Grosvenor

Die wrak van die Grosvenor is die bekendste van alle skeepswrakke aan die Suid-Afrikaanse kus. Dit is te danke aan die vermoede dat die skip groot hoeveelhede silwer en goud vervoer het en aan die besondere suidwaartse voetslaantog van die oorlewendes na redding.

Olieverfskildery van die Grosvenor deur George Carter

Hierdie koopvaardyskip van 729 ton was die eiendom van die English East India Company en het op 13 Junie 1782 van Trincomalee in Sri Lanka onder kapt. John Coxon na Engeland vertrek. Weens 'n ongekende sterk suidwestewind, swaar bewolkte weer en onervarenheid van die matroos op wagdiens was dit moeilik om betroubare roetebepalings te maak. Die skip was 450 km van die berekende koers toe dit op 4 Augustus 50 km noord van Port St. Johns naby die mond van die Tezanirivier in Pondoland op die rotse geloop het. Ongeveer 120 matrose en passasiers het die ramp oorleef. Twintig het verdrink. Op die strand het die inheemse bevolking die lewe vir die skipbreukelinge moeilik gemaak. Enkelinge het Algoabaai te voet bereik. Sommige is vermoor. Ander het weens ontbering gesterf. Sommige vroue het met die inheemse bevolking geassimileer. Soekgeselskappe is deur die Nederlandse bewind aan die Kaap vanaf Swellendam na oorlewendes uitgestuur.

Verhale oor groot skatte aan boord van die skip dateer uit 1880 toe kanonne en 'n paar munte op die terrein van die skeepsramp gevind is. In 1896 is 'n verdere 340 goud- en silwermunte gevind. Sedertdien is verskeie vrugtelose pogings aangewend om die gewaande juwele en goud- en silwerstawe te vind. Skepe op 'n tuisvaart vanaf die Ooste het gewoonlik nie groot hoeveelhede goud en silwer vervoer nie, afgesien dalk van die persoonlike skatte versamel deur 'n terugkerende amptenaar na sy dienstermyn in Asië.