Pous Innocentius VIII

Pous Innocentius VIII[1] is gebore as Giovanni Battista Cibo (of Cybo) in 1432 in Genua, Italië. Hy is van Griekse afkoms en die seun van Arano Cybo en sy vrou Teodorina de Mari. Sy oupa aan vaderskant was Muarizio Cybo en sy ouma Saeacina Marocelli. Hy het aan die hof van Napels groot geword en het in Padua en Rome studeer. In Rome word hy 'n priester in die gevolg van kardinaal Calandnini, die halfbroer van Pous Nicolaas V. Op 5 November 1466 stel Pous Paulus II hom aan as biskop van Savona, op 16 September 1472 as biskop van Molfetta en op 7 Mei 1473 met die hulp van kardinaal Giuliano della Rovere (later Pous Julius II) word hy kardinaal. Op 29 Augustus 1484 volg hy Pous Sixtus IV op en word op 12 September 1484 gekroon deur kardinaal Francesco Nanni-Todeschini Piccolomini. Hy regeer tot sy dood op 25 Julie 1492 en word opgevolg deur Pous Alexander VI. Die naam ‘Innocentius’ beteken 'die onskuldige'.

Die konklaaf was verdeel in verskeie faksies en kardinaal Giuliano della Rovere, wat self nie genoeg stemme gehad het nie, het die verkiesing van Pous Innocentius VIII[2] bewerkstellig omdat hy gedink het hy sal die nuwe pous kan beheer. Kort na sy kroning het Innocentius die Christendom opgeroep tot 'n kruistog teen die Turke. Die oproep het niks opgelewer nie, deels omdat die pous self vir 'n jaarlikse prys van 20 000 dukate en 'n Heilige Lans ingestem het om die broer Djem van die sultan Bajezid II in die Vatikaan gevange te hou. Die Heilige Lans is plegtig in Rome ontvang op 31 Mei 1492. Hy erken ook Hendrik VII as die eerste Tudor koning van Engeland.

Op 5 Desember 1484 publiseer Innocentius sy bul Summis desiderantes affectibus wat die heksejag ingestel het. Veral in Duitsland het dit 'n gevolg gehad. In 1487 stel hy Tomas de Torquemada as hoof van die Spaanse Inkwisisie aan. Hy het ook 'n kruistog teen die Waldensers bepleit. In 1486 het hy die lees van die 900 proposisies van Pico Mirandola (De dignitate hominis) verbied.

Hy het die kasteel van Magliana, waar hy in die seisoen gejag het, laat verbeter. Aangesien hy voortdurend gebrek aan geld gehad het, het hy simonie toegepas en nuwe ampte en titels aan die pouslike hof ingestel en dan verkoop. Hy het ook sy myter en tiara aan die bankiers van Rome verpand.

In 1489 het hy Ferdinand I van Napels geëkskommunikeer, nadat Ferdinand nie vir sy troon betaal het nie en 'n brose vrede van 1486 verbreek is. Die pous het koning Karel VIII van Frankryk gevra om Napels te kom oorneem. Die konflik het eers in 1494 geëindig lank na Innocentius se dood.

Hy het die Belvedere by die Vatikaan gebou wat deur sy opvolger in die Cortile del Belvedere omskep is. In Januarie 1492 het die Spanjaarde Granada verower van die More. Die nuus is met blydskap in die Vatikaan ontvang. Die pous het 100 Moorse slawe gekry wat hy aan sy vriende in die kurie uitgedeel het. Hy het die Spaanse koning Ferdinand II van Aragon die titel "Katolieke Majesteit" gegee.

Innocentius VIII sterf op 25 Julie 1492 en word oorleef deur twee buite-egtelike kinders.[3] Die 1911 uitgawe van die "Encyclopedia Brittannica" sê daar was 16 kinders, waarvan die orige 14 as nefies voorgestel is.[4] In 1487 trou sy oudste seun Franceschetto Cibo met Maddalena de' Medici, die buite-egtelike dogter van Lorenzo de' Medici. Lorenzo se dertienjarige seun Giovanni word kardinaal en later Pous Leo X. Die pous se dogter Teodorina Cibo trou met Gerardo Usodimare.

'n Bekende skrywer en teenstander van die pous, Stefano Infessura, beskryf heelwat ongure insidente in sy boek "Diarium urbis Romae". Volgens hom is daar probeer om die pous op sy sterfbed te re-animeer deur 'n bloedoortapping van drie jong seuns. Die pous sowel as die kinders het nie die prosedure oorleef nie.[5]

• Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0300091656.
• Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0500017980.

Wikimedia Commons bevat media in verband met Innocentius VIII.

• CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)

• CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)

• BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
• PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

• VH Inskrywing in die Vatican History (in Duits).
• CA Inskrywing in die "Cardinals of the Holy Roman Church".

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.