Gerbrand Bredero

Stemme: 't Waren twee Gebroeders stout, Ec. Arent Pieter Gysen, met Mieuwes, Jaap en Leen
En Klaasjen, en Kloentjen, die trocken t'samen heen,
Na 't Dorp van Vinckeveen:
Wangt ouwe Frangs
Die gaf sen Gangs,
Die worden of ereen.

Arent Pieter Gysen die was so reyn int bruyn,
Sen hoedt met bloem fluwiel die sat hem vry wat kuyn,
Wat scheefjes en wat schuyn,
Soo datse bloot
Ter nauwer noot
Stongt hallif op sen kruyn.

Maer Mieuwes en Leentjen en Jaapje, Klaas en Kloen,
Die waren ekliedt noch op het ouwt fitsoen,
In 't root, in't wit, in 't groen,
In 't grijs, in't graeuw,
In 't paers, in't blaeuw,
Gelijck de Huysluy doen.

Als nou dit vollickje te Vinckeveen anquam,
Daer vongdese Keesjen en Teunis en Jan Schram
En Dirck van Diemerdam,
Mit Symen Sloot
En Jan de Doot,
Met Tijs en Barent Bam.

De Meysjes vande Vecht en vande Vinckebuurt,
Die hadden heur tuychje te wongderlijck eschuurt,
O se waren so eguurt!
Maer denckt iens: Fy
Had lange Sy
Heur Onger-riem ehuurt.

Sy gingen in 't selsip: daar worden so eschrangst,
Gedroncken, gesongen, gedreumelt en gedangst,
Gedobbelt en gekangst!
Men riep om wijn,
Het most soo sijn,
Elck Boerman was en Langst.

Maer Mieuwes en Trijntje, die soete slechte sloy,
Die liepen met menkander uytten huys in 't Hoy,
Met sulck geflickfloy,
En suck gewroet,
Och 't was soo soet,
Mijn docht het was soo moy!

Aelwerige Arent, die trock het ierste mes.
Tuege Piete Kranckt-hooft en Korselige Kes,
Maar Brangt van Kaallenes,
Die nam een greep,
Hy kreegh een keep,
Mit noch een boer vijf ses.

De meysjes die liepen en lieten dat geschil,
Kannen noch kandelaers, noch niet en stonger stil;
Maer Kloens die stack en hil
Soo dapper uyt,
Dat een Veen-puyt
Daar doot ter aerden vil.

Symen nam de rooster, de beusem en de tangh
En wurrepse Ebbert en Krelis vuer de wangh,
Het goetjen gingh sen gangh,
Het sy deur 't glas,
Of waer 't dan was,
Mijn blyven was niet langh.

Ghy Heeren, ghy Burgers, vroom en wel gemoet,
Mydt der Boeren Feesten, sy zijn selden soo soet
Of't kost yemant zijn bloet,
En drinckt met mijn
Een roemer Wijn,
Dat is jou wel soos goet.
't Kan verkeeren

Vroeg in den dagheraadt, de schoone gaet ontbinden,
Den gouden blonden tros, citroenich van coleur,
Gheseten in de lucht, recht buyten d'achter deur,
Daer groene wijngaartloof, oyt louwen muyr beminde.

Dan beven amoureus, de lieffelijckste winden,
In't ghele sijdich hayr, en groeten met een geur
Haar Goddelijck aanschijn, opdat sy dese keur
Behieldt, van dagelijcx haer daer te laten vinden.

Gheluckigh is de kam, verguldt van Elpen-been,
Die dese vlechten streelt, dit waardigh zijnd' aleen;
Gheluckiger het snoer, dat in haer dicke tuyten
Mijn ziele mee verbindt', en om't hooft gaat besluyten,
Hoewel ick't liever sie wildt-golvich na sijn jonst,
Het schoone van natuyr passeert toch alle konst.