Geslag (28.11.88)

• Slim – die manlike wildstroper
• Welwinglang – die vroulike wildstroper
• Wern – die ongesiene baasbrein en hoofwildstroper wat tans in prosteses tuis die opdragte gee.
• Vorvars – mammoetagtige diere

Die kortverhaal begin waar Slim en Welwinglang op 'n vreemde planeet deurkruis na Vorvars-wêreld, binne aanvaarbare radioaktiwiteitsvlakke. Hul doel is om genoeg ivoor in die hande te kry vir Wern, sodat hy genoeg krediete sal hê om aansoek te doen om vaderskap. As mens in hul mededingende samelewing nie genoeg krediete by die Departement deponeer nie, sal die kind nie 'n behoorlike opvoeding kan ontvang nie. Terselfdertyd wil die twee stropers ook genoeg ivoor bekom om hul eie ouerskap-vrystellings te koop. Die twee stropers slaan skerm op en ontspan, terwyl elektroniese waakapparaat sorg dat geen dier, hetsy insek tot Vorvars, die twintig-meter sirkel rondom hulle sal binnedring nie. Soos hul later aanstap, merk Slim op dat hy graag Welwinglang sou wou help om haar vrystelling te betaal, maar erken ook dat Welwinglang eerder haar ouerskap met Wern sou wou deel. Sy erken dat Wern se genetiese patroon voortreflik is, maar dat sy nog nie besluit het nie.

Die volgende dag begin die jag. Soos in 'n tipiese safari probeer die stropers 'n wye draai om die grasvreters met horings loop, om te sorg dat hul nie die Vorvars waarsku nie. Met die geluidlose Entlit-7 word een van die Vorvars neergefel. Die res van die trop merk geen onraad nie. Slim en Welwinglang kies hul teikens uit en begin skiet. Vyftien sekondes nadat die eerste bul geval het, is daar nie meer 'n enkele Vorvars te sien nie – hulle het almal weggevlug. Vier lê op die grond en een is gewond. Die bul word van kant gemaak.

Die ivoor van die Vorvars is so gesog in die Konfederasie dat daar 'n jagverbod op hierdie diere is. Die Vorvars kan nie in gevangenskap geteel word nie – iets wat die eksobioloë dronkslaan. Daar is altesaam vier planete waar hierdie Vorvars voorkom (en effens van mekaar verskil). Hoe hierdie diere op verskillende planete beland het, is vir die wetenskaplikes 'n raaisel wat teruggevoer kan word na die Nul-eeue.

Met armlengte plastihandskoene word die tande (die gebit, ook die kiestande) almal net so in die veld gestroop. Dan moet die Minintsk-kristalle uit die maag gehaal word. Daar moet tussen die ingewande rondgevoel word na die plek waar die dunderm by die dikderm aansluit. Daar is 'n kort, doodloopderm waarin die kristalle gewoonlik aangetref word. Hierdie dowwe, blou kristalle is die oorblyfsel van die pit van 'n vrug wat die Vorvars eet en ondergaan 'n verandering oor 'n lang tyd (soortgelyk aan 'n oester se pêrel). Die Minintsk-kristal word dan verder verwerk in 'n besonder aantreklike juweel wat geneig is om lig uit die omgewing op te neem en dan in 'n ooreenstemmende reeks kleure in nuwe patrone uit te straal.

'n Algemene kennisgewing word uitgesaai, maar Slim stel voor om eers die werk klaar te maak en later die band terug te speel. Hulle was egter geestelik en liggaamlik te uitgeput om daarna te luister.

Die volgende dag soek hulle verder na nog wild. Die nuwe groep Vorvars toon 'n elementêre vorm van intelligensie: 'n lang voorwerp word gedra wat soos 'n primitiewe spies lyk. Die punte lyk asof dit van klip gemaak kon wees. Slim en Welwinglang trek los met die laserskote. Die bul lig sy spies en gooi dit reguit en rakelings oor Slim se kop. Slim ruk homself uit sy verlamming waarin hy vasgevang was en druk die sneller. Welwinglang besef sy het 'n koei raakgeskiet. Genoeg ivoor word gestroop, maar nie een van die bulle lewer Minintsk-kristalle op nie.

By die oopslag van die dooie koei sien hulle sy is dragtig. Die geboorte sou binnekort plaasgevind het. Die opgekrulde fetus is haarloos, spierwit en so groot soos Slim self. Tot hul ontsteltenis besef hulle dit is 'n mens.

Welwinglang speel op die ingewing van die oomblik die opname terug. Die ekso-antropoloë het 'n deurbraak gemaak. Op die planeet Hengdra III is die Vorvars se oorsprong gevind. Die Vorvars is geen diere nie, maar afstammelinge van die oorspronklike mensras voor die verwoestende oorloë van die Nul-eeue. Die beamptestem lees verder emosieloos: As gevolg van die algehele verwoesting van alle beskawing, met die uitsondering van die skip, Hepton XXV, wat op 'n jarelange navorsingstog was, het die afstammelinge van die groepies oorlewendes op 'n paar planete tot 'n primitiewe staat terug gekeer. Hulle verteenwoordig nog steeds die oorspronklike ras... Dit is ons, afstammelinge van die bemanning van Hepton XXV, wat waarskynlik sterk afwyk van die oorspronklike fenotipe weens genetiese eksperimentasie. Sommige werkers meen dat die Vorvars nie 'n vorm van gigantisme is nie, maar dat ons waarskynlik 'n sterk reduksie van liggaamsmassa ondergaan het.

Slim en Welwinglang is albei ontsteld. Vir 'n lang ruk sit albei in die bloedige son, voordat Slim besluit dat dit beter sal wees om die grafte op die plek te grawe. Die liggame is te groot om te vervoer.