Geb

Geb, met die kop van ’n slang, en die luggodin Noet, sy suster en die moeder van sy kinders.

Die oudste voorstelling van Geb was as ’n bebaarde wese in Heliopolis tydens die bewind van farao Djoser (3de Dinastie). Later sou hy uitgebeeld word as ’n ram, bul of krokodil.

Hy is dikwels beskryf as die vader van slange. Hy verskyn dikwels as ’n oergod wie se seun, Osiris, en kleinseun, Horus, die land van hom geërf het ná baie konflikte met die ontwrigtende god Set, die broer en moordenaar van Osiris. Geb is ook beskou as die verpersoonliking van die vrugbare grond en die onvrugbare woestyn.

In die Ennead (’n groep van nege gode wat aan die begin deur die eerste god, Atoem, geskep is) is Geb die metgesel van Noet, die luggodin. Hy is die seun van Tefnoet (die godin van vogtigheid) en Sjoe (die god van die hemele), en by Noet die vader van Osiris, Set, Isis en Nephthys. Daarna is hy en Noet geskei;[1] daarom is hy dikwels uitgebeeld as ’n man wat agteroor lê, soms met sy fallus wat steeds in die rigting van Noet wys.

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Geb.
• Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia