Glastenbury, Vermont
Glastenbury is 'n dorp in die Bennington-distrik van die Amerikaanse deelstaat Vermont, wat sy dorpstatus ingevolge 'n wet in die jaar 1937 kwytgeraak het en nou in wese 'n spookdorp is. Volgens die sensus van die jaar 2010 het Glastenbury 'n bevolking van slegs agt, en dit is een van vyf dorpe in Vermont waar bevolkingsyfers so dramaties gedaal het dat hulle nou nie meer as dorpe geïnkorporeer is nie. Die dorp beskik nie oor 'n munisipale regering of dorpsraad nie, en sy belange word deur 'n bestuurder waargeneem wat deur die staat benoem word.
Glastenbury | |
|---|---|
Dorp | |
 Ligging van Glastenbury in Vermont, VSA | |
| Koördinate: 43°00′01″N 73°04′58″W | |
| Land |  Verenigde State |
| Deelstaat | Vermont |
| County | Bennington |
| Oppervlak | |
| • Totaal | 115,2 km2 (44,5 vk. myl) |
| Bevolking | |
| • Totaal | 8 |
| • Digtheid | 0,07/km2 (0,2/vk. myl) |
| Tydsone | UTC-05:00 (EST) |
| • Somertyd | UTC-04:00 (EDT) |
| Skakelkodes | 802 |
Geografie
Volgens die Verenigde State se Sensusburo beslaan die dorp 'n totale oppervlak van 115,2 vierkante kilometer (44,5 vierkante myl), wat uitsluitlik uit landgebiede bestaan.
Geskiedenis
Glastenbury is vir die eerste keer in 1761 deur die goewerneur van New Hampshire, Benning Wentworth, geoktrooieer, maar setlaars het hulle nogtans eers jare later in hierdie rotsagtige en barre gebied gevestig. In die tyd van Vermont se eerste sensus as 'n nuwe deelstaat in 1791 was daar net ses gesinne in die gebied woonagtig. Die lewensomstandighede op die bergspits Glastenbury Mountain was steeds swak, en die eerste setlaarsgesinne is in 1800 deur agt ander families vervang. Van hierdie agt gesinne het net drie in die tyd van die volgende sensus tien jaar later nog in die gebied gewoon, en slegs en van hulle het in die volgende dekades daar aangebly.
Ten spyte van alle moeilikhede het klein getalle nuwe setlaars hulle in die Glastenbury-gebied kom vestig, en tot by die jaar 1810 het die inwonerstal tot 76 gestyg. Weens die ekonomiese moeilikhede, waarin die deelstaat Vermont in die volgende dekades beland het, het hierdie syfers weer tot 53 mense in 1840 gedaal.
Ná die Amerikaanse Burgeroorlog het Glastenbury uiteindelik 'n ekonomiese opswaai beleef. Sakebelange in die nabygeleë Bennington het die ekonomiese waarde van die uitgestrekte bosgebiede in die omgewing besef, en in 1872 is met die bou van 'n spoorweglyn begin, wat tot by die bergspits van Glastenbury Mountain geloop het. Die ingenieurs het soms hoogteverskille van tot by 250 voet per myl moes oorkom.
Glastenbury se bevolking het verder gegroei tot 199 mene in 1870 en 241 in 1880, en hierdie getalle het nie die baie trekarbeiders ingesluit wat in die groeiende houtbedryf gewerk het nie. Twee bykomende saagmeule is in die 1870's opgerig, waarvan een, Fayville, in die oorspronklike nedersetting en een by die eindpunt van die spoorweglyn, wat South Glastenbury genoem is. Hoogoonde, waarin die afgekapte bome en opgesaagde hout in houtskool verwerk is, het in South Glastenbury by die dosyne ontstaan. Die dorp het een van Vermont se drie belangrikste sentrums vir die houtskoolproduksie geword en sodoende die brandstof vir die ystervervaardiging in die nabygeleë Shaftsbury en in Troy (deelstaat New York) opgelewer.
Teen die laat 1880's was egter byna alle uitgegroeide bome op die berg afgekap, en die ekonomiese agteruitgang van die dorp het begin. Die spoorwegvervoer is in 1889 gestaak. Later is 'n poging onderneem om South Glastenbury as 'n toeristebestemming te ontwikkel. Aanvanklik was daar sukses met hierdie planne, en 'n elektriese trolliediens is op die spoorweglyn ingestel om passasiers na die bergspits te neem. South Glastenbury is in die somer van 1898 as 'n bergvakansieoord geopen. Ongelukkig het 'n vloedramp die spoorweglyn in die volgende winter verniel, en die dorp het geleidelik begin om ageruit te gaan. Die dorpsbevoking het in die vroeë 20ste eeu gekrimp tot net sewe mense in 1937. Die dorp is in dieselfde jaar amptelik as 'n munisipaliteit ontbind.
Volksverhale
Alhoewel Glastenbury se inwonerstal nooit 300 oorskry het nie en die dorp sedert 1937 nie meer as 'n geïnkorporeerde munisipaliteit bestaan het nie, geniet dit selfs buite Vermont bekendheid - onder meer danksy sy legendariese status. Dit word as 'n misterieuse plek beskou, en dar is baie verhale oor vreemde gebeure in die gebied. Volgens een van hierdie legendes het die plaaslike Indiaanse stamme die streek as 'n vervloekte plek beskou en nie betree nie. 'n Ander ou storie vertel van 'n vreemde wese, wat poskoetse op hulle roete oor die berg laat omkantel het.
Tussen 1942 en 1950 het 'n aantal mense op Glastenbury Mountain en in die omgewing spoorloos verdwyn. Die verslaggewer van 'n plaaslike dagblad het selfs die spekulasie na vore gebring dat daar 'n soort "Verlore Horison" op die berg sou wees, wat deur mense onopsetlik betree is. Die mees onlangse verhale in die gebied berig van vlieënde pierings en Bigfoot, die legendariese monster, wat mense na bewering hier teengekom het. Joseph Trainor, die uitgewer van die elektroniese tydskrif UFO Roundup, het Glastenbury die "Bonatuurlike Hoofstad van Vermont" genoem.