196–220 n.C.)
Taal/Tale Oud-Chinees
Godsdiens Taoïsme
Konfusianisme
Chinese volksreligie
Regering Monargie
Keiser
 - 202–195 v.C. Gaozu
 - 25–57 n.C. Guangwu
Historiese tydperk Antieke tydperk
 - Stigting206 v.C. 206 v.C.
Oppervlakte
 - 50 v.C.6 000 000 km2
2 316 613 sq mi
Bevolking
 - 2 n.C. skatting57 671 400 
Geldeenheid Ban liang-munte
Wu zhu-munte

Geskiedenis

Die Han-ryk is verdeel in gebiede wat regstreeks deur die sentrale regering beheer is en ’n paar halfoutonome koninkryke. Dié koninkryke het mettertyd hul onafhanklikheid verloor. Die Xiongnu, ’n nomadiese konfederasie op die Eurasiese steppe,[3] het die Han in 200 v.C. verslaan en die ryk ’n minderwaardige vennoot gemaak, maar steeds die Han-grense aangeval. Keiser Wu van Han (r. 141–87 v.C.) het verskeie militêre veldtogte teen hulle geloods. Die eindelike oorwinning van die Han het die Xiongnu-leiers gedwing om leenhere te word. So het die Han hul gebied in Sentraal-Asië uitgebrei en die Xiongnu in twee aparte konfederasies verdeel. Dit het help lei tot ’n uitgebreide handelsnetwerk bekend as die Syroete, wat tot aan die Middellandse See gestrek het.

Die gebiede noord van die Han-grens is kort daarna oorgeneem deur die nomadiese Xianbei-konfederasie. Keiser Wu het ook suidwaarts uitgebrei; hy het Nanyue in 111 v.C. en Dian in 109 v.C. verower, en in 108 v.C. militêre veldtogte geloods in die Koreaanse Skiereiland.

Ná 92 n.C. het die paleis se eunugs al hoe meer betrokke geraak by die politiek en daar was gewelddadige magstryde, wat eindelik gelei het tot die einde van die Han-dinastie. Ná die dood van keiser Ling (r. 168–189 n.C.) het die militêre offisiere die eunugs uitgemoor en hierna het die aristokrasie en militêre goewerneurs krygshere geword wat die ryk verdeel het. Toe Cao Pi, koning van Wei, keiser Xian se troon afneem, het die dinastie tot ’n einde gekom.

Verwysings
  1. Zhou, Jinghao (2003). Remaking China's Public Philosophy for the Twenty-First Century, bl. 34. Westport: Greenwood Publishing Group, Inc. ISBN 0-275-97882-6
  2. Schaefer, Richard T. (2008). Encyclopedia of Race, Ethnicity, and Society: Volume 3, bl. 279. Thousand Oaks: Sage Publications Inc. ISBN 1-4129-2694-7
  3. Bailey, H.W. (1985). Indo-Scythian Studies being Khotanese Texts Volume VII, , bl. 25–26. Cambridge University Press.

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.