Geselskapseilande

Die eerste Polinesiërs het vermoedelik omstreeks 1000 n.C. op die eilande aangekom.[3][4][5] Daar is nie algehele sekerheid oor die oorspronklike datum en of daar een migrasiegolf of verskeie was nie.

Die eilanders verduidelik hulle oorsprong aan die hand van 'n mite. Die geveerde god Taaroa het in sy dop gelê. Hy het geroep, maar niemand het geantwoord nie. Toe gaan hy terug in sy dop en bly eons lank daar. Toe hy eindelik uitkom, het hy die rotse en sand uit sy gebreekte dop gemaak, asook die fondament van die hele wêreld, Tumu-Nui. Uit sy ruggraat het hy die berge geskep; met sy trane die oseane, mere en riviere gevul; uit sy vinger- en toonnaels het hy die skubbe van die visse en skilpaaie gemaak; uit sy vere die bome en struike; met sy bloed het hy die reënboog ingekleur.

Taaroa het toe kunstenaars geroep wat Tane, die eerste god, gemaak het en daarna Ru, Hina, Maui en honderde ander. Die opperhoofde, of ari'i rahi, was afstammelinge van die gode. In hulle teenwoordigheid het gewone mense respek betoon deur die klere aan hulle bolyf uit te trek.

Die skepe Resolution en Discovery, onder bevel van kaptein James Cook, in Huahine, deur John Cleveley.

In 1767 het die skip Dolphin, onder aanvoering van kaptein Samuel Wallis, op Tahiti geland. Die kaptein en sy bemanning was ernstig siek aan skeurbuik en gretig om vars kos te kry. Hulle het gou uitgevind die eilanders soek weer desperaat na yster, wat gebruik is vir houtwerk en as vishoeke. Die matrose het ook agtergekom die jong vroue en meisies was gretig om seks vir 'n spyker te verruil.

Die eilanders was verheug oor die oorvloed yster op die skip en het op die skip probeer kom op soek daarna. Volgens Wallis moes hy kanonne skiet om beheer te handhaaf.[6]^:39–47

Louis de Bougainville, 'n Franse edelman, matroos en soldaat, het in 1766 van Frankryk af om die wêreld gereis.[7] Teen die tyd dat hy in 1768 by die Geselskapseilande aangekom het, was sy bemanning siek aan skeurbuik. Al was die matrose twee keer soveel as dié op die Dolphin, het die eilanders genoeg kos gehad om te verhandel vir byle, messe en ander goedere.[6]^:90–96 James Cook in April 1769 op Tahiti aangekom.

Tussen 1772 en 1775 het die onderkoning van Peru, die Spanjaard Manuel Amat y Juniet, drie ekspedisies na die Geselskapseilande georganiseer. Nadat hy van Cook se ekspedisie gehoor het en bang was die Britte koloniseer die eiland, het hy 'n eerste ekspedisie onder bevel van die Spaanse matroos Domingo de Bonechea gereël aan boord van die fregat Águila. In die tweede ekspedisie (1774-1775) het Domingo de Bonechea en José Andía y Varela aan boord van die skepe Águila[8] en Júpiter[8] 'n dosyn eilande tussen die Tuamotu-argipel en die Austraaleilande erken of ontdek. Hulle het ook 'n sendingstasie in Tahiti gestig wat net 'n paar jaar gehou het.

Die eiland het in 1843 'n protektoraat van Frankryk geword en in 1880 'n kolonie onder die naam Établissements Français d'Océanie, EFO.

• Mehetia
• Tahiti
• Tetiaroa
• Moorea
• Maiao

• Huahine
• Raiatea
• Tahaa
• Bora Bora
• Tupai
• Maupiti
• Maupihaa
• Motu One
• Manuae

Die eilande het in 2017 'n bevolking van 275 918 gehad[1] en dek 'n landoppervlakte van sowat 1 590 km². Die Geselskapseilande is 'n tropiese Suidsee-argipel van vulkaniese oorsprong. Saam is die eilande die ekonomies belangrikste van die vyf argipels van Frans-Polinesië. Die hoogste punt is die berg Orohena op Tahiti wat tot 2 241 m hoog is.

Die eilande se bevolking is in die kusstreke gekonsentreer en word al hoe yler hoe nader 'n mens aan die bergagtige sentrale dele kom. Die hoofeiland, Tahiti, waar 50% van die inwoners woon, is ook die tuiste van Papeete, die hoofstad van Frans-Polinesië.

'n Haai by die Moorearif.

'n Groot verskeidenheid seldsame diere en plante kom in die tropiese woude van Frans-Polinesië voor. Die eilande is veral bekend om hulle welriekende landskap. Die "Tiaré tahiti", of Gardenia tahitensis, is een van die blomme wat die lekkerste ruik en kom net op die Geselskapseilande voor. Dit is nou 'n beskermde blom.

Die atolle wat die eilande omring, bevat talle korale, met skoenlappers en narvisse wat daaromheen baljaar. Mantas kom ook daar voor.

'n Deel van die onderwaterwêreld van Frans-Polinesië word egter geraak deur kerntoetse tussen 1966 en 1968 deur die Franse regering.

Die eilande se klimaat wissel tussen tropies en subtropies vanweë hulle grootte. Die hitte en baie hoë humiditeit, tesame met die eilande se vrugbare vulkaangrond, het digte, meestal onbereikbare tropiese woude geskep. Daar is twee seisoene: 'n warm een, wat van November tot Maart duur, en 'n koeler een, van April tot Oktober.