Kaapse kwikkie

In 1760 het die Franse dierkundige Brisson 'n beskrywing van die Kaapse kwikkie by sy Ornithologie ingesluit, wat hy baseer het op 'n spesimen wat by die Kaap die Goeie Hoop versamel is. Hieraan het hy die Franse naam La bergeronette du Cap de Bonne Espérance en die Latynse naam Motacilla Capitis Bonae Spei toegeken.[5] Alhoewel Brisson wel Latynse name toegeken het, het dit nie aan die vereistes van die binomiale stelsel voldoen nie, en dit is gevolglik nie deur die Internasionale Kommissie vir Dierkundige Nomenklatuur erken nie.[6] Toe die Sweedse dierkundige Carl Linnaeus sy Systema Naturae in 1766 vir die twaalfde uitgawe hersien, het hy 240 spesies ingesluit wat vooraf deur Brisson beskryf is,[6] en een hiervan was die Kaapse kwikkie. Linnaeus het 'n kort beskrywing ingesluit, die binomiale naam Motacilla capensis toegeken, en Brisson se werk vermeld.[7] Die genus Motacilla is reeds in 1758 deur Linnaeus in die tiende uitgawe van sy Systema Naturae ingevoer.[8] The spesienaam capensis verwys na Kaap die Goeie Hoop.[9]

Drie subspesies word erken,[10] wat in drie afgesonderde streke voorkom.[11]

• M. c. simplicissima Neumann, 1929 — Angola tot suidoostelike DRK, Zambië, die Kaprivistrook, noordelike Botswana en westelike Zimbabwe;
• M. c. capensis Linnaeus, 1766 — Namibië, Suid-Afrika, Lesotho, Eswatini, Zimbabwe en sentraal-Mosambiek;
• M. c. wellsi Ogilvie-Grant, 1911 — Hooglande van die oostelike DRK tot Uganda en Kenia.

Die Kaapse kwikkie is 'n klein voëltjie, ongeveer 20 cm in lengte. Dit word gekenmerk aan die langerige, voortdurend wippende stert van die genus. Die volwassene is grysbruin, afgesien van ligte vlerkrande en 'n kort wit wenkbrou. Dit het 'n ligter borskant, met 'n donkergrys band oor die bors. Jongvoëls is valer en het 'n geel onderkant.

Die spesie soek energiek na insekte op die grond met 'n kenmerkende dobberende stertbeweging. Voeding is dikwels naby water, insluitend tuindamme. Dit sal paddavisse of klein vissies eet indien die geleentheid hom voordoen.[2] Hulle is oorwegend territoriale standvoëls, maar kan by tye beperkte hoogtemigrasie onderneem of buite die broeiseisoen swerms vorm.[11] Hulle toon ‘n wye habitat-toleransie en word benewens die oop veld ook aan enige rotsagtige of sanderige seestrande gevind, benewens verskillende gemodifiseerde habitatte soos parke, sportvelde, tuine en rioolwerke.[12][13] Dit verkies onbeboste areas met kort gras waar dit sy prooi kan sien en jaag. In stads- en voorstedelike gebiede is dit aangepas om kos te soek in tuine en op geplaveide areas. Dit het nie 'n werklike sang nie, maar uiter verskillende kort roepe.[12]

Die broeipaartjies maak nes in natuurlike skeure en mensgemaakte strukture. Die wyfie lê 1 tot 5 eiers wat deur albei ouers vir 14 dae gebroei word.

Ander name vir die spesie sluit in kwikstertjie,[4] kwikkwikkie, (jan)kakedop of Angolakwikstertjie[14] (Afrikaans), Kapstelze (Duits), Cape wagtail, Angola wagtail of Wells's wagtail (Engels), Kamukombo (Kwangali), moLetašaka (Sepedi), moTjoli[12] (Sotho), maTsherhani (en ander in Tsonga), moKgôrônyane (Tswana), umVemve (Xhosa) en umVemve,[12] umCelu of umVentshane (Zoeloe).[15] Sommige van die name is generies, en verwys na kwikkies in die algemeen.

• 
  Troebelwit eier van die nominaatsubspesie – die basiskleur en merke is baie veranderlik[11]
• 
  'n Legsel van drie eiers in 'n nes op 'n dakbalk, drie is die gemiddeld
• 
  Drie 2 dae oue kuikens – die kuikens broei op dieselde of opeenvolgende dae uit
• 
  Drie 13 dae oue kuikens – die gemiddelde kuikenperiode is 16 dae[11]

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (gegroepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name