Gerard Rissik

Rissik was die seun van Gerard Hendrik Rissik, ’n direkteur van die Landbank, en sy tweede vrouw Wilhelmina Juta. Rissik het sy skoolopleiding aan die Oosteinschool in Pretoria ontvang. Daarna het hy by die Transvaalse Universiteitskollege ingeskryf vir ’n graad in myningenieurswese. Twee jaar van swak gesondheid het hom egter verplig om sy studie te staak. Sy onbedwingbaarheid het hom egter, tegelyk met sy junioraanstelling as klerk by die Reserwebank in 1923, ook deeltyds vir ’n B.Com.-graad by die Universiteit van Pretoria laat inskryf. Later het hy ook ingeskryf vir die kwalifiserende eksamen van die Geoktrooieerde Instituut van Sekretarisse (GIS), waarvan hy in 1945 as lid benoem is. Insgelyks het hy vir die diploma van die Instituut van Bankiers ingeskryf, waartoe hy in 1925 as lid toegetree het.

Rissik het opgang in diens van die Reserwebank gemaak; in 1939 is hy bevorder tot assistent-sekretaris, in 1943 tot sekretaris en hoofrekenmeester, in 1954 tot hoofkassier, in 1958 tot die nuutgeskepte pos van uitvoerende assistent, in 1960 tot vise-president en op 1 Julie 1962 tot president van die Reserwebank – ’n pos wat hy tot sy uittrede op 30 Junie 1967 beklee het.[1] Hy was die eerste amptenaar van die Reserwebank wat deur die range van die bankhiërargie na die mees senior betrekking gevorder het. Hy was ook die eerste sekretaris van die Nasionale Finansiekorporasie (1949-1954) en later ook voorsitter. Insgelyks was hy voorsitter van die Suid-Afrikaanse Banknootmaatskappy.

Benewens sy diens aan die Reserwebank het Rissik ook sy dienste aan professionele verenigings, gespesialiseerde ekonomiese organisasies en die gemeenskap beskikbaar gestel. So is hy onder meer in 1950 benoem in die Suid-Afrikaanse Raad van die Geoktrooieerde Instituut van Sekretarisse waarvan hy van 1954 tot 1955 as president gedien het. Hierby was hy ’n geassosieerde lid van die Instituut van Bankiers in Suid-Afrika en in 1960 en 1964 president. ’n Tyd lank was hy ook president van die Nasionale Ontwikkeling- en Bestuurstigting van Suid-Afrika (later die Mannekrag en Bestuurstigting van Suid-Afrika). Ander belangen wat hy gehad het, was sy lidmaatskap van die Genootskap Oud-Pretoria sedert 1948, waarvan het van 1958 tot 1968 thesaurier was, sy diens as trustee van die Suid-Afrika-Stigting en sy bydrae as lid van die raad van die Universiteit van Pretoria. Na sy aftrede was hy lid van die hoofdireksie van die Suid-Afrikaanse Lewensversekeringsgenootskap asook van talle ander maatskappydireksies.

Rissik se belangstelling in die Suid-Afrikaanse geld- en bankwese het veral tot uiting gekom in die verhouding van die bankwese tot die Suid-Afrikaanse ekonomie. Daaroor het hy omvattend gepubliseer, meestal in tydskrifte van professionele verenigings, waarmee hy geassosieer was. In sy hoedanigheid as lid (en president) van die Nasionale Ontwikkeling- en Bestuurstigting het Rissik in 1951 die Internasionale Wetenskaplike Bestuurekongres in Brussel bygewoon, en in 1954 aan die hoof gestaan van die Suid-Afrikaanse afvaardiging na die Internasionale Kommissie van Wetenskaplike Bestuur in São Paulo, Brasilië. As numismatikus het hy meegewerk aan die uitbou van die Reserwebank se muntversameling.

Die Universiteit van Pretoria het in 1964 aan hom ’n D.Com.-graad (honoris causa) toegeken vir die betekenisvolle rol wat hy in die Suid-Afrikaanse ekonomie gespeel het deur sy invloed op die bankwese.

Rissik was ’n gesogte spreker wat dikwels vir geleentheidstoesprake genader is. As kultuurmens het hy veral belang gestel in die teater, die skilderkuns en geskiedenis, terwyl die bevordering van kinderwelsyn hom na aan die hart gelê het. Hy is op 12 Desember 1931 met Alice Meltzer getroud en twee seuns, Gerard en Bernard is uit die huwelik gebore.

• Meiring, J.G. Beyers, C.J. (red.). Suid-Afrikaanse Biografiese Woordeboek. Pretoria: Chris van Rensburg nms. die RGN. p. 962. ISBN 0796904197.