Giuliano de' Medici

Giuliano di Piero de' Medici (25 Oktober 1453 – 26 April 1478) was die tweede seun van Piero de' Medici ("die Jigtige") en Lucrezia Tornabuoni. Hy het saam met sy broer Lorenzo die Manjifieke oor Florence geheers en sy broer se beeld as "beskermheer van die kunste" gekomplimenteer met sy eie beeld as die aantreklike en sportiewe "goue seun".

Giuliano di Piero de' Medici
Portret deur Sandro Botticelli
Gebore25 Oktober 1453
Florence, Republiek van Florence
Sterf26 April 1478 (op 24-jarige ouderdom)
Katedraal van Florence, Republiek van Florence
Ouer(s)Piero "die Jigtige", Lucrezia Tornabuoni

Dood

Hy is met die aanvang van die Pazzi-sameswering op Sondag, 26 April 1478 in die Duomo, Santa Maria del Fiore, deur Francesco de' Pazzi en Bernardo Baroncelli vermoor.[1] Hy is deur 'n swaardsteek aan sy kop gedood en altesaam 19 keer gesteek.[2][3] Dit was egter nie die eerste poging om hom en sy broer om die lewe te bring nie; die samesweerders wou eintlik vir Lorenzo en Giuliano uit Florence weglok sodat hulle die broers buite die stadsgrense kon vermoor – aanvanklik op weg na Piombino, en daarna in Rome,[4] en laastens tydens 'n banket wat deur die Medici aangebied is by hulle villa in Fiesole. Giuliano het egter ongesteld gevoel en nie opgedaag nie. Die keuse om die sluipmoord tydens die mis uit te voer was derhalwe op die nippertjie geneem.

'n Terracottaborsbeeld (omstreeks 1475/1478) van Giuliano de' Medici in die National Gallery of Art, deur Andrea del Verrochio. [5]
Fioretta Gorini
Pous Clemens VII

Giuliano is na 'n nederige begrafnis op 30 April 1478[6] in sy vader se graftombe in die Kerk van San Lorenzo begrawe. Hy is later saam met sy boer Lorenzo herbegrawe in die Medici Kapel van dieselfde kerk in 'n graftombe wat oorheers word deur 'n standbeeld van die Madonna en Kind deur Michelangelo.[2][7]

Persoonlike lewe

Giuliano was verloof aan Semiramade Appiani Aragona, die dogter van Iacopo IV Appiani.[6]

Giulio di Giuliano de' Medici, Giuliano se buite-egtelike seun by sy minnares Fioretta Gorini,[8] sou voortgaan om Pous Clemens VII te word.[9]

Verwysings
  1. Smedley, Edward; James, Hugh James; Rose, Henry John (1845). Encyclopaedia Metropolitana; Or, Universal Dictionary of Knowledge on an Original Plan Comprising the Twofold Advantage of a Philosophical and an Alphabetical Arrangement, with Appropriate Engravings. B. Fellowes. p. 272.
  2. Koestler-Grack, Rachel A. (1974). Joseph, Michael (red.). Leonardo Da Vinci: Artist, Inventor, and Renaissance Man. Infobase Publishing. p. 152. ISBN 978-0791086261.
  3. Poliziano, Angelo (2012). Coniurationis Commentarium. Florence: Firenze University Press.
  4. Unger, Miles J (2009). Magnifico : the brilliant life and violent times of Lorenzo De' Medici (1st Simon & Schuster trade pbk. uitg.). Simon & Schuster. ISBN 978-0743254359.
  5. "Giuliano de' Medici". National Gallery of Art. Besoek op 19 Maart 2016.
  6. Simonetta, Marcello (2008). The Montefeltro Conspiracy. United States: Doubleday. p. 117. ISBN 978-0-385-52468-1.
  7. Barenboim, Peter; Shiyan, Sergey (2006). "The Sacred Feminine and the Triads of Michelangelo and Botticelli". Moscow. ISBN 5-85050-825-2.
  8. Penny (12 September 2011). "The true son of the Devil, an Antichrist and abominable tyrant – or just unable to make up his mind?". Beyond the Yalla Dog. Besoek op 20 Oktober 2018.
  9. Sannio, Simone (6 Desember 2016). "Inside the Medici Chapels, the "Masters of Florence"'s Mausoleum". L'Italo-Americano. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 September 2017. Besoek op 20 Oktober 2018.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.